U mnie po prostu biadolenie, że znowu wymyślam, co ja kupuję, szkoda pieniędzy, szkoda roboty, trawa najlepsza. I tujki.
Jak kupiłam platany- oj, tyle liści będzie. Zobaczysz będziesz stara, kto to będzie zbierał, kto pielił, kto grabił. I takie tam.

Dorzucę swoje trzy grosze i powiem, że u mnie Teściowa za każdą wizytą mówi "Boże, Dziewczyno, ile Ty się napracujesz- trawę byś miała i święty spokój", a ja jej za każdym razem odpowiadam "mówiłam Ci OSTATNIO, że ja to lubię robić i sprawia mi to przyjemność". I odpowiedź jest ZAWSZE taka sama- "A! Chyba, że tak"...
No ześwirować można

O ile dyskusje z eMem jak najbardziej rozumiem i popieram, o tyle z rodzicami i teściowymi ucinam w zarodku.

Tzn.: podyskutować sobie mogę, na zasadzie "tutaj to chcę posadzić to, a tamto to mi jakoś nie chce rosnąć" ale nie mam zamiaru się tłumaczyć, dlaczego chcę tak zrobić a nie inaczej. U mnie co prawda tylko tato z takimi dyskusjami wyjeżdża, ale gorszy jest niż dwie teściowe (akurat teściową mam gołębiego serca).

To ja się przyznam, ze z teściowa wojnę toczyłam. Taką prawie jak w filmach. Najgorszą synową do tej pory jestem, ale dopięłam swego.

Część działki obsadzona przez teściów- bez pozwolenia, bez zapytania, ale to pikuś. Wyrywanie dzieci z rąk szło, bo ja się nie umiem zajmować i płaczą, co ja żarłam, ze ma kolkę, a później na odwrót jak czekoladką karmiła i dla 5-latki przetarte zupki przynosiła, żeby sie dziecko nie męczyło gryzieniem. Ale szczytem było jak mi z mojego domu dywan wyniosła i swój położyła, bo bardziej się jej podobał. Poleciała razem z dywanem.

Dumna z wojny nie jestem, ale mam spokój.

Zobaczyłam Kamilkę i kawki mi się zachciało