Magara napisał(a)

Haniu, czy masz jakąś koncepcję odnośnie przyczyny/powodów pozimowych strat???
U mnie też zawsze coś wypada
Trochę zwalam na klimat, trochę na glebę, tam gdzie mi wypada coś na rabacie "nie forumowej".
Ale ogólnie mnie to martwi
P.S. Perskie róże też oglądałam za sprawką Andy Faktem jest, że takie perełki osładzają straty

U mnie też co roku coś wypada.
Świat roślin i nasz świat mają wiele podobieństw. Wśród ludzi też się zdarzają zgony, których nikt by się nie spodziewał. Rośliny, podobnie jak my, są wrażliwe na stresy, błędy żywieniowe, zmiany klimatu, sąsiedztwo, nawodnienie i wiele innych. Medycyna też nie zawsze sobie radzi z naszymi przypadłościami, choć my, w przeciwieństwie do roślin, potrafimy powiedzieć, co nam nie pasuje. Rok temu wylądowałam w szpitalu z powodów kardiologicznych. Przyczyna była banalna. Jadłam za dużo zielonego, a piłam za mało wody. Krew się zrobiła za gęsta i serce miało kłopot z jej transportem. Zmieniłam nawyki i wszystko wróciło do normy.

Górnolotnie można powiedzieć, że straty są wpisane w nasz życiorys. Trzeba odbyć żałobę i iść dalej. Czasem możemy pomyśleć, czy mogliśmy tej stracie zapobiec. Mn
W przypadku dereni odmianowych wychodzi mi, że one należą do krzewów krótkowiecznych. Marnieją mi wszystkie sadzone 10 lat temu. Ewa Pszczółka też w tym sezonie karczowała swoje, bo przestały "wyglądać".

Jestem bardzo ciekawa tych perskich róż. Zobaczymy, co z nich wyrośnie.

Fajnie, że zdecydowałaś się na serię See You. Bardzo zdrowa i ma naprawdę ładne kwiaty

Może będziesz szukać kiedyś jakiejś większej róży o otwartych kwiatach, to polecam róże Tourmaline i Utopia Tourmaline ma bardzo duże kwiaty, niesamowity efekt. Utopia za to w bukietach, jak kwiaty jabłoni.

Anda napisał(a)

Fajnie, że zdecydowałaś się na serię See You. Bardzo zdrowa i ma naprawdę ładne kwiaty

Może będziesz szukać kiedyś jakiejś większej róży o otwartych kwiatach, to polecam róże Tourmaline i Utopia Tourmaline ma bardzo duże kwiaty, niesamowity efekt. Utopia za to w bukietach, jak kwiaty jabłoni.

Gdyby co, to odszukam Twój wpis. Dziękuję za polecajki. Miłośniczką róż, co prawda nie jestem, ale doceniam ich wkład w podnoszeniu urody ogrodu w sezonie.

Haniu, pewnie masz rację odnośnie podobieństwa świata roślin i naszego
Ogródek mam niedługo.
Do tego, że ludzie wokół mnie "znikają" jestem przyzwyczajona chociażby z racji doświadczenia życiowego.
"Znikanie" roślin znoszę gorzej, bo to moje początki Do tego pojawiają się zawsze pytania: co zrobiłam źle? co mogłam zrobić lepiej? czy mogłam zrobić coś żeby uniknąć straty?
Pytania trywialne.
Przy "znikaniu" ludzi z naszego otoczenia ich nie zadajemy, bo z reguły nie mamy na to wpływu...

P.S. Wnioskuję, że przymrozek Twój ogród oszczędził

Magara napisał(a)

Haniu, pewnie masz rację odnośnie podobieństwa świata roślin i naszego
Ogródek mam niedługo.
Do tego, że ludzie wokół mnie "znikają" jestem przyzwyczajona chociażby z racji doświadczenia życiowego.
"Znikanie" roślin znoszę gorzej, bo to moje początki Do tego pojawiają się zawsze pytania: co zrobiłam źle? co mogłam zrobić lepiej? czy mogłam zrobić coś żeby uniknąć straty?
Pytania trywialne.
Przy "znikaniu" ludzi z naszego otoczenia ich nie zadajemy, bo z reguły nie mamy na to wpływu...

