Mnie denerwuje konieczność kilkukrotnego czyszczenia jej w sezonie. Przycięcie źdźbeł deformuje jej kształt (robi się taka geometryczna). Ręczne czyszczenie jest nie do końca skuteczne. Siewek i tak jest multum. Wyciąganie ich z kamienia rzeczywiście może być upierdliwe.

Byliny są takie ulotne. Bardzo ciężko jest je ogarnąć. Miejsca, w których jest ich niewiele, są zdecydowanie łatwiejsze do skomponowania i pielęgnacji.





LO przy tarasie.


Kimono

Tak właśnie,za dużo z nią zachodu ,nie tak jak np. z moja ulubioną hakone zetnę wiosną i tyle z nią roboty

Chyba będzie eksmisja stipy wiosną do mamy

Moja kimono ma ciut inny kolor i chyba kształt kwiatów również, budowa krzaczka też inna.....zastanawiające.

Hakonka u mnie to dziecię specjalnej troski, ale i tak się cieszę, że raczyła się zadomowić. Faktycznie nie wymaga od ogrodnika specjalnych zabiegów. Bardzo lubię też z tego powodu molinię Variegata i turzycę montana.

Parę lat temu na liście byłyby jeszcze rozplenice i miskanty, ale niestety z listy ulubieńców wypadły. Odkryłam, że trzeba je systematycznie odchudzać. A to wymaga sporego wysiłku.

Hania ale miałaś wenę do działań.

Marze żeby kiedyś mieć busz, opielić na wiosnę i nie wchodzić całe lato. Z moim skrzypem to raczej niemożliwe.

Ze skrzypem pewnie jest jak z perzem. Korzeń słabnie przy systematycznym wyrywaniu części nadziemnej i w końcu zamiera.

Dzisiaj skończyłam modernizację cypelka. Zeszło mi 5 godzin. Minimalizacja buszu to nie bułka z masłem. Usunęłam stipy, astry, przegorzany i część przywrotników. Podzieliłam molinie i tiarelle. Na tyły rabaty przeniosłam hosty. Jeśli ślimaki w dalszym ciągu będą je zjadały, to nieapetyczne liście nie będą straszyły w centrum rabaty.