Ja nie wiem Haniu, gdzie Ty mieszkasz? U mnie od wczoraj pada z małymi przerwami. Aż Air Show skrócono, bo nie dali z tymi chmurzyskami.

Wierzę w omijanie w piątek naszą wakacyjną miejscowość też omijało od lewej i prawej, dookoła szły burze, a u nas spokojnie. Rok temu też tam tak było. Pod Głuchołazami byliśmy.

Od Austrii przez Czechy szedł potężny front burzowy. Na wysokości Międzylesia przekroił się, zgrabnie ominął Kotlinę Kłodzką. Część poszła na Opole i Śląsk w kierunku Warszawy, a część łukiem przez Wałbrzych w kierunku Wrocławia i Łodzi. Trochę pokropiło u nas.

g[/img]

Sprawdzam swoją odporność na minimalistyczne nasadzenia. Na rabacie z tyłu jeszcze poszalałam. Na tej z przodu działałam powściągliwie. Plus jest taki, że poza ścinaniem kocimiętki i delikatnym przycinaniem cisów, nic tam nie trzeba w sezonie robić.

Hmmm, jakoś jestem nieco zaskoczona tą regularnością nasadzeń u Ciebie. Choć jak się dobrze przyjrzeć to odrobinkę "zamieszania" można dostrzec.

Scenkę z "Cudownych lat" z rowerkiem też pamiętam. Moje nastoletnie pacholę już nie do dogonienia, ale jeszcze w zasięgu wzroku. Co z jednej strony smuci, ale z drugiej strony ta perspektywa swego rodzaju wolności tak kusząca!

Anulko, ten zasięg wzroku (mądrzę się teraz ) bywa bardzo złudny. Dopiero teraz moim pacholętom w trakcie rodzinnych spotkań, czasem wymyka się to i owo z wydarzeń związanych z ich nastoletnością. Podtrzymuję swoja opinię, że po osiągnięciu przez pacholę 20 lat, należy paść na kolana i dziękować, że my przeżyliśmy ten trudny czas i oni.

Co do regularności nasadzeń- na płachetku 1,5x2 m trudno się rozbujać z ilością roślin. Jestem na etapie ograniczania sobie pracy, a nie dodawania. Gdybym tę rabatę widziała z okna, to męczyłaby mnie jej monotonia. Na wiosnę są tam krokusy i tulipany, w czerwcu irysy, a potem kilka miesięcy to samo.