Nie wiem, czy to optymizm, czy raczej pogodzenie się z tym, że nie mogę mieć wpływu na wszystko plus to, o czym pisałam u Sylwii. Trzeba dać sobie wewnętrzną zgodę na odpuszczenie. Wybrać z najróżniejszych problemów, które mamy tych, którymi warto się przejmować.
Lata całe chciałam być perfekcyjnym pracownikiem, panią domu, żoną, córką, siostrą i matką. Jak ten ślepy koń na Wielkiej Pardubickiej, nie widziałam przeszkód. Kto, jak nie ja?
Skończyło się to ciężką nerwicą. Nie warto.
W końcu doszłam do wniosku, że to ja sama, dla siebie, powinnam być najważniejsza. Kiedy będę wewnętrznie spełniona, to i innym ze mną będzie lepiej. Sporo pracy włożyłam w to odpuszczanie, ale się opłaciło.

Pozytywne jest to, że tyle fajnych i mądrych kobiet można spotkać w jednym miejscu

Najważniejsze jest zadbać o siebie. Nie dać sobie na głowę wejść. I nie słychać "mądrych" porad w stylu "musisz wziąć się w garść". Właśnie o to chodzi, że nic nie muszę. Chcę, potrzebuję... To jest ważne.
Dwadzieścia lat temu miałam pierwszy epizod, udało mi się z niego wyjść. Teraz też mi się uda. Bo chcę dla siebie dobrze. Bo moje potrzeby są teraz dla mnie równie ważne jak potrzeby mojej rodziny i innych. Nie ważniejsze, ale równie ważne.