No niebo niesamowicie czerwone Z tym gotowaniem, to faktycznie nie masz łatwo ale napewno Twój wysiłek jest doceniony

Basieksp napisał(a)

No niebo niesamowicie czerwone Z tym gotowaniem, to faktycznie nie masz łatwo ale napewno Twój wysiłek jest doceniony

Różnie to bywa, syn docenia, babcia rzadkoTaki charakter i wiek taki. Bez względu na wszystko ktoś to przygotować musi, z reguły wypada, że ja.

Dziś już białego niema prawie wcale, trochę się rośliny dźwigać zaczynają, nie wyglądało żeby to było możliwe, a jednak jakąś nadzieje mi robią.
Choć chciałabym żeby ten rok się już skończył bo to generalnie trudny na wielu płaszczyznach życiowych rok był. A końcówka to już przechodzi sama siebie. Nie mam już psychicznie siły by się mierzyć z kolejnymi problemami, a te się mnożą z dnia na dzień. W ciągu ostatnich trzech tygodni a nawet wcześniej od felernej farby, a potem fugi. Zasypało nas śniegiem, prawie zalało( w dobrym momencie dotarłam do ogrodu)śrubka pod grzybem sie poluzowała i tak sobie kapało z zaworu, aż nakapało całe wiadro i już na podłogę. Na galop wymiana zaworów na kulowe. Emuś popsuł efekt mojej miesięcznej roboty z kredensem bo zamiast satyny kupił połysk. Ja nie sprawdzałam bo się zaklinał, że wie co ma kupić, ba nawet sobie zdjęcie zrobił. Zaczęłam lakierowanie, ale zastanawiało mnie, że zostaje taka szklanka, a wcześniej nie zostawała. Jak zobaczyłam co kupił było już za późno. Spora część już była tym pociągnięta, tak mnie to załamało, że się poryczałam. Szczęściem poprzednią warstwę satyny przetarłam dość głęboko i na drugi dzień okazało się, że szkalnka nie została bo drewno wpiło sporą część, szkli się, ale nie tak jak na początku. Nie mam sił zaczynać roboty od początku tak zostanie już.
A dziś .... od dwóch tygodni zgłaszałam Emowi, że główny bezpiecznik prądowy się grzeje i sam jakby wykręca, nie zrobił nic, kupił niby nowy, ale na tym się skończyło. Dziś gdyby nie to, że zostałam chwilkę dłużej bo chciałam te drzwiczki od witrynki polakierować już byśmy chałupy nie mieli. Poczułam, że coś się pali, światło zaczęło migać poszłam do bezpiecznika, a on już tak się wytopił, że wisiał na jednym kablu. Na galop akcja z elektrykiem, zrywanie plomby żeby się do głównych bezpieczników odcinających dostać. Na szczęście się udało zrobić, ale teraz jest akcja ze zgłaszaniem o ponowne zaplombowanie. Gdyby nie Opatrzność z Góry, że dłużej zostałam nie byłoby jutro po co wracać Jeszcze babci perturbacje zdrowotne zeszłotygodniowe, wcześniej nasz covid....nie mam już siły na kolejne niespodzianki tego typu. Niech się ten rok kończy, a kolejny będzie lepszy.
Atmosfera w domu w tych okolicznościach bardzo nie świąteczna. Ciśnienia nawet nie mierzę nie ma sensu.

Sylwio...współczuję nieprzewidywalnych sytuacji...niektórych rzeczy trudno przewidzieć, a niektórych wręcz, w tym pędzie życia codziennego nie kontrolujemy...
Zazdroszczę tym osobom, które robią wszystko ze stoickim spokojem, po wcześniejszym głębokim przemyśleniu... a co zrobić jak już jest 10 myśli naprzód...?
Całe szczęście, że w krytycznym momencie byłaś w domu, bo mogło być bardzo źle...
Czasem tak nawarstwiają się problemy, że nie chce się niczego...Ale trzeba poprawić koronę i iść do przodu...Trzymam kciuki...będzie dobrze...musi być dobrze. Po chmurach przychodzi słoneczko i Wam tego życzę z całego serducha...

