Poranne światło uchwyciłam





Od wiosny nowy dach w perspektywie (lewy górny róg).

Wyjęłaś mi Ewo niemal wypowiedź z ust Ilekroć o tym myślę, bo czasami myślę, to jawi mi się trud wykopków. Co cenniejsze rośliny, jakaś kolekcja, cebule (martagony), pustynniki, piwonie...przekazać komuś zainteresowanemu, resztę sprzedać na innym rynku. Mało komu udaje się sprzedać dom miłośnikowi roślin.

Mirka, jak kładę dłonie na rozecie pustynnika, teraz jesienią, to czuję pod palcami owo serce. Na zimę przykrywam je 10-centymetrową warstwą liści. U mnie rosną płytko.

Sukulenty. Nie miałam dla nich dobrych stanowisk na zimę. Męczyły się z powodu braku światła. A i ja nie miałam lekko, bo te czerwonolistne nic a nic nie chciały się rozgałęziać. Rosły tylko w górę. 80-centymertowe łodygi z jedną rozetką! W końcu rozdałam. Tymczasem Aeoniu arboreum (jedyne, którego żal było mi wyrzucić) pozostawione same sobie, takie coś mi wypuściło w październiku. Na wielu pędach, no tylko sadzonkować.

Poranne świtało teraz jest piękne miło się ogląda. Pięknie masz.

A ten dach to co że nowy kolejny będzie?