Jako alergik uściślę, że uczulają białka, a te znajdują się i w ślinie i naskórku. Uczula tzw. "psi łupież", czyli resztki łuszczącego się naskórka w sierści. Są białka silniej i mniej alergizujące, każdy zwierz, gatunek a nawet jego płeć może mieć zróżnicowaną ilość i budowę białek alergizujących. Różnie reaguję na rasy i odmiany zwierząt, ale generalnie uczulają mnie wszystkie sierściuchy i pierzaste... Czasem to tylko bąble na skórze, czasem katar, czasem duszność, czasem przez jakiś okres czasu kontaktu ze zwierzem nic się nie dzieje.

Magarku, piszesz, że koty cię fascynują, wcale się nie dziwię. Mnie też zadziwia to, jak potrafią ustawić sobie służbę, a także to jakie mogą mieć różne charaktery. Ja mam teraz trzy koty (jeden w spadku po tacie) i każdy jest zupełnie inny. Dawniej myślałam, że kotek mruczy, siedzi na kolanach i nie sprawia żadnych problemów, ależ byłam naiwna.
Wyobraź sobie, że ostatnio nasza psica zbudziła mnie w nocy, żebym wypuściła kota na podwórko (szczerze mówiąc słyszałam miauczenie, ale nie chciało mi się wstawać), bo "jaśnie pan" chciał wyjść. Psisko drapało do drzwi sypialni, a kiedy wstałam, zaprowadziła mnie pod drzwi wyjściowe, spojrzała wymownie na mnie i kota i zawróciła, a kotek poszedł na spacer.

TAR napisał(a)

Ania, juz doczytalam, ze masz astme. To zmienia wszystko. Pewnie masz odalergiczna. Robilas testy skorne czy te z krwi równiez?

Tylko skórne, na te z krwi planuję iść od roku i zebrać się nie mogę

Haniu - oczywiście wysiewałam naciową, wszak na naci mi zależy Dziś próbowałam poczytać o uprawie pietruszki - dwa pierwsze z brzegu artykuły mocno się różniły: z jednego wynikało, że naciową się uprawia na nać, a korzeniową na nać i korzeń, a z drugiego, że naciową na nać i korzeń, a korzeniową tylko na korzeń
Dlatego właśnie lubię nasze forum jako źródło sprawdzonych info, bo info z netu to porażka

Kasia i Asia mają rację - uczula białko w ślinie Uczulenie na sierść to spory skrót myślowy, ale w sumie logiczny - tak jak skrót myślowy "uczulenie na kota"

TARcia - jak skończyłam 30kę zamarzył mi się kot Akurat u rodziców były półroczne podrzucone kociaki, tata przyniósł mi jednego w prezencie - po pół godzinie zabawy z onym byłam spuchnięta i załzawiona. Jako dziecko takich objawów nie miałam. Do tematu "posiadania" kota wróciłam 10 lat później. To był czas "main coonów" - pojechaliśmy do hodowli. Kotów było dwadzieścia albo i lepiej. Pierwsza godzina - luzik. Druga ciut gorzej, wyszłam spuchnięta i załzawiona. Poszłam do alergologa, zrobić testy. Wyszyły plusowe. Pamiętam, że powiedział, że nie poleca odczulania "na kota" bo to procedura długa, kosztowna i bez gwarancji sukcesu. Przypominam sobie, że powiedział, że jeżeli zdecyduję się wyjść ponownie za mąż, a wybrańcem będzie weterynarz - spec od kotów - to wtedy mam się zgłosić na odczulanie
Żaden weterynarz się na mojej drodze nie pojawił, ale temat kotów tak.
Jak kupiliśmy działkę. Koty nas otaczały i zaczęły dominować. Z uwagi na stwierdzoną moją alergię pilnowaliśmy, żeby kociaki do domu nie właziły. Udało się. Potem została nam tylko Sfochowana, którą pewnego dnia trzeba było przetrzymać w domu po przebudzeniu ze znieczulenia u weta. Pamiętam, że było ciepło, okna pootwierane, a ja puchłam. Później Sfochowana zaczęła być wpuszczana do domu, na chwilę, na godzinę, na dwie... Teraz w zimie, spędza w domu 3/4 doby. Ja daję radę To najważniejsze - czy nazwę to odczuleniem czy przyzwyczajeniem - nie ma dla mnie większego znaczenia
Kota jednak staram się nie dotykać albo przynajmniej pamiętać, żeby po głaskaniu dobrze umyć ręce Kontakt z kocią sierścią (nasączoną wiadomymi białkami ) a później przetarcie oka - nic fajnego

