Przebiśniegi śliczne , od 2 lat sie czaje aby posadzić kilka kępek i zawsze przekładam na potem

Faktycznie przebiśniegi to wdzięczne roślinki i aż załuję, że jeszcze do mnie nie zawitały. Tej jesieni mus to zmienić

Ewo, Kasiu, przebiśniegi były takim marzeniem. Żeby już nie wypatrywać u innych, ale mieć własne. Dwie kępki są z marketowych cebulek. W zeszłym roku udało mi się wiosną dokupić nadwyżki z czyjegoś ogrodu na lokalnym ryneczku. Nie wiedziałam, że jest ich tak wiele odmian. Te dokupione są inne.

Polinko, i tak jesteśmy uprzywilejowane pogodowo. Niemniej za prawdziwą wiosną też tęsknię.

Monia, tego śniegu było raptem nie więcej niż 5 cm. Taki symboliczny akcencik zimowy.
Byle do wiosny.

Witaj Haniu. Czytam Twój wątek i na wstępie muszę powiedzieć, że bardzo podoba mi się Twój ogród. A także praktyczne podejście do tego, co w tym ogrodzie ma być. Ja chyba nie jestem aż tak konsekwentna, ale to powszechna choroba.
Mam pytanie w jakich odległościach od siebie rosną na przedpłociu klon ginnala i oliwnik. Planuję posadzić je wzdłuż granicy, żeby zasłonić widok na brzydką stopkę sąsiada. Razem z nimi będę sadziła jeszcze świdośliwy. Czy 2 m od granicy będzie dobrze?

Gosialuk napisał(a)

Witaj Haniu. Czytam Twój wątek i na wstępie muszę powiedzieć, że bardzo podoba mi się Twój ogród. A także praktyczne podejście do tego, co w tym ogrodzie ma być. Ja chyba nie jestem aż tak konsekwentna, ale to powszechna choroba.
Mam pytanie w jakich odległościach od siebie rosną na przedpłociu klon ginnala i oliwnik. Planuję posadzić je wzdłuż granicy, żeby zasłonić widok na brzydką stopkę sąsiada. Razem z nimi będę sadziła jeszcze świdośliwy. Czy 2 m od granicy będzie dobrze?

Pragmatyzm wynika z wieku. Staram się znaleźć równowagę pomiędzy pracą w ogrodzie a wypoczynkiem w nim. Sił mi już raczej ubywa.
Drzewka na przedpłociu mają za zadanie tworzyć przesłonę p/wiatrową i zapewnić intymność. Wokół są piętrowe budynki. Dlatego sadzone są trochę gęściej niż typowe drzewka alejowe. Między nimi są 3-4 metry odległości, a od płotu to ok. 1-1,5 m. Obcinam im teraz dolne gałązki (podkrzesuję), żeby korona była wyżej niż wysokość ogrodzenia (1,50m). Łatwiej jest kosić.

Dziękuję za odpowiedź. To jest bardzo zdrowe podejście. Też jestem praktyczna, ale na razie bardzo chcę "urządzać" swój kawałek ziemi. Dążę jednak do mało wymagającego ogrodu.
Jakoś ze zdjęcia wydawało mi się, że bliżej siebie rosną. Od granicy się odsunę 2 metry, żeby potem kłopotu z sąsiadem nie było. Dołem myślałam posadzić jakieś krzewy np. krzewuszkę, forsycję, małego jaśminowca.
Będę zaglądać

W przyszłym tygodniu w kalendarzu zagości marzec. Pierwszy z wiosennych miesięcy. Mimo nocnych przymrozków w okolicach -5 stopni i braku śniegowej pierzynki, ogród ma się dobrze. Cebulowe są chyba genetycznie uodpornione na taka pogodę, bo ich kiełki nie wykazują żadnych oznak przemarznięcia.
W warzywniku widać już pierwsze wschody wysianych jesienią nasion. Szpinak już widać. Zrębki z pociętych miskantów rozrzuciłam na puste grządki. Posłużą jako napowietrzacz mojej ciężkiej gleby.



Nieźle wyglądają rododendrony i kiścień. Czekam na ocieplenie, żeby przyciąć wrzosy.



Nie planuję wysiewów roślin w pojemniczkach z powodu braku odpowiednio nasłonecznionych parapetów. Dokupiłam nasiona warzyw: cylindrycznej rzodkiewki, buraka opolskiego i czerwonej kuli, kopru i wczesnej marchwi. Dokupię jeszcze cebule dymkę. Ciekawa jestem, czy uda się eksperyment z jesiennym wysiewem pietruszki, sałaty zimującej i marchwi. Jeśli nie, to trzeba będzie powtórzyć wysiew w pierwszej połowie marca.

Ten sezon zapowiada się leniwie. Skończyło się miejsce na nowe nasadzenia. To, co mnie irytowało, zostało zmienione w zeszłym roku. Nie mam żadnych chciejstw na liście. Oby tylko było zdrowie i siły, żeby pielęgnować to, co jest.

Gruszka_na_wierzbie napisał(a)

Ten sezon zapowiada się leniwie. Skończyło się miejsce na nowe nasadzenia. To, co mnie irytowało, zostało zmienione w zeszłym roku. Nie mam żadnych chciejstw na liście. Oby tylko było zdrowie i siły, żeby pielęgnować to, co jest.

jak to sielankowo zabrzmiało
i optymistycznie, że można dotrzeć do końca chciejstw i niemal 'doskonałości'

Pozdrawiam!

Zojka, chyba już mi się nie chce nieustannie gonić króliczka. Całe dotychczasowe życie zeszło mi na ambitnym realizowaniu różności. Dałam sobie zgodę na "odpuszczenie" i cieszenie się tym, co jest. Ot, taka wewnętrzna odmiana.