Na pewno dobrze to rozwiążesz. Dzieci z głodu chyba nie umrą? Jak ja sobie pomyślę, że myśmy czasami u babci na wsi tylko chleb ze śmietaną i cukrem jedli, bo nikt nie miał czasu się nami zająć. I byłam szczęśliwa, że nikt mnie do jedzenia nie zmusza i nie sprawdza czy sukienka czysta. To były piękne wakacje. Ale pamiętam też buszowanie w owocach (cukierki i słodycze towar deficytowy ). Ile kiedyś "po wsiach" było owoców! Aż mi żal tego wszystkiego.

Mój mąż do tej pory wspomina wakacje u babci. Poszedł z jednym sąsiadem do pasieki, dostał filiżankę miodu; poszedł do sąsiadki - wypił kubek mleka od krowy, przebiegł przez szklarnię i zjadł pomidora.

Bardzo żałuję, że nie mam możliwości zapewnić swoim dzieciom takich wakacji: starszego pokolenia nie ma, młodsze pracuje na etatach, a nawet jeśli nawet trafi się jakaś rodzina na wsi, to to już jest inna wieś...

To to już jest inna wieś...

Piękne wspomnienia.

Ale dla porządku, czuję się w obowiązku przywołać i drugą stronę obrazu.

Małe dzieci karmienie królików i zbieranie malin wspominają jako przyjemną odmianę. Ale jak dzieci podrosły, to przestała być przyjemność, a zrobił się obowiązek.
Miałam kuzynów, którzy mieli właśnie dziadków z gospodarstwem. Parę razy do nich jeździłam i było bardzo fajnie. Ale jak z dzieci zrobiły się nastolatki, to zaczęłam im współczuć, bo wyjazd na jakikolwiek obóz to był problem. Bo przy żniwach trzeba pomóc, przy sianokosach... Ja wyjeżdżałam z rodzicami nad morze, a oni zasuwali na roli...

ja swoich nie mogę nauczyć, żeby buty przy wejściu do domu zdejmowały
(zresztą, co się dzieciom dziwić, skoro ja sama nie zdejmuję)

Pani Asiu przyszłam podziękować pieknie rozrysowane i tak sobie ogladam i same ochy i achy wydaje. Inspiracje mega. Dziękuję. Będę dzisiaj jak się trochę chłodniej zrobi na dzialce to porobie szczegółowe zdjęcia od strony tarasu i cały front obfoce. Dzialasz na mnie tak motywujaco że napiszę tylko dziękuję