Dzisiaj mieliśmy piękny mglisty księżycowy świt:

Gdy jest mgła widać nagle zupełnie co innego niż w słońcu - wyraźniej rysują się gałęzie, a liście gdzieś znikają:

Razem ze znikającą mglą i pojawiającym się słońcem kolory w ciągu godziny zupełnie się zmieniają:

Mglisty poranek szybko minął...



i wróciła dzisiaj słoneczna jesień:

Dzisiaj Wszystkich Świętych. W Niemczech to święto jest dla mnie smutne. Nie ma tysięcy światełek na grobach, tylko tak schludnie, po jednym zniczu... Nie ma też tłumów odwiedzających, po zmroku na cmentarzu kompletne pustki... A do naszych grobów rodzinnych daleko..

Koperki miały wieczorem piękna odsłonę, szkoda że tego się nie da uchwycić tak, jak wygląda w rzeczywistości.

Dzień zadumy Ewo

Pięknie pokazałaś te różnice między światłem a cieniem.
w Holandii ludzie w ogóle na cmentarze nie chodzą. Może starsi, czasem idą posprzatać, jakiś wianek położyć. Ale takiego zwyczaju, żeby bliskich na cmentarzach odwiedzac to tu nie ma. Sama nie wiem dlaczego. religią bym tego nie tłumaczyła, w końcu ilu prawdziwie wierzących jest dziś chocby w Polsce, na pewno nie tylu, ile podają statystyki. A jednak wizyta na grobach w te dni to rodzinny obowiązek i ida wszyscy, niezaleznie od wyznania lub jego braku. A tu nawet wierzący katolicy, jak chocby moja teściowa, nie mają takiego zwyczaju. Nie ma niczego na ten temat w mediach. Po prostu nie ma tematu. Dziwne to jakieś jednak.
Pozdrowienia.

Piękne te zamglone fotki!! I jakie widoki! Pola jak u nas

pozdrawiam!!

Tak Aniu - zadumy, choć nie wiem czy dla Niemców też. Dzisiaj zresztą kolejny dzień zadumy..

Karolino, dziękuję : ), właśnie przed chwilą do Ciebie zaglądałam, ale nic nie pisałam. Pewnie, że pola jak u nas, a jakie by mogły być : ). Bardzo się w ogóle cieszę, że nie przyszło mi mieszkać np. w Berlinie tylko tutaj, bo to jest bardzo ładny region i spokojna prowincja.

Agata - tutaj chyba chodzą, ale nie ma tego spotykania się całych rodzin przy grobach bliskich. W Polsce też zależy gdzie się ma groby, jak dużą rodzinę i gdzie kto mieszka. Ale jest inaczej. W zeszłym roku w mojej tutejszej wsi w Zaduszki było widać kilka osób na cmentarzu, ale w dzień. Wczoraj byliśmy późno, koło 19-tej, na każdym grobie palił się znicz, zwykle tylko jeden, na ogół w czerwonej plastikowej oprawie. I tak smutno to wyglądało. Nie wiem czy Niemcom chciałoby się jechać kilkaset kilometrów, żeby odwiedzić groby, tak jak to się czasem robi w Polsce. Są za wygodni. Miło się mieszka w takim porządku i widocznym dobrobycie, jak tutaj, bez złodziejstwa na każdym kroku, ale pielęgnowania wartości rodzinnych trudno się doszukać. I Niemcy sami na to narzekają: że młodym ludziom nie chce się nawet zamieszkać wspólnie, nie wspominając o dzieciach, bo musieliby zmieniać przyzwyczajenia, że starszymi ludźmi nie ma się kto opiekować, bo rodzina niezainteresowana kłopotem, że połowa gospodarstw domowych jest jednoosobowa, a sto lat temu miała od pięciu osób wzwyż, itd...Dlatego ja wolę wracać, chociaż troszkę się boję jak to będzie. Lubię polskie tradycje, zwyczaje. Ja się na emigrantkę nie nadaję.

Powinnam te zdjęcia zatytułować "Pokonana". Kobea - przez mróz. Nie cała jeszcze tak wygląda, ale jej dobry czas już się skończył.









Smagliczka też powolutku kończy kwitnienie, ale przecież to już listopad.