Asiula, dzięki
Ja generalnie człek odważny, ale jak Natura szaleje to, brzydko mówiąc, mam pełne gacie Byliśmy odcięci od świata i informacji, dziś dopiero się dowiedziałam, że w naszym regionie wiało 130 km/h... Nie wiem czy to prawda, ale cieszę się, że w momencie kiedy wiało nie miałam tego świadomości... Kot chyba wiedział (albo miała lepszy dostęp do newsów ), bo wylazła ze swojej skrzyni dopiero jak przestało

Dobrze , że u Was nic złego się nie stało, do lasu to bym sobie jeszcze poczekała, bo może być różnie, niebezpiecznie 130 to już jest siła, u nas chyba był trochę słabszy wiatr, ale niewiele

No to mieliście "przygody", nie zazdroszczę. Dobrze, że Wam strat oszczędziło. Ja się z kolei porządnych burz boję, mam nieprzyjemne wspomnienia z dzieciństwa. W domu znoszę je w miarę ok, ale jak mnie na świeżym powietrzu jakaś złapie, to stracha mam wielkiego.

Świetny wątek, z przyjemnością czytam. Moją ulubioną rabatą będzie rogalowa. Przechodząc obok wciągaj powietrze nosem, możliwe, że grujecznik do Ciebie zagada Do mnie zwykle o tej porze i na jesieni przemawia, przy zmianie temperatur.
Żadna tego wprost nie napisze, największy powód do zazdrości to Strażnik Kompostu Ach! Dzięki za te zabawne opisy, jaśminowce, zostaw, to jednoroczne, bardzo się rozweseliłam

Gdybyś kiedyś chciała coś zmienić na tej rabacie podpowiadam świecznicę, najlepiej w odmianie brunette.

Magara napisał(a)

Lato - cd.:

O sztormach wiem, znam też z doświadczenia

Całe szczęście, że wichura Was oszczędziła...bo naprawdę było strasznie...

Oj, współczuję przeżyć. Wobec każdego kataklizmu człek wydaje się zupełnie bezradny (i słusznie), ale dla naszej psyche to ciężkie doświadczenie. Taka niemoc.

Z pogodą coraz gorzejniestety przez ludzi w ogromnej mierze. Ja też przed każdym deszczem drżę czy znów nie zaleje, wiatry już mi w ubiegłym roku napędziły strachu, że uciekając płuca chciałam wypluć więc wiem jak to jestDobrze, ze strat większych nie masz...choc bez wody i prądu ciężko się żyje....a dawniej tak ludzie żyli....

Uwielbiam potęgę matki natury, jej charakterność, moc i siłę.
Ładuję się tą jej energią..
obserwując zza okna.
I byłoby pięknie gdyby nie jej niszczycielska siła, która czasem przynosi ludziom tragedie.

Wiklasiu - ja też uwielbiam, obserwuję burze z piorunami, wichry i deszcze. Nie odczuwam lęków od kiedy w czasach "nieco" młodszych na kajaku dmuchanym na środku jeziora płynęłam w burzę i deszcz, a do lądu daleko. To był prawdziwy hardcor, więc teraz nic mnie nie rusza

Basia - poszłam do lasu, nie wygląda tak źle jak w 2017, gałęzi masa poleciała, drzew trochę też, ciężko się momentami przebić, ale nie widać żeby całe połacie lasu ucierpiały, przynajmniej w najbliższym otoczeniu, zawsze to trochę optymizmu
Zuza - kiedy mieszkałam w mieście nie przepadałam za burzami, a teraz się ich zwyczajnie boję bo widzę co potrafią nawyczyniać
vita - zapraszam permanentnie rogalowa do reorganizacji bo już mnie dziewczyny zbeształy, że za dużo tam rośnie - no sama zresztą o tym wiem ale daje sobie sezon na przemyślenia świecznicę mam, nie mam pojęcia jaką bo u mnie większość n/n
Rumianka, Hania, Sylwia, Wiklasia - strasznie miło, że zaglądacie, jakoś mi raźniej


Jak napisała Sylwia - kiedyś ludzie bez prądu żyli - żyli i dawali radę.
Teraz bez prądu człowiek jest bezbronny o czym się sama przekonałam. Czajnik elektryczny, ekspres do kawy - tak samo, bez prądu nie pociągnie, iqos wymaga ładowania (tak wiem, nałogi są zgubne ), kindle też. Przy świecach i kominku miło posiedzieć ale jak się nie można zaciągnąć, kawy napić i książki poczytać to już się robi niefajnie


W niedzielę podobno znowu na Pomorzu ma wiać... Ale tym razem będziemy lepiej przygotowani - ładowarka samochodowa, powerbank i wiadra pełne wody