kiedyś do naszej szkolnej sali wleciał gołąb i narobił nauczycielce polskiego na biurko- zamknęliśmy okno, by nie wypuścić winowajcy

Ale oczywiście kazanie na temat tego, że się do ogrodu nie wychodzi jak do teatru było niezbędne.

Bardzo dziękuję za wsparcie, to naprawdę robi człowiekowi dobrze.
Małż żyw i miejmy nadzieję, że dostępnymi środkami w miarę opanuje sytuację, chociaż, umówmy się, zmiana diety na zdrowszą nie jest dla faceta łatwą sprawą.

M. też twierdzi, że pierścionek się znajdzie. A ja myślę, że teraz moja działka jest niezwykle cenna z tym zakopanym złotem, dokonały się moje z nią zaślubiny i teraz to nawet nie mogłabym jej sprzedać

Historia z mewą była zabawna do końca, (poza tym, że to zwierzę bezlitosne, na szczęście byłam już PO kawie), bo miałam możliwość obserwowania, co z tym słoiczkiem wyczynia. Otóż mewa porwała go na dach (płaski) naprzeciwległego budynku i tam próbowała odpakować. Najpierw pofrunął ręcznik papierowy, potem woreczek foliowy. Słoik porzuciła, poleciała za woreczkiem i złapała go w locie, ale tak niefortunnie, że zakrył jej głowę. Leciała tak przez moment, po czym wypuściła i odleciała. Samotny słoiczek pozostał na dachu, z wolna przykrył go padający śnieg. Kurtyna.

Koleżanki, które ze mną obserwowały zajście twierdzą, że w sumie miałam szczęście, że mewa nie upuściła zdobyczy zanim doleciała na dach. Fakt, na dziedzińcu między budynkami stoi równy rządek samochodów dyrekcji. Po zbadaniu odcisków linii papilarnych doszliby, czyj słoiczek spowodował wgniecenie w dachu i pewnie nikt by nie uwierzył w historię z mewą

Oplulam ekran telefonu ze śmiechu. Niezła historia z mewą
Może pierścionek się znajdzie?