Aniu widocznie te są zdrowsze od pozostałych

Kozieradka, poza interesującymi właściwościami leczniczymi, bardzo ładnie wygląda Szkoda, że jednoroczna.

RODZINA: MOTYLKOWATE – PAPILIONACEAE
Nostrzyk żółty- Melilotus officinalis (L.) Lam.

Nostrzyk żółty jest jednoroczną lub dwuletnią rośliną do 1,5 m wysokości. o łodygach dołem pokładających się, a u góry wzniesionych.
Jej górne liście są złożone z trzech podłużnie lancetowatych listków o ząbkowanych brzegach. Dolne liście mają listki o rombowato jajowatym kształcie.
Kwiaty, żółte, 6-7 cm długie, pachnące i zebrane w groniaste kwiatostany, są grzbieciste i mają charakterystyczną budowę motylkowatą. Korona składa się z pięciu niejednakich płatków zwężonych u dołu. Górny płatek ma szeroką blaszkę i zwany jest żagielkiem, dwa boczne płatki to skrzydełka, natomiast dwa dolne zrośnięte brzegiem tworzą tzw. łódeczkę, w której ukryty jest słupek i 10 pręcików. Najczęściej 9 pręcików jest zrośniętych nitkami, a 1 jest wolny.
Owocem jest brunatny strąk, długości około 4 mm. zawierający 1-2 nasiona.
Nostrzyk żółty kwitnie od lipca do sierpnia.

Występuje pospolicie w Polsce w zaroślach, łąkach, rowach, pastwis­kach oraz, szczególnie często, na torach kolejowych.
Surowcem leczniczym jest ziele nostrzyka żółtego (Herba Meliloti). któ­re uzyskuje się przez ścinanie kwitnących górnych części pędów i suszy w temperaturze do 35 C.
Ziele zawiera kumarynę. melilotynę. garbniki, flawonoidy i inne.
Surowiec ma właściwości przeciwzapalne oraz działa rozkurczająco na naczynia krwionośne. Stosuje się go wewnętrznie, głównie w mieszan­kach z innymi ziołami, zewnętrznie natomiast w formie okładów przy sta­nach zapalnych skory, ropniach, obrzękach i trudno gojących się ranach.

RODZINA: BABKOWATE- PLANTAGINACEAE 
Babka wąskolistna- Plantago lanceolata L.

Babka wąskolistna jest byliną wysokości do 40 cm. Ma krótkie kłącze z licznymi wiązkowymi korzeniami.
Liście wytwarza wyłącznie odziomko­we, zebrane w różyczkę. Są one lancetowate, 3-5-nerwowe, na szczycie ostre, u nasady zwężone w rynienkowaty, owłosiony ogonek.
Kwiaty, drobne, niepozorne, brunatne, o błoniastej koronie, czterokątne, zebrane są w kulisty lub jajowatopodługowaty gęsty kłos na bezlistnej, bruzdowa­nej łodydze kwiatostanowej.
Owocem jest torebka zawierająca 1-2 na­siona.
Kwitnie od maja do września.
W Polsce występuje bardzo pospolicie na całym obszarze, na łąkach, pastwiskach, piaskach, przydrożach, zboczach i polanach. Często jako chwast i roślina ruderalna.

Surowcem leczniczym są liście (Folium Plantaginis lanceolatae). Zbiera się je w okresie kwitnienia i suszy w suszarni w temperaturze do 40 °C.
Zawierają one glikozyd aukubinę, ksantofil, śluzy, karotenoidy, krze­mionkę i garbniki.
Mają działanie wykrztuśne, powlekające błony śluzowe, łagodnie przeczyszczające i antyseptyczne.
Stosowane są przeciwko kaszlowi, chrypce, nieżytowi oskrzeli, w sta­nach zapalnych żołądka i jelit. Zewnętrznie przy skaleczeniach, obrzę­kach, oparzeniach i ukąszeniach owadów.
Podobny surowiec uzyskać można z liści babki zwyczajnej (Plantago major L.).

RODZINA: WIELOSIŁOWATE- POLEMONIACEAE
Wielosił błękitny- Polemonium caeruleum L.

Wielosił błękitny jest byliną o mięsistym, grubym, nierozgałęzionym kłączu z pęczkami licznych korzeni.
Łodygi pojedyncze, sztywno wzniesione, wewnątrz puste, wysokości do 80cm.
Liście nieparzysto pierzaste z licznymi (do 27) jajowatolancetowymi i zaostrzonymi listkami.
Kwiaty są błękitne, fioletowe lub białawe, zebrane w szczytową wiechę.
Owocem jest jajowata lub okrągła torebka.
Kwitnie od czerwca do lipca.
W Polsce występuje w północnej i wschodniej części niżu, na mokrych łąkach, torfowiskach, przy brzegach wód i w zaroślach. Często uprawiany jest jako roślina lecznicza i ozdobna. Jest rośliną chronioną uważaną za relikt polodowcowy.

Surowcem leczniczym jest ziele (Herba Polemonii) oraz kłącze z korzeniami (Rhizoma et Radix Polemonii). Korzenie i kłącze wykopuje się na przełomie maja i czerwca. Po szybkim wypłukaniu suszy się je na słońcu lub w suszarni w temperaturze do 50C.
Cała roślina, a szczególnie korzenie i kłącze, zawierają saponiny o działaniu wyksztuśnym i uspokajającym. Stosuje się je w leczeniu zapalenia oskrzeli, gruźlicy, kokluszu, przy padaczce i bezsenności.

RODZINA: KRZYŻOWNICOWATE- POLYGALACEAE
Krzyżownica gorzka- Polygala amara L.

Krzyżownica gorzkawa jest byliną 5-20cm. wysoką, o nierozgałęzionym kłączu i licznych podnoszących się łodyżkach.
Dolne liście zabrane są w różyczkę, mają kształt odwrotnie jajowaty i są na szczycie zaokrąglone. Liście łodygowe są mniejsze od dolnych i mają kształt lancetowaty.
Kwiaty niebieskie, zebrane w górnej części łodygi w gęste kwiatostany. Cała roślina ma gorzki smak.
Owocem jest kulista bądź jajowata torebka.
Kwitnie w maju i czerwcu.
W Polsce występuje na wilgotnych łąkach i torfowiskach, z wyjątkiem wyższych gór.

W celach leczniczych zbiera się najczęściej ziele (Herba Polygalae amareae) lub korzeń (Radix Polygalae amareae). Ziele i korzeń pozyskuje się w czasie kwitnienia roślin. Surowiec po wysuszeniu zachowuje gorzki smak.
Zawiera saponiny, gorycz poligamarynę, garbniki i olejki eteryczne. Surowiec leczniczy wykorzystuje się przy zaburzeniach w trawieniu i w nieżytach dróg oddechowych.

A wielosił jest bardzo popularny w ogrodach Prawda?

owszem aczkolwiek w spotykając go w naturze można uważać się za szczęśliwca...zdanie to podziela również Polska Czerwona Księga Roślin

Emilianoparmezano napisał(a)

owszem aczkolwiek w spotykając go w naturze można uważać się za szczęśliwca...zdanie to podziela również Polska Czerwona Księga Roślin

Rozumiem, że miałeś to szczęście, Emil?

nie!;( notowany jest w dolinie mojej rzeczki ale jakoś jeszcze się nie spotkaliśmy w plenerze