Z początku jest trudno, jak przy każdej zmianie.
Asiu, czasem dochodzi się do takiego miejsca, że sam człowiek zaczyna się orientować, że to już stąpanie po cienkiej linie.
Czasem trzeba się wspomóc specjalistą i lekami, bo to może być niebezpieczne. Dobry psychoterapeuta powinien Ci pomóc w podjęciu decyzji o ewentualnej lekoterapii.
U mnie na początku sprawdziła się taka prozaiczna "orka na ugorze"-czyszczenie papierem ściernym starych mebli, przekopywanie całych połaci, wyjście z psem na taki dłuuuuuugi spacer. Pomagało czytanie książek o prostej fabule, idiotycznych romansideł. Takie typowe oderwanie się od rzeczywistości.
Człowiek w sytuacji zagrożenia reaguje gadzim mózgiem, który nam został po praprzodkach. On działa tylko na dwa sposoby: walcz albo uciekaj. Skoro nie daje się już rady walczyć (bo brak sił i zdrowia), to dobrą opcją jest wybór ucieczki w bezpieczne miejsce. Można uciec w używki, ale to też komplikuje życie. Lepiej uciec w ten ugór lub świat fantazji.
Masz trochę trudniej ze względu na małe dzieci, ale z drugiej strony szczęśliwa oraz zdrowa mama i nieogarnięte perfekcyjnie domiszcze, to lepsza opcja niż nieszczęśliwa mama, wysprzątany dom i ogród plus sukcesy w pracy.
To odpuszczenie wynikało po prostu z tego, że wolałam żyć. Były bowiem takie momenty, że nie bardzo czułam, że żyję.

Judith, oczywiście, ten luz i odpuszczenie nie wystarczą by wszystko szło jak po maśle. Ale to pierwszy i chyba najważniejszy krok, który trzeba zrobić by zacząć poprawiać swój komfort psychiczny.

[...]

Czasem myślę, że sporo tych naszych problemów wynika z "wdrukowanego" w naszą podświadomość ideału matki Polski, co to ogarnia cały świat i samą siebie.

Zdecydowanie to jest przyczyna. Pytanie, co jest z kolei jej źródłem ... Moim zdaniem - największa korporacja świata ma (ufam, że można zaryzykować stwierdzenie nieśmiałe w czasie przeszłym: miała) tu swój wpływ decydujący.