Buk pospolity "Purpurea Pendula" zachwyca tej jesieni wybarwieniem liści. Smutne w sezonie ciemne bordo przebarwia się na żółto, brązowo i co zaskakujące... zielono To kolejne drzewo, w którego wnętrzu jest teraz po prostu magicznie.

Buk pendula jest u mnie 14 rok, widać jak gruby ma pień. Aby jednak jego okazała korona mogła gwiazdorzyć, koniecznie musi rosnąć jako soliter.
W swej ignorancji ogrodniczej posadziłam to parasolowate drzewo zupełnie bez sensu. Zbyt blisko innych roślin, po latach ogromnych w stosunku do niego. Z daleka jakoś to jeszcze wygląda, wszystko zlewa się w jedną masę. Niestety bordo "zgniecionego" buka przyciąga wzrok na tle zieleni.



Rośliny typu pendula wymagają sporo wolnej przestrzeni wokół siebie i są trudne do aranżacji.
Dziękuję Anitka za głos rozsądku w tej sprawie To powinien być jeden z ważniejszych punktów w dekalogu ogrodnika.


Nie mam pomysłu jak teraz zmienić to nasadzenie. Inne rabaty zaprzątają głowę. Może kiedyś powrócę do tematu. A na razie cieszę się z pięknych liści

Buk pospolity Dawyck gold jest sąsiadem bordowej penduli. Po latach zestawienie to jest tragiczne.
Tak mnie denerwuje, że w ramach buntu nie robię im razem zdjęć
Buk podobnie jak pendula ma 14 lat. Wyrósł jednak na kilku metrowego olbrzyma. A fakt, że rośnie na wzgórzu jeszcze dodaje mu wzrostu.
Najchętniej widziałabym to drzewo również jako soliter. Niestety priorytetem w tym miejscu jest przesłona, stąd na razie zostawiam razem ten cały dziki tłum.




Mimo średniej miejscówki to jedno z moich ulubionych drzew w ogrodzie. Wg mnie ma same zalety:
- piękny limonkowy kolor w sezonie
- ładne przebarwienia jesienią
- kolumnowy pokrój z gąszczem gęstych gałęzi skierowanych ku górze
- zewnętrzne gałęzie leko przewieszające na boki co nadaje drzewu lekkości
- późno wchodzi w fazę przebarwiania (pod koniec października nadal jest mocno zielony)
- gubi liście jako jedno z ostatnich drzew (obecnie ma je prawie wszystkie i ani myśli o jesieni)
- stanowi bardzo szczelną zasłonę
- nie choruje, liście są grube i błyszczące
- 4 lata temu przycięliśmy mu mocno koronę na wysokość, innych cięć nie bylo

Jak dla mnie po prostu drzewo idealne Tylko finalnie baaardzo duże.

]

Na ostatnim zdjęciu widać jak buk ten subtelnie wchodzi w fazę przebarwiania się. Z intensywnej zieleni liście stają się żółte a potem będą brązowe.

W buku Dawyck Gold zachwyca mnie pień, jego gładka kora i smukłe, lekko wijące się gałęzie. Znów cala magia rozgrywa się wewnątrz Natura jest cudownym rzeźbiarzem.

Iwonko wspaniale jesień umiesz pokazać zdjęcia klona dissectum obłędne

Buki masz przepiękne Też mam takie samo zdanie o nich dlatego to moje ukochane drzewa nr 1

Sylwia jesień w tym roku jest tak piękna, że sama się fotografuje
Wiola twoje też takie będą Mnie trudno się zdecydować, które drzewo jest moim number one Prędzej powiem którego nie lubię Z tych co mam jest to umbra, klon jesionolistny żółty i pissardi.

Naprawdę Umbry nie lubisz i nie polecasz? Dobrze wiedzieć. Napiszesz dlaczego?

Buk pospolity Dawyck Purple w jesiennej odsłonie prezentuje się równie ładnie. Mam dwie kolumny tego buka.
Jeden rośnie na rabacie przy bramie wjazdowej. Po wycięciu jałowca ma wreszcie szansę stać się pękatym jajeczkiem Trochę w dojściu tej formy hamuje go jeszcze duży berberys, ale na razie nie mam serca, aby go stamtąd usunąć. Jesienią to miejsce staje się krainą wiecznego cienia, dlatego buk nie przebarwia się tak spektakularnie, jak ten który rośnie w słońcu. Za to zdecydwanie dłużej utrzymuje liście. Dużo zostaje na nim aż do wiosny.


Drugi kulumnowy Dawyck Purple rośnie w pełnym słońcu na rabacie z klonem. To stanowisko latem nie jest zbyt dobre, chyba że miałby dużo wody. Niestety tak u mnie nie jest, stąd jego letnie wybarwienie bywa smutne. Ciemne bordo przechodzi w szarość albo brudną zieleń. Na szczęście jesienią ponurak ten budzi się z letargu i chce choć na chwilkę pogwiazdorzyć Bardzo ładnie mu to wychodzi


Miejscówka tego buka nie jest tragiczna, z okna kuchennego i nowego kącika przy brzozach wygląda ładnie i spójnie. Nie jestem zachwycona z kompozycji "na wprost". Teraz zamieniłabym go np. z tują stożkiem. Ale tutaj rzadko patrzę, więc niech już tak zostanie
Wiosną robimy cięcie bukowi i klonowi globossum. Na razie oba drzewa przyjaźnią się i jeszcze nie walczą o miejsce.

Światłocienie w tym drzewie są genialne. I ten piękny, stalowo-szary pień. Majestatyczny a zarazem lekki... Cudowny