Gruszka_na_wierzbie
napisał(a)

Aura sprzyjała pracom ogrodowym. Uporządkowałam półksiężycową z kwaśnolubnymi. Pojawił się kolor na



Hania Twój ogród mnie zadziwia. Ile on już ma kolorów!
Jak nazywa się krzew na samej górze tego zdjęcia - ten z zielonymi liśćmi i bordowymi końcówkami?

A co tam poniżej się czerwieni?

półksiężycowa z kwasnolubnymi nabiera kolorów - pięknie

Gruszka_na_wierzbie napisał(a)

Lubię ogladac ogrody z minimalistycznymi nasadzeniami, ale na codzień źle bym sie w takim czuła....

Właśnie o to mi chodziło... Dzięki Haniu, wczorajsze wpisy 'wróciły mnie' na właściwą drogę.

Aniu piękna wiosna u Ciebie
świdośliwa będzie super u mnie też

cudnie u ciebie fieszzzz

Gruszka_na_wierzbie napisał(a)

Ogród i jego nasadzenia odzwierciedla w jakiejś mierze nasze upodobania estetyczne i potrzeby. Lubię ogladac ogrody z minimalistycznymi nasadzeniami, ale na codzień źle bym sie w takim czuła. Lubię w ogrodzie obserwować zmienność, przemijanie. W naszym klimacie lato trwa tak krótko, że daję sobie wewnętrzną zgodę na ten wybuch kolorów. Wnętrza są zupełnie odmienne. Biele i szarości.

Gruszko widzę dokonałaś wyboru - jeśli nie świdośliwa to może jarząb, też pięknie się przebarwia
I ja tak mam - na zewnątrz feria kolorów - w domu oszczędnie, z umiarem

Gruszko czy z wrzoścami masz kiścień zeblid ?

HAniu potwierdzam za Anią, że Renia z Jak ożywić...na ss. Widziałam na żywo i kocham- piękne są!

Johanko, na zdjęciu jest zwykły kiścień i dwie odmiany wrzośców.

Agatko, pamiętam, że to kiścień. Mam pewną trudność z zapamiętywaniem dokładnych nazw drobniejszych roślin.

Aniu CH., Makusiu, zajrzę do Reni. Dziękuję za wskazówki.

Kamilko, Dominiko miło mi, że się podoba.

Aniu, pisałam już, że nie bardzo lubię określenie "ważne, żeby podobał się tobie". Dla mnie niezwykle ważny jest kontekst ogrodu. Spojrzenie na ogród z uwzględnieniem architektury budynku, zewnętrznego otoczenia- jeśli nie jesteśmy od niego odcięci wysoką przegrodą. Myślę, że jeśli się to uwzględni, to nie da się schrzanić nasadzeń.

Dziękuję!

Zaglądam, czy już coś postanowiłaś? Widzę, że tak. Będzie fajnie, choć Pszczółka zakręciła mi w głowie . Namów sąsiada na drzewsko! U Ciebie wystarczy świdośliwa. Wpasuje się świetnie. Tylko nie jestem pewna co z tymi owockami? na podjeździe? Nie żeby mi przeszkadzały, ale będą .

Jeśli chodzi o wpasowanie ogrodu w okoliczny krajobraz i dom, jestem tego samego zdania! Tylko nie jestem tak optymistyczna jak Ty. Ciągle boję się, że schrzanię!. Potrzebuję tam poprostu być. Dłużej. O różnych porach roku. Bo wpadam i wypadam. Dłubię, kopię, podlewam i ciągle pędzę. Nie umiem na kartce. Muszę być, obejrzeć i poczuć. A nie ganiać z podpalonym ogonem. To jeśli chodzi o planowanie. Bo nawet jak ganiam z podpalonym ogonem, jestem tam szczęśliwa!

Roma, dwa lata chodziłam z łopatą i grabiami oglądać gołe fundamenty. Potem wracałam na czwarte piętro bloku. Bardzo Cię rozumiem, bo siedząc na tych fundamentach planowałam ogród. Miałam to szczęście, że mogłam tam być codziennie. Weekendowe wypady to trudniejsza sytuacja.
Magnolia i Toszka często powtarzają, że fizyczna obecność ogrodnika jest najważniejsza. Plan to tylko płaskość. Nie widać dalekiego planu. Gubi się ten dla mnie istotny kontekst. Nawet najlepiej robione zdjęcia nie uwzględniają trójwymiarowości przestrzeni. Tę rabatę szczególnie ciężko mi robić, bo jest dla mnie dziwna. Nie dość, że geometryczna, to jeszcze wąska. Ewentualnymi owocami na podjeździe się nie martwię. Tam nie ma kostki, a kliniec jest takim materiałem, że nie będzie mu to przeszkadzać.
PS. Na jakim etapie masz ten domek? W jakiej perspektywie czasowej planujecie tam osiąść na stałe.