Dzięki zdjęciom zamieszczonym przez Emila rozpoznałam jeden z chwastów wyrastających u mnie w ogrodzie. To glistnik. Początkowo listki ma ładne, taka żywa świeża zieleń. Nie mam pojęcia skąd do mnie porzywędrował.

RODZINA: MAKOWATE- PAPAVERACEAE
Kokorycz pusta- Corydalis cava (L.) Schw. et K.

Kokorycz pusta jest rośliną wieloletnią, 15-30 cm wysoką. Ma dość dużą wydrążoną bulwę pokrytą nielicznymi korzeniami.
Na łodydze występują zazwyczaj dwa liście podwójne, 3-sieczne, których odcinki są wydłużone i głęboko wcinane.
Kwiaty grzbieciste, liliowopurpurowe, rzadziej fioletowe lub białe, zebrane są w szczytowy gęsty kwiatostan. Jeden z płatków ma charakterystyczną ostrogę.
Owocem jest torebka o wydłużonym kształcie.
Kwitnie od marca do kwietnia.
Występuje w lasach, zwłaszcza bukowych, i w grądach na rozproszo­nych stanowiskach na terenie prawie całej Polski. Częściej spotykana jest na terenach zachodnich, głównie w Sudetach.
Jest rośliną trującą.

Dawniej w celach leczniczych zbierano bulwy (Bulbus Corydalis), które pokrajane suszono na powietrzu lub w suszarniach w temperaturze do 40°C.
Surowiec zawiera alkaloidy (bulbokapina, korydalina) działające na ośrodkowy układ nerwowy.

RODZINA: MAKOWATE- PAPAVERACEAE
Dymnica lekarska- Fumaria officinalis L.

Dymnica lekarska jest rośliną jednoroczną o wysokości do 40 cm.
Ma łodygę podnoszącą się lub prostą, gęsto rozgałęzioną.
Liście są podwójnie pierzastodzielne, o listkach głęboko pierzastosiecznych.
Kwiaty, drobne, grzbieciste, różowej barwy z purpurową plamą na szczycie, mają krótką ostrogę. Kolor całej rośliny jest szary, podobny do dymu - stąd nazwa roś liny.
Owocem jest niełupka o kulistym kształcie.
Kwitnie od kwietnia do września.
Rośnie na polach wśród zbóż, w ogrodach i rumowiskach. W Polsce występuje pospolicie na niżu.
Jest rośliną trującą.

W celach leczniczych zbiera się pędy nadziemne w okresie kwitnienia, a następnie suszy się je w miejscach cienistych i przewiewnych lub w suszarniach w temperaturze do 35C, otrzymując surowiec (Herba Fumariae).
Ziele dymnicy lekarskiej zawiera liczne alkaloidy (protopinę, kordalinę), kwas fumarowy, flawonoidy, garbniki, żywice, śluz oraz sole mineralne.
Surowiec działa żółciopędnie i moczopędnie, rozkurczowo na mięśnie gładkie, a także pobudza apetyt. Ziele stosowane jest przy schorzeniach wątroby i woreczka żółciowego.
W większych dawkach może powodować porażenie mięśni gładkich oraz wpływać niekorzystnie na pracę serca i wątroby, dlatego przy stosowaniu zalecana jest konsultacja lekarska.

RODZINA: MAKOWATE- PAPAVERACEAE
Mak polny- Papaver rhoeas L.

Mak polny jest rośliną jednoroczną, ozimą lub jarą, wyrastającą do 60cm.
Wykształca liście pojedynczo lub podwójnie pierzastodzielne, o odcinkach podłużnych i ząbkowatych. Cała roślina jest pokryta odstającymi włoskami.
Kwiaty występują pojedynczo na szczytach łodygi. Korona składa się z czterech płatków, długich do 5cm., barwy purpurowo-czerwonej z czarną plamą u nasady.
Owocem jest torebka mająca kształt jajowaty, zwana makówką.
Kwitnie od maja do lipca.
Występuje pospolicie na obszarze całej Polski, głównie jako chwast polny.
Surowcem leczniczym są czerwone płatki (Flos Papaveris rhoeas), które zbiera się na początku kwitnienia, a następnie suszy w cienkich warstwach w miejscach zacienionych i przewiewnych lub w suszarniach w temperaturze do 35C. Wysuszony surowiec przechowuje się bez dostępu światła.
Płatki zawierają małe ilości alkaloidów (readyna, reagenina), antocjany oraz substancje śluzowe. Surowiec jest stosowany w medycynie ludowej jako środek uspokajający i przy schorzeniach gardła.

RODZINA: MAKOWATE- PAPAVERACEAE
Mak lekarski- Papaver somniferum L.

