Poczytałam o popiole. U siebie czasem wysypuję, ale też jest czysty.Choć o toksynach z palonych traw nie wiedziałam.
Zatem to co ma sąsiad to mahonia, rzeczywiście pachnie rewelacyjnie w trakcie kwitnienia, ale pokrój ani wygląd nie w moim typie. Ale dobrze wiedzieć co to za krzaczek jest obok.

Książkę przeczytałam chyba dziesiąt razy, filmu nigdy nie widziałam, trzeba nadrobić.
Haniu, zakładam i wiem, że stuletnią staruszką nie jesteś Ale to co piszesz uświadamia mi po raz enty jak bardzo świat się zmienił i jak bardzo pognał do przodu w ciągu ostatnich 50 lat. I jak bardzo co 10 lat w tej 50latce wszystko skakało do przodu. Czy to dobrze czy źle - nie mam zdania Mam 45 lat i pasierba młodszego ode mnie o 15 - niby niewiele, mamy masę wspólnych tematów, ale doświadczenia z dzieciństwa jego i mojego to przepaść technologiczna On nie rozumie, że telefonów nie było, telewizja była czarnobiała, a bilety na skm były kartonikiem, który się dziurkowało w automacie a nie w aplikacji I wiele, wiele innych spraw Ot, taka refleksja mnie naszła
Dobrze, że natura aż tak bardzo nie wyrywa się do przodu jak ludzkość

Sporo sie u Ciebie dzieje i dobrze, pomysł z liścmi szafirków super, zaraz przetestuje .Nie wiem czy to zależy od odmiany, bo nie wszystkie wypuszczają liście jesienią .Proso , mimo, że u mnie słaba gleba też sie pokładało , wydałam wszystkie.

U mnie odrostów nie daje, ale zdarza się, że napotykam jej siewki w zakamarkach ogrodu. Jej owoce są zjadane przez ptaki, a niestrawione pestki czasem wykiełkują.

Mahonię mam od 25 lat i kocham ją niezmiernie. Patrząc na ptaki i ja spróbowałam jej owoce, są pyszne, coś jak borówki, ale pestka w środku i trzeba uważać

EDIT: Haniu Gruszko, rozpędziłam się z odezwą do Magary, a to przecież twój watek, pomrocznośc mnie naszła... Wybacz .

Haniu, jak świat światem starsze pokolenia dziwiły się tym młodszym i chyba to się już nie zmieni
Nowinki niektóre są fajne. Ja się bardzo długo broniłam przed czytnikiem, nie wyobrażałam sobie czytania książki w formie innej niż papierowa. Przyszedł covid, zamknęli biblioteki i siłą rzeczy musiałam się przemóc. Było ciężko ale absolutnie nie żałuję. Nawet moja mama, która ma 80kę na karku mówi, że bez kindla już sobie nie wyobraża życia