Sylwia, współczuję bardzo przeżyć. Zmęczeni jesteście oboje. Sporo macie na głowie, a lat przybywa. Nie dziwota, że czasem zdarzą się niedociągnięcia czy błędy. Potrzebujecie oboje dłuższego odpoczynku, a z tego co czytam, to raczej nie wchodzi w rachubę.
Może trzeba pomyśleć o jakiejś selekcji ważności spraw. Rozumiem po ludzku Twoją potrzebę meblowania kuchni, ale ...w tym budynku wciąż trwa budowa. Będzie się kurzyć, te wszystkie przydasie trzeba będzie odkurzać, myć, ściągać i wieszać, wchodzić i schodzić z drabiny. Wiele drobnych czynności sumuje się w spory wysiłek. Twój mąż pracuje zawodowo, prawie każdy weekend to dla niego ciężka praca na budowie lub w ogrodzie. Możliwości energetyczne każdego organizmu nie są studnią bez dna. Przepraszam, że tak nieco ostro to napisałam, ale sądzę, że plany-planami, marzenia-marzeniami; przychodzi jednak taki moment, że priorytetem powinno być własne zdrowie, bo bez niego trudno cokolwiek zdziałać.
Trzymaj się dzielna kobieto.

Szczęście w nieszczęściu że zostałaś tam dłużej. Życzę spokojniejszego czasu.

Nigdy nie jest tak przez cały czas źle, po tych złych rzeczach przychodzą zawsze te lepsze, czasami zaczynają się od drobiazgów i tak powoli, powoli coraz lepiej będzie Zobaczysz, zwolnij odrobinę, skup się na tych fajniejszych rzeczach, chociaż na chwilę, by złapać trochę spokojniejszego oddechu trzymam kciuki

Ja do życia podchodzę jak do doświadczania, teraz doświadczasz takich sytuacji, a potem innych, a potem znowu i znowu, bo takie życie jest mnie włącza się wtedy przycisk naprawczy - "jak najlepiej wyjść z tej sytuacji"?
I tak jak mówi Eliska - padłaś? powstań! popraw koronę i do przodu


(obrazek z: https://www.facebook.com/ziutkainspiruje/photos/a.115438709831472/571919074183431
/?type=3)

Dopisek - też nie lubię lakieru połysk, ale zawsze możesz tą warstwę potraktować jako podkładową i na wierzch strzelnąć mat, a najłatwiej i najszybciej kupić w aerozolu i prysnąć lekko na połysk i mat gotowy. Też tak miałam z pracami dekupażowymi.

Trzymam kciuki za poprawę zdrowotności, o spokój w domu. Teraz jest czas na wytchnienie, Pozwól sobie na odrobinę relaksu. Ogród musi odpocząć i od Was.. Gości w zimie do ogrodu nie zapraszaj, nie będzie to Ciebie stresować, że coś
jest w nieporządku. Trzymaj się, bo jak główny zawiadowca stacji jest niw w sosie, to pociągi nie startują wg rozkładu.

Wiem to z życia, Miałam tak przez kilka lat.

Rumianka napisał(a)

Sylwio...współczuję nieprzewidywalnych sytuacji...niektórych rzeczy trudno przewidzieć, a niektórych wręcz, w tym pędzie życia codziennego nie kontrolujemy...
Zazdroszczę tym osobom, które robią wszystko ze stoickim spokojem, po wcześniejszym głębokim przemyśleniu... a co zrobić jak już jest 10 myśli naprzód...?
Całe szczęście, że w krytycznym momencie byłaś w domu, bo mogło być bardzo źle...
Czasem tak nawarstwiają się problemy, że nie chce się niczego...Ale trzeba poprawić koronę i iść do przodu...Trzymam kciuki...będzie dobrze...musi być dobrze. Po chmurach przychodzi słoneczko i Wam tego życzę z całego serducha...

Nagromadziło się problemów ostatnio, czasem tak bywa. Niby mam świadomość, że przyszły rok może wcale nie zacząć się lepiej niż stary kończy, ale jednak jest jakaś nadzieja bo to jakby nie było początek nowego.