Ogród działa bardzo terapeutycznie.
Sa nawet studia podyplomowe o wdzięcznej nazwie hortiterapia.

Wiesz, ja nie posiadam prawa jazdy.
99% roślin kupuję w internecie.

Jeżeli cos jest kiepskiej jakości…odsyłam.
Nie ma opcji abyś kupowała cos w ten sposób, z dostawą tam na miejsce?

Pięknie wygląda wiosna u Ciebie?

Ale jak to Ty tak busem z klamotami, roślinami??? Podziwiam szczerze. Ale też w pełni rozumiem terapeutyczny wymiar grzebania w ziemi bo mam to samo. Tyle, że ja mam ogród na wyciągnięcie ręki…
Dziewczyno, sadź magnolie! . Co prawda to zawsze ruletka - przymrozi czy nie - ale jak nie przymrozi to jest bajeczny widok. Dla mnie konkurencją dla magnolii są wiśnie. Amanogawy i Kanzany. Ach!!!

Madzia, w pełni zgadzam się z dziewczynami... jak możesz nie być z siebie dumna? Spójrz jakie piękne miejsce tworzysz, mimo trudności i wielu niedogodności. Rzadko się odzywam, ale co dzień do Ciebie zaglądam. Rób nadal to co robisz bo widać, że to kochasz...
Pozdrawiam Cię cieplutko i czekam na kolejne ogrodowe relacje

Dziękuję, dziewczyny, za zrozumienie i słowa wsparcia. Trochę denerwowałam się, jak forum zareaguje na moje bardzo osobiste wyznanie. Czytając Wasze posty, autentycznie się popłakałam... Dziękuję Wam!

Słyszałam, MagdaLenka, o bakteriach żyjących w ziemi, które powodują wydzielanie serotoniny. Może faktycznie dlatego ogrodnictwo tak uzależnia.

Ola, też oglądam Gardeners World. Pokazują tam wiele ogrodów integrujących lokalne społeczności, ludzi starszych, cierpiących na różne choroby, w tym i na depresję. To wspaniałe, że powstają takie miejsca. Bardzo bym chciała, żeby i w moim mieście powstało coś takiego. Ogród ma dla mnie duże znaczenie, choć jest też źródłem frustracji i niepowodzeń. Ale muszę przyznać, że w całym tym "ogrodowaniu" bardzo wspiera mnie mój mąż. Bez niego nie powstałaby nawet połowa tego, co stworzyłam.

Wiola, też większość roślin kupuję w Internecie, jednak zamawiam je głównie do domu, bo nigdy tak naprawdę nie wiem, kiedy będę na wsi. Na wieś zamawiam tylko większe rośliny, których nie mogłabym przewieźć busem. Choć przyznaję, że raz wiozłam busem drzewo - wiąz holenderski, prawie dwumetrowy. Musiałam go położyć na podłodze, żeby się zmieścił i zdarzało się, ktoś na niego nadepnął... Ale przeżył tę podróż i pięknie rośnie.

Benia, Kasia, dziękuję Wam, jesteście kochane. Na razie mam zapał do pracy, więc czeka mnie dużo sadzenia. Z drzew chciałabym jeszcze w maju posadzić judaszowca, muszę mu tylko znaleźć odpowiednie miejsce. Wbrew pozorom w dużym ogrodzie nie tak łatwo zaplanować nasadzenia w ten sposób, żeby wszystko fajnie się ze sobą zgrało. Trudno ogarnąć ogród jako całość. Ciągle coś przesadzam, ale z drzewami wolałabym tego uniknąć.

Basieksp napisał(a)

No pięknie co to jest, takie drobniutkie, na biało? Jakby czymś białym, delikatnie przypruszone Cała ta przestrzeń, z tymi drzewami bardzo mi się podoba

Niestety nie wiem, co to za roślina. Ma drobne, bladoniebieskie, prawie białe kwiatki. Kwitnie tak od wielu lat do pierwszego koszenia.

Ichigo napisał(a)

Niestety nie wiem, co to za roślina. Ma drobne, bladoniebieskie, prawie białe kwiatki. Kwitnie tak od wielu lat do pierwszego koszenia.

Wydaje mi się, ze to karmnik.
Ta roślina jest niziutka i taka troszkę poduchowata?
Znaczy się rosnie w takie poduchy?
Karmnik ościsty albo rozeslany.

Madzia ja również cię bardzo podziwiam i wspieram i dziękuję że się tym z nami podzieliłaś, ogród pięknie nie z każdą chwilą , dla mnie po śmierci mamy też ogród jest wielką pociecha

Madzia mi też ogród przynosi ukojenie. Chorowałam i też ogrodowałam w miarę możliwości. Dostałam tu dużo wsparcia.
To jest jedyne w swoim rodzaju forum. Jakimś cudem albo dzięki mądrym forumowi-czym /czkom tu nie ma hejtu.

Widzę że Ty wyjątkowo dużo sił musisz włożyć w ogrodniczkowanie. Masz pasję i determinację. To świadczy o siłę ducha.
Jesteś mądra bo mimo choroby znalazłaś sobie pasję.

Stworzyłaś piękne miejsce. Nie ustawaj w działaniu. I pokazuj.

Ichigo napisał(a)

Dziękuję, dziewczyny, za zrozumienie i słowa wsparcia. Trochę denerwowałam się, jak forum zareaguje na moje bardzo osobiste wyznanie. Czytając Wasze posty, autentycznie się popłakałam... Dziękuję Wam!

❤️