Ja sobie tylko z przyjemnością poczytałam do porannej kawki, kompleksów z tego powodu nie mam, że nie robię nic

Ale fajnie podziałałaś ogrodowo, marzę o takim wolnym czasie

Te moje tetrisy to pikuś ty Haniu szalejesz

Dobrze robisz , że pozbywasz się np. jałowców ,bo są krótkowieczne. Kosodrzewiny u mnie też chorowały i wywaliłam. Nie ma co się patyczkować ,tylko sadzić rośliny takie co nie sprawiają kłopotów .

Ta zmiana podoba mi się bardzo.
Bardzo podoba mi się rabata studzienna. Trzmielina oskrzydlona ma spektakularne kolory, znam ją dzięki Tobie. Żal jedynie, że tak szybko zrzuca liście. Na szczęście jest wtedy wiele innych akcentów
U mnie zawilce dają radę, a wręcz szaleją. Zaczęły już rozpychanie na rabacie, nie wiem, co na to kiścienie

Ja też mam tuję aurea nana. I też z tych czasów co kupowałam wszystko co mi wpadło w oko i ręce i po 1 szt. .
Na razie jest bo praktycznie w ogóle nie przyrasta więc póki co nie stanowi kłopotu .

Haniu, prrrrrrrrrr szalona
Koleżanki forumowe w kompleksy wpadają

Zuzo, Judith, młode jesteście i macie czas na ewentualne rewolucje.
U mnie niestety nastąpiła presja czasu. Muszę zmienić/ wykopać to co trzeba, póki są siły.
Wiem, co byłam w stanie robić w ogrodzie 10 lat temu. Teraz mam jakieś 30-40 % ówczesnego potencjału wydolnościowego.

Kawy (dwie) wypijam spokojnie, w pozycji siedzącej.

Hehe, młoda jestem, a jakże!, ale raczej duchem .
Mój brak napinki wynika z istoty mojego podejścia do ogrodu - ma dawać radość, a nie udrękę czy konieczność podejmowania działań z poczucia obowiązku.
Póki co melodia do pracy mnie raczej nie opuszcza, a gdy się zdarzy, że opuszcza - ja odpuszczam . Jak będzie za 10 lat? - się zobaczy, teraz już jednak widzę, że ogród długi czas potrafi żyć własnym życiem i nie dopominać się uwagi, patrz tegoroczne lato, gdzie - poza wiosną - niemal nic nie zrobiłam z uwagi na upały .

To raczej wpływ wrodzonego pragmatyzmu niż szaleństwo. Jałowców z rabat na widoku (poza tymi kolumnowymi) wyzbyłam się kilka lat temu. Te w brzeziniaku jakoś mi wtedy umknęły, a może uznałam, że skoro rosną w miejscu niewidocznym dla oka, to niech sobie tam będą. Ten przy wjeździe drażni mnie wizualnie.

Kosodrzewiny są wdzięcznym zimozielonym akcentem, ale rzeczywiście nie radzą sobie na kiepsko nasłonecznionych stanowiskach i w glinie. Staram się wyprowadzać z ogrodu rośliny chorowite, wymagające chemicznych oprysków.