Fala za falą...
Wiesz tak mi dziś przeszło przez głowę że te nasze wcześniejsze doświadczenia - często bolesne zarówno fizycznie jak i psychicznie - nie były bez powodu. Miały nas przygotować na ciężkie chwile, zahartować i uodpornić na tyle, by psychika - pomimo że bita z każdej strony - pozwalała rano wstać i mieć siłę na kolejny dzień.

Wiara, nadzieja i miłość - nie bez powodu znalazły się na piedestale.
Musisz wierzyć, musisz mieć nadzieje i nie wolno przestać Ci kochać życia.
Buziam mocno i tule.

U mnie też po burzy..i tak pomyślałam o Tobie, czy i u ciebie znowu było..i jednak tak. Oby straty nie były dotkliwe bardzo

Sylwio, czytam i zębami zgrzytam. Może lepszym wyjściem byłoby przenieść rośliny, te co jeszcze żyją, w miejsce gdzie nie było zalania? Całe lato babrzesz się w tym błocie. To może doprowadzić do depresji. Cud, że funkcjonujecie. Może lepiej pozwolić żeby się wyrównało? Gorzej z budynkami, ale może tez da się przesunąć? A muł, niechby zarastał. łąką. Bez waszej syzyfowej pracy.

Tylko jeszcze urządzenia ogrodowe, ścieżki stoliki, altanki, pomosty.. Też pod błotem? Masakra. Ubezpieczenie nie wyrówna kosztów poniesionych.

Dobrze, ze z piesą wiadomo co sie dzieje i ze normalnie można leczyć. Pytanie skad te przetoki? Z powodu choroby zębow lub kamienia na zębach? A może jakieś skaleczenie niezauważone?

Znowu? Bardzo jest zalane?
U nas na dzisiaj takie burze zapowiadają. Mam nadzieję, że bez gradu będzie.

Właśnie widziałam Kraków w TV i tak od razu pomyślałam o tobie...
No ile można?

Ale ten rok u Was paskudny .
Dobrze, że z piesią lepiej, że zdiagnozowane i można leczyć.
Pogoda paskudna dziś chyba w większości kraju, ale Was to mogłoby już omijać...

Sylwia, myślę o Was, tulam... Czasem w życiu jest tak, że pewne zdarzenia po prostu nam się wydarzają, nawet te z pozoru najgorsze. Ich sens dostrzegamy dopiero po jakimś czasie, w przyszłości... Trzeba wierzyć (ja tak mam), że wszystko, co nas spotyka, jest po coś, byśmy coś w życiu zmienili, odpuścili, zrozumieli, czegoś się nauczyli i "przepracowali". I wiesz co? Zazwyczaj jest tak, że w perspektywie czasu one były nam potrzebne, choć na daną chwilę są bardzo przykre, często bolesne, takie raniące duszę... Sylwia, uwierz, że jeszcze zaświeci dla Was słońce i wszystko się poukłada z korzyścią. Buziaki dla Ciebie, jesteś wielka, dasz radę, dla siebie i dla innych...

Sylwia od Rivanolu się odchodzi ze względu na ryzyko rozwoju pałeczki ropy błękitnej plus opóźnia gojenie ran.
Może lepiej octeniseptem psikaj?

Ja kotu ładowałam do "dziury", której wyszła ropa, betadynę na zmianę z maxibiotykiem. A rywanol to u nas wyleciał na korzyść żelu rivel .

Piesa twarda jest, wyjdzie z tego.