Z jednej strony tylko podziwiać ale z drugiej to jestem przerażona. Wywiadówki to pikuś, gorzej jak jedno zaczyna chorować, potem drugie.....
Z kuchni można nie wychodzić, a prania to ło matko Słowa typu „ czas wolny” to trzeba szukać w słowniku wyrazów obcych.

Dziewczyny, tylko w części macie rację. Macierzyństwo zawsze jest trudne, ale najwięcej stanów lękowych jest przy pierwszym dziecku. Czytałam świetny artykuł o kształtowaniu się osobowości u kolejnych dzieci w rodzinie.
Kiedyś nie było systemu emerytalnego. Duża ilość dzieci to było zabezpieczenie rodziców na starość. Wysoka śmiertelność dzieci do 5 roku życia z powodu chorób zakaźnych, kiepskich warunków sanitarnych też miała wpływ na wysoką dzietność.
Czasy się zmieniły. Dzisiaj dziecko to "wieloletni projekt" z wyraźnie sformułowanym celem i zadaniami do wykonania, aby ten cel osiągnąć. Należy wozić na zajęcia dodatkowe, zapewnić dobre przedszkole, szkołę i różne atrakcje. To kosztuje. Policzono, że odchowanie dziecka do 25 roku życia, to wydatek rzędu 200 tysięcy. Nie dziwota, że większość dzieci pozostaje jedynakami. Istnieje jednak niebezpieczeństwo, że ta statystycznie spora grupa jedynaków będzie mieć duży problem z założeniem związku. Związek to umiejętność kompromisów, a te bidoki nigdy nie wyćwiczyły tej umiejętności.
W wielodzietnej rodzinie kolejne dzieci odgrywają swoje role. Zwykle najlepiej mają w tych rodzinach te pierwsze i te ostatnie. One dostają najwięcej uwagi od rodziców, ale wszystkie mają świetnie rozwinięte miękkie kompetencje i dlatego potem w życiu lepiej współpracują z innymi.
Dwoje dzieci to ciągła rywalizacja o względy rodziców.

W pełni się zgadzam
Rywalizacja u dwójki jest szczególnie widoczna w takim stadium jak u mnie, jedno 4 lata, drugie 14 Mały ostatnio cieszył się, że Marysia nie pomagała nam w ogródku, to nie "zasłużyła" na lody
A ze dwa dni temu mówi: "Kocham Cię mamusiu, jestem lepszy, prawda?". Pytam w czym i od kogo? "No od Marysi!".

Filomeno, dowcip przedni. Nie można tej pani zarzucić braku chęci w szukaniu ojca i partnera idealnego.
Trudno mi uwierzyć, że u Ciebie brak jesiennych atrakcji.
U mnie najtrudniej jest skompletować letnią odsłonę. Jesień jakoś tak samoistnie wyszła.Trochę drzew, krzewów, traw, astry i rozchodniki.

Aniu, bardziej podejrzewałabym Marysię o takie teksty. To ona została zdetronizowana.

Przyszłam sobie pooglądać i poczytać. Oczy nacieszyłam jesiennymi kolorkami i uśmiałam się z Twej opowieści o ospie. U mnie było to samo. Młodsza przyniosła z przedszkola, załapała starsza, a po tygodniu ja. Stałam przed lustrem w łazience, gapiłam się na jeden jeszcze wtedy pryszcz ospowy i uprawiałam autosugestię, powtarzając głośno i rozpaczliwie do swego odbicia "to nie ospa" . Dziewczyny wylizały się szybko, ja cierpiałam okrutnie. Pozdrowienia ślę!

Ale piękne widoki.... rozchodniki cudowne z trawami..

Ja dziękczynne modły odmawiałam, bo u mnie opsę przyniósł do domu m. Lekko przeszedł o dziwo, on skończył i dzieci zaczęły, jedno we czwartek, drugie w piątek. Po tygodniu miałam spokój. Pediatra była przekonana, że ją kantuję i że na pewno szczepiłam dzieci.
Ale to był jedyny taki przypadek, klasyka to dwa tygodnie jedno na ucho, potem dwa drugie na gardło, a potem na na zatoki... I od nowa

Dzisiaj zajęłam się wykopywaniem jeżyny. Nieopatrznie wsadziłam ją z boku tarasu, a powinnam przewidzieć, że potrafi wypuścić łodygi na 4-5 metrów. Te baty wciskały się wszędzie. Jeżyna już rośnie u sąsiadki, a u mnie miejsce po niej zajmie miskant, ale to dopiero wiosną. Już wiem, po ubiegłorocznych eksperymentach, że dużych traw jesienią się nie sadzi/przesadza.

I takie tamy







Jutro, jeśli aura będzie sprzyjająca, zamierzam zająć się likwidacją rabatki z pomidorami. Niskie temperatury nocą odbiły się na ich kondycji. To był dobry rok dla pomidorów. Owocowały od końca czerwca do końca września.

Cudnie Haniu... Aż sobie westchnęłam