Wczorajszy dzień zakończył się dramatycznym zachodem słońca...





....a dzisiaj pada od samego rana:

W ogródku mokro i smutno, większość roślin to teraz różne odcienie mokrej zieleni, czasami jakieś kropelki pięknie migoczą, ale żeby to zobaczyć trzeba się wbić w mokre croksy i podejść bliżej.





Po funkiach zostały mokre szmatki w kolorze żadnym, ale za to moje poamerykańskie liliowce ładnie się przebarwiły:

Fajne zdjęcia! Ach, jesień..
pozdrawiam!

Ano, jesień, Karolino. Jak krecik ?

Szaro na dworze. Szaro, mgliście i kropliście.







Pozostają ciepłe swetry, herbatka z cytrynką, moje rozliczne plany na zimę do rozważania oraz widoki parapetowe, ale i te najfajniejsze są gdy zaświeci słońce.



Jak bambusy... : )

Taką deszczową jesień lubię zza okien ciepłego domku ogłądać. Z innej perspektywy nie sprawia mi przyjemności no chyba że jest słoneczna i ciepła. Dlatego podziwiam cię Ewciu że znajdujesz siły na pokazywanie nam jesieni Twoimi oczami.
Zachód słońca przepiękny pozdrawiam

Ale ja się ostatnio już przez trzy dni nie oddaliłam na więcej niż pięć metrów od herbaty. A herbata przy fotelu stoi. Zimno jakoś.

3 metry od herbaty......Nieźle!Krótki ten zasięg!
Pozdrawiam,mimo niepogody trzeba wyjść! Jak człowiek zmarznie,to i herbata lepiej smakuje!

Pozdrawiam....i prezencik zostawiam.

No, nie. Nie trzy Haniu, aż pięć metrów , tak do końca tarasu. (Tak własnie powstaje plotka)
No i zapomniałam, jednak się oddalam, nie policzyłam wędrówek do przedszkola i z powrotem ; )

Za winogronka dziękuję baaardzo. . Piękne i pewnie pyszne też.

....zachód słońca jak wielki pożar....fajna fotka
pozdrawiam