07_Rene napisał(a)

Co tam słychac w wielkim świecie? Gdzie Cię wywiało?

Reniu mój świat malutki i i jeszcze się skurczył... tak naprawdę 17 marca o 15.00 nagle czas się zatrzymał...niespodziewanie zmarł mój tata, za szybko....byłam z nim blisko, jeszcze kilka dni przed śmiercią szukał dla mnie róż....już tęsknię za Jego telefonem o 6 rano i pytaniem -już nie śpisz? ..... wracam...ogród to jednak ukojenie....ps. nadrobię Was w wolnej chwili, jutro wcześnie wstaję....

Bardzo mi przykro Przyjmij moje wyrazy współczucia.

Bardzo mi przykro, życzę Ci aby ogród przyniósł Ci ukojenie.
Zakupy poczyniłaś ciekawe, będzie co podziwiać. Pozdrawiam serdecznie

Bardzo mi przykro kochana trzymaj sie cieplutko

tule mocno

Dziękuję dziewczyny.....przepraszam, że teraz mnie mniej bo działam na dwa fronty,ja przynajmniej mam wsparcie ze strony moich, moja mama została sama....staramy się to ogarnąć, bo nagle przed nami stanęły nowe wyzwania np. Mój tata był zapalonym pszczelarzem, zostawił pasiekę 16 uli. Udało nam się znaleźć dla nich dom, dwa z nich przywędrowały do nas i od dziś są u mnie w sadzie....trzymajcie kciuki bo kompletnie się nie znamy, mam nadzieję, że przeżyją. Mój już został zaatakowany, centralnie użądlony koło oka i wygląda teraz strasznie. Szkoda, że u mnie słońca niet,okularów nie założy, będzie musiał powiedzieć w pracy, że go pobiłam...I tak mu jestem wdzięczna, że się zgodził, a nawet muszę powiedzieć, że to był jego pomysł, sama bez jego wsparcia nie dałabym rady..liczę, że się nauczymy...a i róże fairy wsadzone

Jana napisał(a)

Reniu mój świat malutki i i jeszcze się skurczył... tak naprawdę 17 marca o 15.00 nagle czas się zatrzymał...niespodziewanie zmarł mój tata, za szybko....byłam z nim blisko, jeszcze kilka dni przed śmiercią szukał dla mnie róż....już tęsknię za Jego telefonem o 6 rano i pytaniem -już nie śpisz? ..... wracam...ogród to jednak ukojenie....ps. nadrobię Was w wolnej chwili, jutro wcześnie wstaję....

Na początek napiszę, że bardzo Ci współczuję <przytulas> ja pół roku temu pożegnałam moją Mamę - i właśnie w ogródku szukam ukojenia... tzn. w naturze

Co do skurczonego świata, to ja w lepszych chwilach lubię myśleć, że on się "poszerzył" o kogoś na górze kto tam jest i czuwa
Pielęgnuj wspomnienia, wyciągaj te najlepsze dbaj o to co po nim zostało.
...i nie rozpaczaj żeby nie miał tam za ciężko - kiedyś słyszałam historię, że nasze łzy to takie kamienie, które utrudniają przejście...

Bardzo mi przykro Każda taka strata boli, tym bardziej tak niespodziewana
Cieszę się, że wróciłaś
Trzymam mocno kciuki za pszczółki. Na pewno sobie poradzicie, choć to trudne i wymaga głębokiej wiedzy.

Jana, bardzo smutna wiadomość
Pozwól sobie na smutek, łzy... czas żałoby ma swój sens.

Jana, siewki chyba ciut za nisko są w kubeczkach, więcej ziemi dawaj, siewki będą wyżej i więcej słońca będą łapać

Współczuje, przytulam.
Boli długo, ja to wiem.Nie mam już rodziców kilka lat taty i mamy od 14 lat.
Sam człowiek bez rodziny został.I wszystko się zmieniło.
Ale jak piszesz, ogród i praca koi.
Przytulam do serducha