Och, Irenko, rozmarzyłam się okrutnie. Tak bardzo, że chyba na ogrodach świata założę nowe wątki o włoskich ogrodach, w dodatku dwa z nich będą w stylu włoskim.

Vito, to jest "mój pierwszy raz" z jednym i z drugim kwiatkiem.
Jasmin zdecydowanie mniej kapryśny, chociaż obydwa lubią chłód zimą.
To nie jest jaśmin, który rośnie we Włoszech w gruncie, tamten ma grubsze, jakby woskowane liście i bardziej zbite w baldachy kwiaty, mój ma miękkie ciemnozielone liście i delikatniejsze, bialutkie kwiaty, ale zapach jest taki sam - zniewalający.
To ten włoski, zastanawiałam się, czy go kupić we Włoszech, a potem żałowałam, nadał by się do szklarenki, on obrasta całe mury, na przykład tak jak w pensjonacie, w którym mieszkaliśmy:

Historia ogrodnictwa jest fascynująca, choćby historia tulipanów, prawdziwe szaleństwo.

W mojej szklarence osiedliły się dwie piękności - prawdziwy jaśmin, który prześciga się w perfumowaniu z gardenią, niewielkie na razie pnącze. Kupiłam je sama, wahając się pomiędzy nim a hiacyntami, wahanie było jednak krótkie, bo stwierdziłam, że jeszcze nie pora na cebulowe, zima dopiero się właściwie zaczęła.