Ania i MagdaLenka zgadzam się z Wami absolutnie, że przesadzanki są fajne, wtedy do końca życia i możliwości masz zagwarantowaną radosną twórczość ogrodową, bo przecież w życiu chodzi, by "gonić króliczka, a nie złapać go"

Piękne kompozycje

Zobaczymy jak się moje życie ogrodowe potoczy, lecz jak na razie podążam za wizją „zaplanować, rozrysować, wsadzić zgodnie z planem i niech rośnie”. Bez przesadzania. Przesadzanie powoduje u mnie stres, że źle to zrobię, utnę korzonki czy coś i w nowym miejscu mi nie urośnie. Jedyne co dopuszczam to dosadzenie czegoś nieplanowanego do rosnącej już rabaty. Pierwsze dwie wąskie rabatki, które są już ukończone w 100% zostają w takiej formie jak są. Jedynie pielęgnacja została i dosadzanie krokusów, choć może po tym dosadzeniu jesiennym już wystarczy.

*Jeszcze jedno, czyli staram się wpasować rośliny, które mam i nowe zachcianki. To nie zawsze się zgrywa.

Przykład: mam miskanty, rozplenice, proso i turzyce. Nagle myślę czemu nie mam trzcinników, trzęślicy, czy jeszcze innych. Już nagle potrzebuję trawę pampasową, najlepiej dwa kolory A rabaty nie są z gumy.

Asia i Gosia, fajnie, że mnie rozumiecie. To tak dodaje otuchy, że nie tylko ja tak mam

A na dworze -6 stopni, czyli wszelkie prace wstrzymane. Ale zamówić sekator nie zaszkodzi