Ja na szczęście nie mam problemu z dotykaniem dżdżownic. W rękawiczkach.
Bardziej nie lubię pająków (pamietam, jak jeszcze mieszkałam w bloku, to dzwoniłam po szwagra, żeby przyjechał i zabrał ze ściany ). Przeżyłam też myszy skaczące na mnie z worka z drewnem do rozpałki . Nie wiem kto był wtedy bardziej wystraszony, mysz, czy ja .

Robisz piękne zdjęcia

Aga
śliczne kadry .....kompostu zazdroszczę -mój tegoroczny ,to nawet nie zaglądam ,czy cokolwiek się przerobiło .....
ale zamówiłam sobie tonę obornika przerobionego -mam nadzieję ,że do skrzyń mi wystarczy ta tona

Też mam taką skarpę za domem i chyba odgapie od Ciebie te schody , bo są super.Pięknie tam u Ciebie. Ja też mam mnóstwo dżdżownic u siebie w kompoście . I nie wiem czemu ale strasznie lubię dżdżownice. Jak je widzę buzia mi się uśmiecha.

Dobrze że wpadłaś do mnie na jednego-dziękuję..
Nie wiem czy już robiłas pigwówkę--ona jest tak dobra że w żaden sposób 2 lata nie uchowa się.Owoce najpierw zalałaś alkoholem czy zasypałaś cukrem?
Ogród masz piękny dosyć czesto zaglądam-zróżnicowanie terenu którego u mnie brak a ja bardzo lubie góry i doliny.
pozdrawka przesyłam.

Dawno mnie u Ciebie nie było.
Te stare nasadzenia tworzą niepowtarzalny nastrój w Twoim ogrodzie. Schody - rewelka.
Reszta kolorów piękna. Taka ciepła i kolorowa jesien bardzo cieszy. U nas dzis pierwszy szary i ponury dzien, mimo, że cieszyłam się kolorami to mogłabym tych słonecznych dni jednak więcej mieć .

Przed dzisiejszą deszczową szaroburością parę fotek zrobiłam chociaż już powoli trzeba udać się na fotograficzny spoczynek .
Chociaż w zeszłym roku w listopadzie jeszcze ostro działałam, zmieniałam linie rabat i kolistą rabatę przygotowywaliśmy pod wiosenne nasadzenia.
Kusi mnie jeszcze jedno miejsce żeby je wykorygować. Jak wykrzesam jeszcze siły i pogoda będzie sprzyjać to kto wie... .
Na przyszły sezon chętnie kupiłabym jeszcze jednego judaszka najlepiej Eternal Flame. Bardzo je polubiłam a mam tylko 2 .
Tu Forest Pansy a w zasadzie jego resztki liści.

Przynudzam klonami ale jak tu jesienią nimi nie przynudzać .

Marniutkie to drugie kwitnienie róż. Wszystko opóźnione i róże też nie zdążyły w pełni zakwitnąć. Na pół gwizdka.

Wrzosy niezawodne co roku jesienią. Co roku planuję je uwiolnić ze ścisku jaki im zafundowałam a potem jednak daję im spokój.
Śmiałkom kwiatki ścięłam bo bałagan uskuteczniały.

Śliczne kolory, takie ciepłe
W przeciwieństwie do dzisiejszej aury