..... A ja (blondynka naturalnie) nie mogłam tego obczaić i już miałam zrobić sobie zdjęcie zeszytu w kratkę i na nim rysować

Makusia, Ty pewnie na zdjęciu próbujesz narysowane kółko zamalować, tak się nie da, bo tam każdy pikselek jest jakby obiektem innym.

Jak mądrze powiedziane.... hmmmmmm

Ja jeszcze nie dostałam, a z mazowieckiego jestem Trzeba się zgłosić
Wygląda JAK cis, więc efekt osiągnęłaś

nie, pro 100 mi podpasil, zrobilam sobie do niego troche wlasnych bibliotek z teksturami mebli, tkanin, podłog i tapet.

pocieszające co piszesz, ciągle kombinuję z rabatą pod sosnami bo tam ciągle ponuro, może się zadomowi w tym miejscu

No patrz, to jednak jest jakiś pożytek z posiadania dzieciów . No dobra, dzieciów niet, poszukam w księgarni...
A Blackfielda chcę ożenić z palczatką

U mnie ma troszkę tylko słońca w południe, rzadko podlewany, na początku zwłaszcza. Ale teraz jest super, a rośnie pod sosną. Ja bym sprawdziła bo sądzę że jest dość tolerancyjny. Trudniej radzą sobie Blackfield na zachodniej rabacie, gdzie popołudniowe słońce je męczy. Chociaż zauważyłam, że im lepiej ukorzenione tym odporniejsze.

Asiu, wiem, że masz bodziszki. Chciałam zapytać, czy teraz można je obciąć, są jakieś takie rozwalone

Asia, co tak cichutko u Ciebie?

Koleżanko Asiu, uprzejmie donoszę, iż nabyłam drogą kupna książki (te, co to wiesz...) i bedem się uczyć. A painta nie rozgryzłam, bo on u mnie jakoś inaczej wygląda, niż pokazujecie.... Idę po kolejną książkę, tym razem do 1 kl.SP

Na Twoim wątku to zawsze oprócz fajnych roślinek, ciakawych pogawędek i super projektów można się sporo nauczyć.
Kratka w paincie, no bosko A ja (blondynka naturalnie) nie mogłam tego obczaić i już miałam zrobić sobie zdjęcie zeszytu w kratkę i na nim rysować

Tak praktycznie, to wzięłam piłę ręczną do drewna i wlazłam na sam szczyt.
I przepiłowałam trzy pieńki, każdy o grubości mojego ramienia, jedną ręką trzymając się pnia.
I to była ta łatwiejsza część.
Bo potem zabrałam się za przycinanie gałęzi. Im dalej od pnia tym trudniej, bo nie ma się jak wychylić. W końcu stwierdziłam że czas przestać się wygłupiać i zlazłam na dół.

Te ucięte czubki miały chyba ze trzy metry wysokości i były tak ciężkie, że musiałam wołać męża do pomocy w przenoszeniu. Szkoda że nie poczekałam do Bożego Narodzenia - choinki byłyby jak znalazł