Mary napisał(a)

...
Czy pidżama to ubiór? Oczywiście. To ubiór odpowiedni do spania, oglądania filmu czy czytania książki. Do krzątania się po domu czy do pracy, już nie wspomnę o ogrodzie, pidżama czy koszula nie bardzo się nadają.

A czort z takimi konwenansami jestem wolnym człowiekiem i latem siedzę w piżamie w ogrodzie i kontempluje naturę z kawką w ręku, jest bosko

Magarku, zobaczyłam!! Już żałuję, że nie jestem Twoją sąsiadką, wybraną oczywiście
Latem oglądałybyśmy swoje piżamy przez płot i licytowały się - kto ma ładniejszą

A ja tak właściwie to nie mam piżamy, no nie mam i dobrze mi z tym wolę jakieś fajne koszulki

Magarko chce być Twoją sąsiadką❤️

Staniki nosze sportowe, w piżamie lub nocnej koszulce zdaża mi się obchód poranny czasem połączony z kawą i pieleniem
Uważam już mineły czasy że kobietom wolno mniej. Prowadzą firmy, tiry , pociągi, biorą śluby z innymi kobietami, świadomie -samotnie wychowują dzieci, podróżują gdzie chcą. I jak chca to mogą nie nosić stanika albo chodzić w czym chcą.

Magarko, zdecydowanie chciałabym być Twoją sąsiadką
Uwielbiam taką dbałość o szczegóły

Moi sąsiedzi są tak samo fajni jak Ty - już tydzień temu dostałam podobną paczuszkę z imiennie udekorowanymi piernikami
Oczywiście nie zmienia to faktu, że fajnie byłoby mieć jeszcze jedną fajną sąsiadkę obok

“Chwila nieuwagi” i ominął mnie taki ciekawy, stanikowy temat
Dla celów statystycznych - ja w grupie, którą bez stanika nie funkcjonuje. Po ubraniu czuję się wyższa, prostsza, bardziej zwarta i ukształtowana .
Co do ubioru, dresów, piżam i swobody wyboru - myślę sobie, że to co mamy na sobie jest pewnego rodzaju informacja dla otoczenia, w jakim “miejscu” jesteśmy. Dom to dom, swoją prywatną strefę rozciągamy na ogród i chodzenie po ogrodzie w piżamie to sygnał dla innych, że to strefa prywatna. Zagadałabym do sąsiadki w ogrodzie ubranej “zewnętrznie”, ale ubranej w piżamę pierwsza bym nie zaczepiła.
Piersi to w ogóle złożony temat, bo poza zwykłą częścią ciała są też, a przynajmniej były, związane z seksualnością, a ta z intymnością, dlatego mam nadzieję, że jednak pozostaną w ukryciu, nie z powodu pruderii a ich wyjątkowości

Pakieciki sąsiedzkie doskonale się prezentują
DT znany jest na O z precyzji i zamiłowania do detali, więc … szok nieuzasadniony
Pozdrowienia świąteczne zostawiam ❤️

Magarko, pierniczki piękne. Brawa dla Was!

Malgo.
To co napisałaś jest mi tak bliskie mojemu myśleniu, że się zastanawiam czy nie jesteś przypadkiem moją siostrą.
Szanuję prawo wyboru zarówno noszenia jak i nienoszenia stanika, jednak, przy tak dużym procencie kobiet, które nie chcą nosić staników, zaczęłam sie obawiać, że moje prawo noszenia stanika zostanie ograniczone, bo trend zrzucania staników doprowadzi do spadku ich produkcji, a to w konsekwensji do ograniczenia ich wyboru. Już dzisiaj wybór w potrzebnej mi kombinacji rozmiaru/fasonu jest niewielki. Twój wpis daje jakąś nadzieję, że nie będzie jeszcze gorzej.

Polon napisał(a)

“Chwila nieuwagi” i ominął mnie taki ciekawy, stanikowy temat
Dla celów statystycznych - ja w grupie, którą bez stanika nie funkcjonuje. Po ubraniu czuję się wyższa, prostsza, bardziej zwarta i ukształtowana .

Pięknie to ujęłaś. "ukształtowana". Dokładnie tak. Ubranie lepiej na mnie leży. Nie ważne czy ktoś mnie ogląda czy nie.

Co do ubioru, dresów, piżam i swobody wyboru - myślę sobie, że to co mamy na sobie jest pewnego rodzaju informacja dla otoczenia, w jakim “miejscu” jesteśmy. Dom to dom, swoją prywatną strefę rozciągamy na ogród i chodzenie po ogrodzie w piżamie to sygnał dla innych, że to strefa prywatna. Zagadałabym do sąsiadki w ogrodzie ubranej “zewnętrznie”, ale ubranej w piżamę pierwsza bym nie zaczepiła.

Dla mnie to sygnał nie tylko dla otoczenia (w tym domowników) to także taki sygnał dla mnie samej. Chodzę po domu w pidżamie, gdy jestem chora/potrzebuję dodatkowego odpoczynku. To dla mnie samej sygnał "nie czuję się dobrze, trzeba odpuścić".
Sąsiadki w pidżamie też bym nie zaczepiła.

Piersi to w ogóle złożony temat, bo poza zwykłą częścią ciała są też, a przynajmniej były, związane z seksualnością, a ta z intymnością, dlatego mam nadzieję, że jednak pozostaną w ukryciu, nie z powodu pruderii a ich wyjątkowości

Pięknie to ujęłaś. Trudno ukryć, że mamy piersi. Stanik pozwala pozostawić kształt, a ukryć techniczne szczegóły. Z podobnych powodów nie lubię przesadnie wydekoltowanych sukienek, nie z powodu pruderii, ale dlatego, że odrywają to co chciałabym zachować w ukryciu.

Czytam i już myślałam, że się spóźniłam na „stanikowe”
Ja chyba z was nastarsza jestem, ale nie spodziewajcie się, że to „urządzenie podtrzmujące” lubię. Zaczęłam nosić okazyjnie = wyjściowo dopiero skończywszy 60 lat, bo grawitacja mnie zmusiła i dziecko oznajmiło, że biust mi zaczyna (była miła ) wyglądać staro. Wcześniej nie miałam potrzeby używać nic poza okazjami plażowania, bo na szczęście biust miałam z tych zgrabnych.
A poza tym jestem z domo-dresiar. Kocham wygodę.
Moja metoda na pozbywanie się stanika natychmiast po wejściu do domu umożliwia pozbycie niechcianej części garderoby bez zdejmowania bluzki / T-shirtu. Łapki do tyłu i rozpinam haftki. Potem wyciągam kolejno ramiączka przez rękawy i przekładam ręce. A dalej to już jeden chwyt od frontu pod wierzchnią garderobą i myk... usunięte co niewygodne.

Miłego świetowania

Magara napisał(a)

Sylwia - zupełnego odstawienia soli sobie nie wyobrażam

Nie odstawiaj zupełnie i nie drastycznie bo będziesz mieć szok smakowy, ale po troszku solić coraz mniej niech się kubki smakowe przyzwyczajają...