Pszczelarnia napisał(a)

Ewo, mogło być jeszcze gorzej (nazwiska niemieckie nie mają formy żeńskiej, są nieodmienne, tak jak w Czechach nazwisko rodzinne dla kobiety ma zawsze formę żeńską np. Linkova, Kvapilova, Marećkova), Dobrze, że np. ja nie jestem tylko Tadziowa a Gabrysia byłaby Bogdanowa (na Podlasiu, jeszcze funkcjonują takie zwroty). Oznacza to przecież w rzeczy samej przynależność do osoby męża - albo się mylę?

A ja Ci powiem, że kiedyś moi rodzice mówili - idziemy do Włodków, Jurków, itd., itp. jak tam wypadło, czyli pary zaprzyjaźnionego małżeństwa, nazwę którego tworzyło się od imienia męża. My już tak nie mówimy i wczoraj nie było u nas "Tadeuszów", ani nawet " Tadka z żoną".
No i w Polsce przed wojną takie określenia były bardzo powszechne - pan rejent z małżonką, o!
Oznaczało to rzecz jasna przynależność do osoby męża bo i kobiety miały wówczas mniejszą swobodę.

Ale moja róża byłaby nadal tak samo piękna, bez względu na nazwę przecież.
No i w tym miejscu trzeba polecieć Szekspirem, Romeo i Julia, akt drugi, scena druga, po polsku i w oryginale:

"Czymże jest nazwa? To, co zwiemy różą,
Pod inną nazwą równie by pachniało... "

What's in a name? That, which we call a rose
By any other name would smell as sweet.

Ponieważ do środy nie możemy wstawiać zdjęć ze względów IT, Gabrysia wybacz, ale i tak opiszę Twój ogród, bo zasługuje na to.

Ogród w budowie nieustającej należy do ludzi, którzy z jego posiadania i pracy w nim czerpią przyjemność, radość i zadowolenie oraz energię niespożytą.
Ogrodowa kuchnia Gabrieli jest godna wspomnienia: napoje różane, chłodniki, lekkie cukinie i sałatki kalafiorowe - tym pożywił nas ogród rękami Gospodyni. Był chleb roboty własnej, sok z buraczków i sernik. Przepraszam za opisy natury nieożywionej ale, Gabrysiu, Twoja dynamiczna kuchnia zasługuje na to.

A ogród - każdy wie, że słynie z rabat angielskich. Tej firmowej w zakolu przy tarasie i tej jekyllowej we władaniu kul bukszpanu i kwiatów. Ławka Lutjensa (Gabrysia proszę wykonać tabliczkę na nią...) jest zwieńczeniem alei lipowej (Lutjens byłby dumny widząc, w jakim miejscu i w jakim otoczeniu postawiłaś ławkę jego projektu), półkole z grabów otacza placyk na ognisko. Jest szklarenka i oranżeria, warzywa w skrzyniach, sad i część gospodarcza, gdzie pozyskuje się tony dobrej ziemi ogrodowej.
Małe Wojsławice - to okazała rabata bylinowa - liliowców, które witają już przy wejściu: znak rozpoznawczy: tutaj lubi się kwiaty i wie jak nimi zarządzać.
Generalnie kwiaty w ogrodzie Gabrieli są wymagające: nie są to proste niezmienne figury ogrodowe, tylko żywa materia, kwitnąca, przekwitła, rozwijająca się i potrzebująca ingerencji zwinnych rąk ogrodniczki. Tu przyciąć, tam okiełzać, tutaj dojrzeć słabość jakiejś rośliny, tu pogodzić kwiatka z kwiatkiem. Ona to potrafi.
Są róże. I choć miały przerwę w kwitnieniu, mogłam zobaczyć, jakie one są, jak wygląda szpaler róż historycznych, róż o nazwach kobiecych, róż pnących i tych okazałych w najdalszym zakątku ogrodu.

Wieczorem ogród pachniał floksami i trawnikami, zraszanymi przez delikatne strumienie wody (podziwiałam technikę ogrodową i masę udogodnień oraz rozwiązań praktycznych).

Dziękujemy.

Anek, to był kłosowiec w kolorze białym - już mam i od razu wiem, gdzie go posadzę. Niesamowita roślina.

Dziewczyny, ogród Aliny jest fantastyczny i żadne zdjęcia tego nie oddają.
Aniu, ja u Ciebie bywam i oglądam obrazki i podziwiam, nie tylko z powodu podobnych domków.
Byłyście jednak strasznie krótko u mnie, bo jednak aura nam nie sprzyjała wczoraj.
Co do niebieskich hortensji, to ustaliłyśmy, że są sztuczne.
O niewstawianiu zdjęć nie wiedziałam, ale jakoś mi się udało.
Zdjęć żadnych ostatnio nie robię, bo słońce i skwar nie sprzyjają w miarę przyzwoitym fogografiom na których coś widać.

Ewa, jak pięknie to opisałaś, jakbym tam była!
podziwiam Gabrysię i jej M., że takie cudowne miejsce tworzą, oj sporo tu dla mnie nauki na zdjęcia poczekam

Ewa, co za opis, się rumienię i cieszę. Szkoda tylko, że temperatura wczoraj nas niemal zabiła. Dzisiaj zresztą też.
Aniu, kłosowiec poleci do Ciebie jak się ochłodzi. Chyba że wolisz nasiona? Wschody gwarantowane, oj aż za bardzo gwarantowane.

PS. Moje pomidory ze szklarenki w smaku przypominają dzisiaj gorący ketchup, albo jak kto woli sos pomidorowy, u Was też?

Ewo, niesamowicie opisałaś ogród Gabrieli Wproszę się kiedyś
pozdrawiam!!

Ewo opis tak zachęcający, że Gabriela nie opędzi się od gości co będą chcieli nacieszyć oko i podniebienie, dla tej kuchni to wsiadłabym w samochód i ruszyła w drogę.

AniaK napisał(a)

Ewo opis tak zachęcający, że Gabriela nie opędzi się od gości co będą chcieli nacieszyć oko i podniebienie, .

O tym samym myślałam


Gabrielo, Gabrysiu Tak się cieszę, że mogłam Cię poznać !

Twój ogród wszystkich zachwyca, mnie także. Miałam jakieś wyobrażenie o Tobie podglądając Twój wątek / pamiętnik i... gdy Cię zobaczyłam w kapelusiku u Alinki ... Prawdziwa Dama

Gabrysiu serdecznie pozdrawiam

Gabrielo ukradłam do torebki (plecaczka) kilka pysznych śliwek.. położyłam na stole... i patrzę że już ich nie ma... młodzież zjadła. stwierdzając ale dobre śliwki..skąd je masz? Bo u mnie w domu są miłośnicy jedzenia "zielepuchów"..a te śliwki.. bomba.
Pomidorka wczoraj też ci ukradłam i zjadłam... jeszcze ketchupem nie był
Basi podobały się wszędzie motywy różane
A mi oprócz śliwek to najbardziej rabaty bylinowe.. bo mieć ładną bylinówkę to już wyższa szkoła jazdy....