makadamia napisał(a)

Martin jest bardzo dobrym psychologiem i znakomitym historykiem. Szkoda tylko, że ma problemy z dociągnięciem do końca tego co zaczął

Ja uważam, że tu nie chodzi o to, czy miłość jest taka czy inna, tylko o to, że nie da się miłości wyizolować od innych cech charakteru człowieka.
Jeżeli człowiek jest egoistycznym/zaborczym/agresywnym gburem, to miłość nie sprawi, że będzie mądrym rodzicem albo czułym partnerem. Bo małżeństwa też ten sam problem dotyczy. Dlatego nigdy nie potrafiłam zrozumieć dziewczyn, które mają nadzieję, że "po ślubie on się zmieni". Ani facetów, którzy żenią się z zołzami, bo są świetne w łóżku.

No to teraz popłynęłam

Ale przeskok tematyczny z kosmatki na gbura

Nie jestem pewna, czy egoistyczny/zaborczy/agresywny gbur potrafi naprawdę kochać.
Definicji miłości jest wiele, właśnie sprawdziłam
Całe szczęście, że Kamila napisała o sobie Przykład Kamili jest tym, co miałam na myśli.

Kamila - uwierz mi, że szczerze się cieszę, że Wam się udało

Kolejny raz w tym tygodniu ktoś mi udowadnia, że się mylę. I czasami naprawdę miło się jest pomylić.

Ale żebym zmieniła zdanie, to bym musiała najpierw zapytać się o kilka rzeczy, a to nie jest właściwe miejsce na taką rozmowę

Zakrecona napisał(a)

Ale przeskok tematyczny z kosmatki na gbura

I od Jaspera Juula do wybierania sobie męża
Obawiam się, że to typowe dla tego wątku

Anda napisał(a)

Nie jestem pewna, czy egoistyczny/zaborczy/agresywny gbur potrafi naprawdę kochać.

Uwierz mi, że potrafi:/.
Tylko co z tego?

A to z tego, że jesli rzeczywiscie potrafi, to wychowa to dziecko na dobrego, czującego człowieka. Tylko w co wierzy egoista, co znaczy dla niego wychowanie dziecka? To że sam jest egoistą wyklucza dla mnie trochę tą miłość i każe w nią wątpić, ale dowodów nie mam. Do tej pory nie spotkałam egoisty, na dodatek zaborczego i agresywnego, który na pierwszym miejscu myślałby o dziecku, jego dobru, a nie o sobie. Jednak wiadomo, nie znam wszystkich ludzi. Może tacy egoiści też istnieją. A egoista egoistą się nie rodzi, jedynie się staje. Nie mówię, że każde nowonarodzone dziecko to tabula rasa, są cechy wrodzone, ale mądrym i czującym wychowaniem, pełnym empatii, można pozytywne cechy wzmocnić a negatywne osłabić. Oczywiście nie ma ideałów, ale można do tego dążyć

Egoistyczny, zaborczy, agresywny gbur to przypadek dla psychologa

Oj, to chyba nie jest dobry temat ani na forum ani na formę pisemną

Może powinnam wyjaśnić, że ukośniki w zbitce egoistyczny/zaborczy/agresywny miały oznaczać "albo" a nie "i".
Bo żeby i egoista, i zaborczy, i agresywny - to też w jednej osobie nie spotkałam.

Temat zdecydowanie nie jest odpowiedni - od 10 minut siedzę nad klawiaturą i usiłuję tak napisać odpowiedź, żeby dobrze i zwięźle oddała moje myśli i nie umiem.

Więc tytułem zakończenia dodam tylko, że nie znam nikogo, kto by nie kochał swoich dzieci, a mimo to znam sytuacje, kiedy dzieci zostały źle wychowane. W jednym przypadku naprawdę źle się to skończyło. I chyba o tym właśnie pisze J.Juul - jak wychować, żeby nie popełnić takich błędów.

A teraz pora sprawdzić straty po przymrozku.

Yyyy o mamo ale poważne tematy.... Nie na mój skurczony z niewyspania dzisiaj łepek