Haniu ja mam dość młody ogród ,ale jak do tej pory z drzew ,to też polecam judaszowce -mam 2 sztuki -(odmian nie pamietam -bordo i zielony ),
lubię jeszcze moje ambrowce ( nie pamiętam odmiany ,ale mają biało-zielone listki )
klony -to wiadomo -kofam wszystkie
a i jeszcze lubię grujeczniki ....
dorenbosy i royal burgundy wiecznie jakieś robale mi listki zżerają ...

podziałałaś niezle z tymi oliwnikami -dobrze,że miałaś pomoc
ja przymierzam się do kupna zrębaka -bo cięcia coraz więcej ,a szkoda żeby tyle dobroci się marnowało ....

w ogrodzie bujnie ,pięknie ,kwitnąco -ślicznie masz
Miłego dnia

Gruszka_na_wierzbie napisał(a)

Haniu, co to za drzewo po prawej? Świdośliwa?
Piszesz, że z rabaty znikają bordowe akcenty: perukowiec, śliwa. Gdzie planujesz posadzić nowe drzewko?
Dostałam w zeszłym roku parocję Persian Spire, sprawia wrażenie wolno rosnącego, kolumnowego drzewka. Ma dosyć ciemne w odbiorze ulistnienie.
Wiola ma parocję, ale jej jest inna, jaśniejsze listki, pokrój mniej zwarty, ładniejszy jak dla mnie.

Judaszowca dostałam wykopanego z ogrodu kuzyna, duży egzemplarz.
Ma ażurowy pokrój, zielone liście, jest delikatny w odbiorze.
Mam też odmianę Hearts of Gold, bardziej krzaczastą, o pięknych limonkowych liściach.
Judaszowiec jest też od dawna u Kasi Niespodzianki, bardzo ładny okaz, nie za duży.

Judaszowiec jest dobrym pomysłem na rabatę bylinową, nie przytłacza, wolno rośnie.
Werticilioza bywa stresująca, ale idąc tym tropem, każde drzewo może coś mieć.

Zastanawiam się, co pasuje do twojego drzewa po prawej, kolejny szeroki ażur czy smukły, pionowy akcent.
Czy ta rabata łączy się z inną czy jest samotną wyspą?
Przy wyspie dobrze wygląda wysokie na środku, niskie wokół.
Ale ty widzisz cały ogród i być może kolejne drzewo tu pasuje, nie będzie za ciasno.

Moje oko coraz bardziej zmierza ku przestrzeni, eliminacji.
Po latach zbyt wiele za dużych drzew w przeciętnej wielkości ogrodzie zaczęło przytłaczać.
Ale to tylko moje odczucia

Ja bym wybrała judaszowca, chociaż go nie mam ale na zdjęciach wydaje się ładny. U mnie dla niego za zimno
Agatorek ma parocje taka w formie drzewka.
W zastępstwie klonów i innych ażurowych krzewów posadziłam czarne bzy laciniata. Na razie są tycintyci. Zobaczymy jak dalej będą wyglądać.

Dziękuję za pochylenie się nad problemem.
Krzewów na tej rabacie jest bardzo dużo, hibiskusy mam dwa- rosną na długiej prostej. Rośliny bordowolistne zostały wyeliminowane od razu.

Podumałam przez noc, dzisiaj rano na szybko podczytałam Wasze wpisy. Między robieniem zdrowotnego soku i obieraniem ziemniaków mnie olśniło.
Na tej rabacie nie trzeba już dokładać kolejnego szerokiego w pokroju drzewka. Iwonka poszła tym tropem, a ja za nią.
Efektem rozmyślań i wniosków z owych, była szybka wyprawa do Wojsławic po wiśnię piłkowaną Amanogawę. Będzie idealnie pasować w tym miejscu. Wiśnia już jest, ma ok. 150 cm. Cena nie zwaliła z nóg. Raptem 70 zeta. Jej zalety to niewielki wzrost, wąskokolumnowy pokrój, piękne wiosenne kwitnienie i jesienne przebarwienie, a latem neutralna zieleń.

Mnie przeraża zakup drogich roślin. I nie chodzi o to, czy mnie na nie stać czy nie. Aura jest tak zmienna, choroby grzybowe panosza się okrutnie; stratę roślinnego rarytasu trudno by mi było przeboleć. Nadwyżki finansowe wole jednak lokować w mniej ryzykownych przedsięwzięciach.

O i super Amonagawa też jest śliczna

za to jaka szybka akcja pomyślane ,kupione ,tylko posadzić

Hania pewnie właśnie sadzi .

Amanogawa znowu wygrała rozterki nasadzeniowe.
Będziesz zadowolona

Judith napisał(a)

Hania pewnie właśnie sadzi .

Dzień konia miałam. Ale udało się zrobić wszystkie roszady.
W czeluściach ogrodu odnalazłam jednego serba. Rósł w miejscu cieniowanym przez sąsiadowe tuje i od kilku lat stał w miejscu. Wykopałam i przeniosłam na frontową rabatę. Wcześniej rozluźniłam tam glebę, dosypałam piasku i mączki bazaltowej.

Potem zajęłam się uzupełnianiem dziury po śliwie wiśniowej. Kiedyś w pobliżu tych śliw rosły pęcherznice Luteus. Zmarniały w cieniu i prawie ich nie było widać. Wykarczowałam dwie sztuki i zrobiło się miejsce na dwa drzewka: zimozielone i liściaste. Podczas wiosennego cięcia nieformowanego żywopłotu odkryłam, że wsadziłam tam kiedyś choinę kanadyjską. Posadziłam ją zbyt blisko potężnego żywotnika i biedna nie miała jak wyeksponować swoich wdzięków. Choiny mają płytki system korzeniowy i udało się ją zgrabnie podkopać i przenieść w nowe miejsce. Rośnie teraz w miejscu śliwy, która uschła. W miejscu po pęcherznicach wsadziłam znalezionego na pobliskich ugorach jarząba pospolitego. Oba drzewka mają ok. 2,5 metra. Po zaaklimatyzowaniu w nowym miejscu powinny w miarę szybko zakryć ubytki.

Potem zajęłam się półksiężycową. Delikatnie wykopałam sadzoną rok temu śliwę wiśniową i umieściłam ją w donicy. Zaczeka w niej na nowy dom.

Wykarczowałam usychającą kosodrzewinę i denerwującego mnie berberysa. Posadziłam Amanogawę. Luki pouzupełniałam rdestem wężownikiem, perovskią i cisowym stożkiem. Być może dorzucę tam niziutkie fioletowe astry. Ale to już na spokojnie. Byliny to już drobnostka.

Potem godzinę podlewałam warzywnik i padłam.

Makao napisał(a)

Amanogawa znowu wygrała rozterki nasadzeniowe.
Będziesz zadowolona

Jeśli się przyjmie, to powinno być dobrze. Amanogawy zawsze mi się podobały. W zaprzyjaźnionym ogrodzie, który pomagałam obsadzić, doradziłam ich zakup. Wtedy u siebie nie mogłam ich mieć.

Magleska napisał(a)

O i super Amonagawa też jest śliczna

za to jaka szybka akcja pomyślane ,kupione ,tylko posadzić

Nie mogłam dzisiaj hałasować rębakiem, więc padło na prace ciche.