a ja zawsze chcialam byc taka perfekcyjna i miec poukladane i dopiete na ostatni guzik, zreszta za to tez zawsze mnie chwalono a ja roslam jak ta rzodkiewka na wiosne ale to zachowanie kontroli to prawdopodobnie nerwica natrectw, poglebily sie tez u mnie ataki paniki, ze nie dam rady, nie ogarne, ze swiat sie zawali jak czegos nie zrobie i zaczely sie problemy zdrowotne a do calosci nalożyla sie smierc Taty. Ciezki to byl okres, dzis jeszcze daje popalic. Ale od listopada zmienilam taktyke i motto zyciowe na "jakos to bedzie" i wiecie co, jakos to jest. Chociaz czasem bywa ciezko koniecznie musimy poszukac tych promyczkow nadziei nie tylko w sobie.
zastanawiam sie tez nad rezygnacja z pracy, lubie ja ale chyba mam dosc, nie bede tu szczegolowo pisac, bo zale wyjeja sie jak wielka powodz. a apropo chudniecia to poszlam na calosc i przeszlam na pudelka. ostatnio ani nie mam ochoty gotowac ani wymyslac wiec w tym ciezkim okresie ide na latwizne a jesli przelozy sie to na moje zdrowie to tylko plus na razie jest smacznie i urozmaiocono, w zyciu bym tak nie robila i nie nawymyslala z braku czasu chociazby.

wszystkim watpiacym polecam: jakos to bedzie

Gruszka_na_wierzbie napisał(a)

Ta faza marzeń o perfekcyjnym ogrodzie minie. To jak z tymi osławionymi chorobami na Ogrodowisku "różyczkomanią", "daliomanią" i podobnymi. Jednym trzyma krócej, innych dłużej, ale w końcu tęskni się za zwykłym omiataniem ogrodu z pozycji horyzontalnej.
My same dojrzewamy, w swoim tempie, do tego, co rzeczywiście karmi naszą duszę, a wszelaka presja z pewnością duszy nie karmi.

Do fazy marzeń o perfekcyjnym jeszcze nawet nie doszłam Ale żeby było ładnie i w miarę z głową to bym chciała

A ja żywiołowo nie znoszę bycia najlepszą wersją samej siebie Nigdy nie chciałam być idealna. Być może od razu wiedziałam, że nigdy nie będę ?!? Chyba od zawsze walczyłam o swoje widzenie świata. Ładnie czy nie - kwestia gustów. Jak się komu nie podoba, to niech nie przychodzi i nie patrzy Owszem, żeby nie było - mam w tej chwili rozgardiasz tu i tam, wkurza mnie on jak najbardziej, ale dlatego, że mi zgrzyta, a nie że nie jest idealnie

I bardzo mi przeszkadza, że w co drugiej reklamie słyszę słowo "idealny" i "perfekcyjny". Nie ma rzeczy idealnych, nie ma ludzi idealnych... I sama bardzo się pilnuję, by nie używać tych słów. A natura jest doskonała przy braku doskonałości.

Myślę, że wiele z nas odebrało "szkolenie" z bycia doskonałą w okresie dzieciństwa, szkoły. Ja sama nie raz słyszałam : ale dlaczego cztery plus, a nie pięć??? No i zaganianie nas do współzawodnictwa na każdym polu to nic innego, jak tylko zmuszanie do stawania się idealnym. Nasze Babcie i Mamy ruszyły do pracy zawodowej i niejako "musiały" udowodnić, że wszystko inne nie ucierpi z tego powodu. I był domowy wychów perfekcyjnych pań domu. Cieszę się, że to już przeszłość

Magara napisał(a)

Do fazy marzeń o perfekcyjnym jeszcze nawet nie doszłam Ale żeby było ładnie i w miarę z głową to bym chciała

A nie zauważasz, że już tak jest?
Miło jest patrzeć na Twój ogród i jego otoczenie.

Galgasiu

TAR napisał(a)

wszystkim watpiacym polecam: jakos to bedzie

I tego się trzymajmy!

Pewien rysunek się przypomniał i widzę go jako klamrę do naszych rozważań :
na podłodze w pozycji lotosu siedzi kobieta, z radia płynie głos: "Jako dojrzała i świadoma kobieta możesz nareszcie przekazać wszechświatu wszystko, co miałaś do przekazania od lat".
Kobieta zatem mówi: "Pocałujcie mnie wszyscy w du()ę".

Oto kwintesencja asertywności .

Muszę się ujawnić i przyznać że czytam tę wspaniałą dyskusję, o samopoczuciu, o naszych perfekcyjnych i mniej, ogrodach, o naszych staraniach i walkach żeby się zaakceptować, i swoje ogrody nie dość doskonałe.
Powiem tak, kocham Was dziewczyny, dobrze że jest to forum, dla mnie takie rozmowy są bardzo potrzebne i budujące

A do Ciebie Gruszko, mam pytanie, podobno masz graby kolumnowe, możesz podać na której stronie masz ich zdjęcie?
Czy one mają głęboki system korzeniowy, czy pod nimi może coś rosnąć, jak wysoko rosną i czy szybko?

Judith napisał(a)

Pewien rysunek się przypomniał i widzę go jako klamrę do naszych rozważań :
na podłodze w pozycji lotosu siedzi kobieta, z radia płynie głos: "Jako dojrzała i świadoma kobieta możesz nareszcie przekazać wszechświatu wszystko, co miałaś do przekazania od lat".
Kobieta zatem mówi: "Pocałujcie mnie wszyscy w du()ę".

Oto kwintesencja asertywności .

Mniodzio

mirkaka napisał(a)

A do Ciebie Gruszko, mam pytanie, podobno masz graby kolumnowe, możesz podać na której stronie masz ich zdjęcie?
Czy one mają głęboki system korzeniowy, czy pod nimi może coś rosnąć, jak wysoko rosną i czy szybko?

Mam na froncie 5 grabów Fastigiata. Nigdy ich nie cięłam. Pod nimi spokojnie można posadzić inne rośliny. U mnie sa to cisowe kulki, bukszpanowa opaska, hortensje, róże okrywowe. Graby sa w różnym wieku. Te najstarsze siedzą w ziemi 5 lat, najmłodszy rok. Graby mają korzeń palowy.