Ładnie napisałaś
A ja od zawsze wiem, że dla mnie najważniejsza jest w ogrodzie zieleń i jej odcienie. Reszta to tło.
Zobacz, każdy może wpisać swoją ogrodową drogę
Nie dziwię się, że u Ciebie najważniejsze są kwiaty. Pięknie łączysz kolory.

Ja mam epimedium niveum, moje jest ciemniejsze ale jest to taka limonkowa zieleń. Być może twoje jest niedożywione, posadzone do ziemi powinno odbić. Albo jest to taka świeża wiosenna zieleń. Nie mogę sprawdzić bo moje rosło w gąszczu runianki i dopiero teraz go widać. Ono zanika na zimę, pojawia się ponownie wiosną.

Przepięknie w Twoim ogrodzie, cudne zdjęcia, a historia z wiewiórką przemiła.

Jakiś czas temu mój M. widział wiewiórkę, która w zębach przyniosła swoje dziecko. Zdaje się, że podarowała mu nasz ogród, jako swoje terytorium, bo teraz widujemy głównie to maleństwo. Zdjęcie kiepskie, bo zrobione przez okno, maluch naprawdę jest malutki, podjada słonecznik z karmnika, bawi się wspinaniem po sosnach.

Mgusko, oba maleństwa piękne. Bardzo lubię listki róż angielskich, ich zwiewność, stonowaną zieleń, i to zabarwienie, dziś podziwiałam Lady Emma Hamilton z tego samego powodu Nawet bez kwiatów dają ogromną przyjemność odbiorcy.
Tak, zgadzam się z Agatą Brzozową, pięknie to napisałaś, każdy znajduje w ogrodzie coś swojego. Dla mnie ważne są linie proste, jakieś stałe punkty odniesienia - w kontraście do delikatności/zwiewności i falujących kształtów kwiatów i traw. Rządki pomieszane z nieporządkiem - tak chyba czuję najlepiej. Czyli szuflady z lekkim bałaganem. Te wizje mogą też ewoluować, nie wiem, jak będę to czuła za lat 10. Sama jestem ciekawa.