HAniu, Dominiko:
żółte, widoczne jedynie na zbliżeniu linie, zrobiłam dla Was na biało

Makusia napisał(a)

Dziękuję, bardzo się cieszę, że efekty Ci się podobają- każdy czasem lubi komplementy, choć ja się czerwienię za każdym razem

Nie ma się co czerwienić tylko przyjmować komplementy bo się słusznie należą za taki kawał pracy

Makusia napisał(a)

Taki mały suprise, bo dawno zdjęć nie było

Z dedykacją specjalną dla Toszki

Okularowa w kwietniu....




I w lipcu....

no no zmiany super jak to wszystko podrośnie będzie czadersko

liniowa linia zaokrąglona - uwielbiam :
Byli już cykliści, będzie i cyrklistka - specjalistka od posługiwania się cyrklem w terenie i wytyczania kół, kółeczek i innych okrągłych i kulistych

Naprawdę kawał roboty odwaliłaś z rabatą przed domem. I nie dziwię Ci się, że rączki Cię zaświerzbiły, żeby zabrać się za część za domem. Do zimy jeszcze trochę czasu a co zadziałasz, to potem wiosną będzie już tylko przybierać na masie. No kółko Ci wyszło jak ta lala Już widzę jak wypełnia się nasadzeniami i ogród dojrzewa.
Lubię do Ciebie zaglądać...

Dziewczyny, a powiem Wam, że okularowa na żywo wygląda jeszcze lepiej niż na zdjęciach

AnnaCh napisał(a)

Dziewczyny, a powiem Wam, że okularowa na żywo wygląda jeszcze lepiej niż na zdjęciach

praktycznie jak wszystko w ogrodach, tylko Ci co umieją zdjęcia robić potrafią pokazać zbliżony obraz do rzeczywistości

AniuCh, Domi, Bea, Basia, Wiklasia i druga Domi

A ja Wam wszystkim łącznie powiem, że cieszy mnie to moje "wyzwanie" Cytując za Kubusiem Puchatkiem-
początek był taki:
Miałbym pewien pomysł, ale nie myślcie, żeby był bardzo dobry.

potem było tak (po uświadomieniu
Żadnych Złudzeń - Skrócona wersja stwierdzenia: "Wszystko teraz jest jasne i przejrzyste, nie trzeba już żadnych dyskusji na ten temat, żadnych rozważań, można spokojnie przestać się głowić, bo przecież to doprawdy zupełnie oczywiste"

Na etapie zaczynania pracy czułam się mniej więcej tak:
Puchatek spojrzał na obydwie łapki. Wiedział, że jedna z nich jest prawa, i wiedział jeszcze, że kiedy już się ustaliło, która z nich jest prawa, to druga była lewą, ale nigdy nie wiedział, jak zacząć.

W między czasie było tak (zamiast ołówków, był mikser )
Gdy Puchatek zobaczył, co jest w paczuszce, o mało co nie przewrócił się z radości. Była to skrzyneczka kolorowych ołówków. Były tam ołówki oznaczone literami M. R. – to znaczy dla Misia Ratownika, na innych znów były litery D.M. – co oznaczało dla Dzielnego Misia. Był tam jeszcze scyzoryk do ostrzenia ołówków i gumka do wycierania tego wszystkiego, co się źle napisało, i linia do rysowania linijek, żeby na nich równo pisać słowa, i podziałka, zrobiona na linii, żeby można nią było wszystko wymierzyć, i Niebieskie Ołówki, i Czerwone Ołówki, i Zielone Ołówki, żeby mówić o rozmaitych rzeczach na niebiesko, na czerwono i na zielono.

...i wreszcie jest niemal tak;
Słońce grzało tak rozkosznie, a kamień na którym siedział od dłuższego czasu, był tak przyjemnie ciepły, że Puchatek już sobie postanowił, że przez całą resztę poranka będzie siedział pośrodku strumyka i cieszył się z tego, że jest Puchatkiem.

Marta piękna opowieść

Uwielbiam Puchatka. Wiedziałam, że on jest akuratny na każdą okoliczność przyrody. (mój ulubieniec to jednak Kłapouchy- zwłaszcza w rozdziale o urodzinach).
Pięknie Ci wyszło to tyczenie.