P.S. Wnioskuję, że przymrozek Twój ogród oszczędził

Zdarzało mi się zadawać te pytania w odniesieniu do ludzi. Zwłaszcza, gdy ich odejście miało w sobie element tragizmu i nie wiązało się z naturalnym odejściem. Podejrzewam, że nie tylko mnie dane było zmierzyć się z podobnym doświadczeniem.

Wczoraj walczyłam z usunięciem derenia Variegata. Poszło w miarę sprawnie. Miejsce czeka już na nowego lokatora. Łatwo mu nie będzie, bo nad nim swój parasol rozpościera klon strzępiastokory i śliwa wiśniowa. Prawdopodobnie trzeba go będzie co jakiś czas podlewać.





Z różą pomarszczoną było nieco trudniej ze względu na rozłogi pojawiające się ponad metr od rośliny matecznej. Spory lej powstał po jej wykopaniu. Ale nie dziwota, bo korzeń miała słusznych rozmiarów. Większy niż karczowana rok temu uschnięta 12 letnia śliwa wiśniowa.
Duże wiadro budowlane dla porównania. Poróżane ścinki wypełniły trzy 120-litrowe worki.



Zyskałam sporo dobrze nasłonecznionego miejsca, a jednocześnie otworzył się widok na całość tego półksiężyca.



Intensywnie myślę o tym, co zrobić rosnącymi po środku zielonym cyprysikiem Filifera (zarasta azalie japońskie) i kosodrzewiną Pumilo. Ta ostatnia była cieniowana przez różę z jednej, a cyprysika z drugiej strony. Prawdopodobnie pójdą do kasacji.

Dzisiaj w planie jest usuwanie Edenki. Mam nadzieję, że nie wrosła nazbyt głęboko.

Strat w ogrodzie w zasadzie nie ma. Poturbowało nieco kwiecie rodków, ale trzy kolejne czekają na kwitnienie, więc smutku wielkiego nie ma. Jutro ściągnę okrycia w warzywniku. Zobaczymy, co tam zastanę.

Ochłodzenie bardzo sprzyja kwitnieniu ostatnich tulipanów.







Bez nie ucierpiał.



Ostatni biały narcyz na zegarowej kwitnie już od ponad miesiąca.

Piwonie bardzo inteligentnie zastopowały swój rozkwit.



Kukliki, w zależności od miejsca, są w różnych fazach rozkwitu.

I takie tamy na koniec. Zmykam do pracy.

Witaj Haniu ale wiosna u Ciebie wszystko takie zielone tyle już roślin kwitnących Twój ogród pięknie się prezentuje a mamy dopiero kwiecień
dobrze ze sie ochłodziło bo mamy mozliwosc dłużej pozachwycać się takimi widokami
Haniu często odwiedzam Twój ogród bo lubię czytać co piszesz pięknie porównałaś świat roślin i człowieka.

Anna_ogrodniczka napisał(a)

Witaj Haniu ale wiosna u Ciebie wszystko takie zielone tyle już roślin kwitnących Twój ogród pięknie się prezentuje a mamy dopiero kwiecień
dobrze ze sie ochłodziło bo mamy mozliwosc dłużej pozachwycać się takimi widokami
Haniu często odwiedzam Twój ogród bo lubię czytać co piszesz pięknie porównałaś świat roślin i człowieka.

Aniu, dziękuję za odwiedziny i miłe słowa. Podnoszą na duchu.
Od jutra ma być cieplej. Mam nadzieję, że kolorów pojawi się więcej.