Magara pożądała zdjęć obrazujących progres w ogrodzie. Nic tak bardzo go nie uwidacznia jak zdjęcie stanu 0. Te pokryte lodem pola wyglądały w promieniach słońca jak morze.

Zdjęcie z innej perspektywy i innej pory roku już nie budzi takich emocji. (biały punkt to ja, a to rżysko to moja działka budowlana). Ależ byłam optymistką.

10lat - tylko lub aż, zależy, kto jak bardzo jest niecierpliwy
Po tym jak pozbyłaś się tamaryszka z ogrodu zaczęłam się zastanawiać nad moim. Już wiem, że posadzenie go na wiejskiej było błędem, wyciąć mi go szkoda, a nie mam siły i czasu teraz go przesadzać(nieduży jeszcze jest i pewnie dałabym radę). Wrócę do tematu jesienią.

W pewnym momencie tego cienia zrobiło się trochę za dużo. Przesadziłam z nasadzeniami drzew wewnątrz ogrodu i olbrzymich miskantów przy tarasie. Musiałam je redukować, bo byliny protestowały.




D

Potrzebuję go nieustannie

Wsadziłam do ziemi dwa 20 cm patyczki z Biedronki na rabacie zaplanowanej dla kwaśnolubów (wrzosów, wrzośćców, perisów, kiscieni i azalii). Patyczki wyglądały niewinnie.
W czwartym sezonie zaczęłam je z lekka podkrzesywać, ale oba miały tendencje do tworzenia szerokiej korony. Zacieniły wrzosy.
Po opadach deszczu miał tendencję do malowniczego pokładania się na sąsiadach.







Musiałam je z tego powodu mocniej przycinać i wtedy straciły ładny pokrój. W okresie bezlistnym wyglądały tak sobie.
One są trudnym do zakomponowania drzewem/krzewem. Ładne są, kiedy kwitną, ale potem dosyć długo utrzymują się na nich te zaschnięte kwiaty w kolorze brudnego brązu. Sporo czasu trzeba czekać na jego całkowite zazielenienie. Jesienią żółknie i zrzuca na ziemię całą masę drobnych niteczek, które bardzo trudno zebrać.

też było ładnie
Ale rozumiem pojęcie „za dużo cienia”, chociaż jeszcze nie z autopsji

Haniu, ja mam tamaryszka francuskiego, on najpierw jest zielony, a dopiero w czerwcu-sierpniu kwitnie. To kolejny powód dla którego nie pasuje mi na tą rabatę, w tym czasie mam wystarczająco dużo kwitnących kwiatów lata. Jesienią spróbuję go przesadzić gdzieś w trawę, może to przeżyje.

Haniu, "za dużo cienia" czytam uśmiechając się, kiedy patrzę jednocześnie na pole sprzed 10 lat, na którym go na próżno szukać Te dwa zestawienia, cienia i pola swietnie kondensują czas i pracę, jaką włożyłaś w ogród. Usuwanie roślin uznać trzeba za naturalny proces rozwoju ogrodu, nie możemy sadzić roślin co metr i czekać latami, aż osiągną pożądane rozmiary. Szkoda czasu, a nadmiarami często można się wymienić, podzielić, z korzyścią ogromną także dla torfowisk... Płukanie korzeni też stosuję od zeszłego roku. Otrzepywanie z torfu mi się nie zawsze udaje, czasem korzeń jest tak zbity, że obawiam się o życie roślin. Na początku bardzo obawiałam się szkodników, teraz z większym spokojem przyjmuję ich towarzystwo, pokarm w ogrodzie musi być. Mocne rośliny lepiej sobie poradzą z opuchlakami, a opuchlaka w dziobie wróbla też widziałam na własne oczy.