Alicja - koty są magiczne Ludźmi niewątpliwie rządzą Psami też, co Twoja opowieść potwierdza

Ja alergik od 4 r.ż. astma, przeżyłam, jak już kiedyś pisałam 8 lat z psem tzw. wielorasowym, wzięłam go w liceum jako sczeniaka. Po wyprowadzce z domu, alergia się odnowiła na mojego psa i wszystkie inne wokół. Także coś na rzeczy z tym "odczulaniem-przyzwyczajaniem" jest. Po epizodzie z papugami i koniem - śmierć w oczach bez leków w kieszeni...

Magara napisał(a)

Alicja - koty są magiczne Ludźmi niewątpliwie rządzą Psami też, co Twoja opowieść potwierdza

Jestem z tych, ktorych nie czaruja choc na male kicie lubie popatrzec. Ale ktory zwierzaczek jak jest maly nie zachwyca

Kot, to kot świetnie sobie radzi z wymuszaniem na niecierpliwym człowieku co chce osiągnąć. Ale też się uczy, co zrobić by wilk był syty, czyli kot i owca, czyli człowiek cały
Moja śpiąca ze mną, a raczej na mnie banda czworga po pół roku „nauczania”, że to moje łóżko i mam prawo tak się układać i kręcić jak mi wygodnie, przestała fochować i zmykać z sypialni, bo się poruszyłam. One na kołdrze, ja pod kołdrą, a że lubią się mocno wtulać, więc to strasznie blokuje wolne miejsce. Bywało ciężko. Nie mogłam nawet stopą poruszyć. Ale teraz odsuwają się, a potem układają na nowo. Stosują też mijankę i nie pakują się byle bliżej głowy wszystkie na raz. Nie wiem czy mają jakieś ustalenia między sobą, ale co wieczór tylko jeden kot zalega mi na ramieniu i poduszcze.
Poza tym reagują na swoje imiona i zawołane nawet poza domem wracają szybko ze sporej odległości. Niewątpliwie też rozumieją słowo „hop”, gdy zapraszam na jedzenie lub smakołyk

Wafel napisał(a)

Jako alergik uściślę, że uczulają białka, a te znajdują się i w ślinie i naskórku. Uczula tzw. "psi łupież", czyli resztki łuszczącego się naskórka w sierści. Są białka silniej i mniej alergizujące, każdy zwierz, gatunek a nawet jego płeć może mieć zróżnicowaną ilość i budowę białek alergizujących. Różnie reaguję na rasy i odmiany zwierząt, ale generalnie uczulają mnie wszystkie sierściuchy i pierzaste... Czasem to tylko bąble na skórze, czasem katar, czasem duszność, czasem przez jakiś okres czasu kontaktu ze zwierzem nic się nie dzieje.

Wafelku, mam to samo

Asia-Wafel - Ty to ekstremalny typ uczuleniowca

TARcia - są ludzie, których koty nie czarują, zgadzam się
Jednak kończy się to w momencie gdy masz nagle kota "na stanie" Kilka lat temu też bym się na taką uwagę, o czarowaniu kotów, uśmiała
Ty psiara, więc ryzyko minimalne, ale gwarantuję, że gdyby kot Ci się trafił, to Cię zdominuje zanim się obejrzysz

Kasia - mi się wydaje, że koty rozumieją więcej z ludzkiej mowy niż chcą pokazać, że rozumieją Sfochowaną nauczyłam liczyć Póki co do trzech, ale to i tak sukces

Mirka - współczuję