Mak lekarski jest rośliną dochodzącą do 1,2m. wysokości.
Ma łodygę pojedynczą, wzniesioną i słabo rozgałęzioną.
Liście są sinozielone, podłużnie jajowate, na brzegu nierówno ząbkowane, nasadą obejmujące łodygę.
Kwiaty są duże i pojedyncze, o średnicy do 10cm., białoróżowe lub fioletowe. Zbudowane z 2 działek kielicha (wcześnie odpadających) i 4 dużych płatków.
Owocem jest torebka zwana makówką. Cała roślina zawiera sok mleczny.
Kwitnie od czerwca do sierpnia.
Pochodzi prawdopodobnie z południowo-zachodniej części Azji. W Polsce jest uprawiany, niekiedy dziczeje. Jest rośliną trującą.

W soku mlecznym wszystkich organów rośliny występuje około 40 różnych alkaloidów, z których głównym jest morfina, następnie narkotyna, kodeina i papaweryna. W krajach południowych zbiera się sok mleczny wypływający z naciętych niedojrzałych makówek, który po wysuszeniu na powietrzu brunatnieje. Tak uzyskany surowiec nosi nazwę opium. Morfina i opium należą do wykazu środków odurzających. Morfiną stosuje się głównie jako lek przeciwbólowy przy ciężkich schorzeniach, zwłaszcza nowotworowych. Prawie wszystkie alkaloidy uzyskiwane z opium mają właściwości narkotyczne, powodują uzależnienie i mogą prowadzić do narkomanii. W Polsce alkaloidy wchodzące w skład opium otrzymuje się z makówek tej rośliny.

71 za nami

Ale tempo, nie nadążam. Wracam i doczytuję i nie mogę wyjść z podziwu, że tyle ma właściwości lecznicze.

zazdroszczę że macie takie chwasty w ogrodzie (jaskółcze ziele ).a u nas to sprzedają w szkółkach

RODZINA: WARGOWE- PAPILIONACEAE
Cieciorka pstra- Coronilla varia L.

Cieciorka pstra jest byliną o wysokości 30-120cm. Ma podnoszącą się i rozgałęzioną łodygę, na której umieszczone są nieparzystopierzaste liście.
Ułożone są one naprzemianlegle i zbudowane są z 5-10 par listków. Poszczególne listki mają podłużnie elipsoidalny kształt i są zakończone krótkim wyrostkiem. Z kątów liści wyrastają łodygi kwiatostanowe zakończone baldaszkowatym kwiatostanem.
Kwiatostan ten składa się z 10-20 kwiatów typu motylkowego. Mają one białoliliowe zabarwienie z tym, że skrzydełka są biało-różowe, a łódeczka na szczycie ciemnopurpurowa.
Owocem jest równowąski wzniesiony strąk, w którym występują drobne owalne nasiona.
Kwitnie od maja do lipca.
W Polsce jest ona pospolita. Rośnie przy drogach, na brzegach pól, pastwiskach i wzgórzach. Jest rośliną trującą.

W celach leczniczych zbiera się ziele cieciorki pstrej (Herba Coronillae). Ziele zawiera trujący glikozyd koronilinę, garbniki, gorycze i sole mineralne.
Surowiec używany jest głównie przy schorzeniach serca. Ma też właściwości moczopędne. Obecnie rzadko stosowany ze względu na silne właściwości trujące.

RODZINA: MOTYLKOWATE- PAPILIONACEAE
Janowiec barwierski- Genista tinctoria L.

Janowiec barwierski jest niedużym (30-70 cm) krzewem.
Ma liście lancetowate lub eliptycznolancetowate, do 2 cm szerokie, od dołu i po brzegach owłosione.
Kwiaty są motylkowe, duże, jaskrawożółte, zebrane w wydłużone i gęste grona.
Owocem jest strąk, w którym występuje 6-10 brunatnych nasion.
Janowiec barwierski kwitnie od czerwca do sierpnia.
Rośnie na suchych, piaszczystych miejscach, szczególnie dobrze nasłonecznionych, zazwyczaj w lasach, przy drogach i w zaroślach. W niektórych miejscach może występować masowo, tworząc duże i barwne skupienia. W Polsce jest pospolity.
Jest rośliną trującą.

Surowcem leczniczym jest ziele janowca barwierskiego (Herba Genistae), które zbiera się ścinając do połowy górne części roślin, a następnie suszy się je w przewiewnym i cienistym miejscu.
Ziele zawiera alkaloidy chinolizydynowe, flawonoidy, garbniki, ślady olejku eterycznego i sole mineralne.
Ziele janowca ma silne właściwości moczopędne. Występujące w nim alkaloidy, szczególnie cytyzyna, pobudzają układ nerwowy i podnoszą ciśnienie krwi. Działa także korzystnie na ogólną przemianę materii. Liście i kwiaty zawierające żółty barwnik były dawniej stosowane do barwienia tkanin.