Inwazja nie ominie, ona jest nie do uniknięcia. Pisałaś o tym, Haniu, ale też na własne oczy widziałam w wieloletnim ogrodzie, co one po latach potrafią zrobić: pojawiać się wszędzie! Ja wykopuję, póki można nad tym zapanować, ale zapewne i tak jakieś małe cebuleczki zostaną w ziemi... Rzekłabym tak: kochasz te czosnki, to znaczy że masz je zbyt krótko i nie wiesz, co cię czeka błogi stan, ale do czasu.

U mnie po dwóch latach na pewno się namnożyły Ale rosną tylko w jednym miejscu, na szambie, więc na razie im wybaczam.

Haniu,
Po Twojej ostatniej relacji, zakupiłam dzisiaj nasiona pomidorów- piękne miałaś krzaczki i potem zbiory- spróbuję zatem i ja.
Zimą, też z Twojego polecenia, zakupiłam sobie kilka narzędzi od producenta na R.- potrójne pazurki na krótkiej rączce są już moim ulubionym narzędziem . Za to szpadel do krawędzi już nigdzie niedostępny

Podsumowując- dzięki wielkie za wszelkie polecajki i wiedzę, którą się dzielisz!

Z tymi czosnkami główkowatymi sytuacja jest specyficzna. U mnie mnożą się szybciej niż króliki, a u niektórych (u Magarci np.) odmawiają rozrodu. Ale dzisiaj już bym z pewnością nie sprawdzała, czy u mnie się namnożą.

U mnie czosnki głowkowate też się nie rozsiewają. Cały czas mam w tych samych miejscach.

Też znam to uczucie bezsilności w usuwaniu czosnków. U mnie upodobały sobie ścieżkę na rondzie. Wśród hakone kwitnące wyglądają bosko ale ścieżkę mogły by sobie darować

Haniu, skrycie powiem, że ja się trochę obawiam tych czosnków, nastraszyłaś mnie mocno
Najbardziej obawiam się tego, że za tą miłość do nich przyjdzie mi słono zapłacić Wszak glebę mamy podobną Ale nic to. Zobaczę jak będzie w tym sezonie - jak będzie inwazja - to załamka, jak nie będzie inwazji - znaczy mogę spać spokojnie
Ale gdybym teraz miała je sadzić to stanowczo bym tego nie robiła, chociażby ze strachu