Wafel napisał(a)

Pięknie, wciąż pięknie póki jesień oddaje nam to co najładniejsze. Za chwilę śladu nie będzie po kolorach...

No właśnie! Spieszmy się podziwiać kolory jesieni, tak szybko odchodzą !
A potem tylko szarość… Chciałabym, żeby była śnieżna zima - uwielbiam ogród w bieli! .

Ale masz dużo energii tak pozytywnie A mnie jakieś lenistwo zaczyna dopadać, niedobrze mam nadzieję, że chwilowe.

U mnie trawy też tak znienacka się zażółciły. Kanzany i Amanogawy zresztą też z dnia na dzień się zaogniły. Ślicznie jest .
Samozaparcia gratuluję.

Judith napisał(a)

Trawnik to jeszcze luz, najwięcej atrakcji jest z liśćmi dębowymi na rabatach . Też tak masz?
Trawy przebarwiły się zupełnie nieoczekiwanie - byly zielone i raptem bęc! żółtości i pomarańcze . Podobnie zresztą rzecz się miała z liśćmi dębów.

Oczywiście, że też tak mam I to jest masakra. Moi chłopcy trawnik chętnie grabią, ale na rabaty niechętnie zerkają. To już raczej spada na mnie. Zresztą jak oni wkroczą te rabaty będą wyglądały jak po przebieżce stada bawołów Już to przećwiczyliśmy

Judith napisał(a)

Wzięłam się za siebie wreszcie i nie ma zmiłuj - plucha czy wietrzysko minimum 11.000 kroków bardzo szybkim marszem (coś jak Korzeniowski ). Do tego codzienne ćwiczenia, raz w tygodniu fizjoterapia, zero słodyczy, pogryzek i alkoholu.

Też mam plan żeby niezależnie od pogody tyłek ruszyć. I nawet miałam dziś jakiegoś smartbanda zamówić, żeby się zmotywować Odnośnie codziennych ćwiczeń i wyzerowaniu przyjemności - póki co milczę, nawet w duchu

W codziennej mobilizacji do spacerów, niezależnie od pogody, bardzo pomaga posiadanie psa
Nie ma to tamto, trzeba iść. Ale 11 tys kroków dziennie robi wrażenie- ja zazwyczaj koło 8 mam.

Dla mnie najtrudniejsze zapewne byłoby zero słodyczy...

Basiu, lato upłynęło mi na lenistwie wymuszonym pogodą (poza wakacyjnym wyjazdem, wtedy liczba kroków zawsze jest rekordowa ), zatem teraz daję upust nagromadzonej energii . A typowo to jesień jest wszak czasem odpoczynku i lenistwa, zatem bez poczucia winy zalegaj pod kocykiem i ciesz się spokojem

Kasia, właśnie zastanawia mnie ta gwałtowność zmian - czy zawsze tak było, czy to ten rok taki konsekwentnie inny...?
Dziękuję za dobre słowo .

Zana, i tak dobrze, ze w tym roku nie ma żołędzi - wtedy to już robimy za Kopciuszki, prawda? Najsłodsze jest wygrzebywanie ich ze środka kępy trawy .

Magarko, z doświadczenia powiem Ci, ze smartband nie jest wystarczającą motywacją . Coś musi kliknąć w głowie, żeby odblokować chęć zmiany. Nie wiadomo co, nie wiadomo kiedy. Ja się zbierałam kilka lat .
EDIT: skoro nie wiadomo co i kiedy, to u Ciebie może właśnie smartband? Kupuj!

Marta, to prawda, pies jest dobrym motywatorem do spacerów .
Ze słodyczy mam marchewkę i syrop klonowy, który uruchamiam w chwilach potrzeby - wafle ryżowe skropione syropem - mniam!

Gratuluję! 11k kroków robię tylko w weekendy, w tygodniu 6-8 max bo praca siedząca... więcej jak się gdzieś ruszymy po pracy. Pies się przydaje, zgadzam się, ale teraz jest sezon na grzyby w weekend i 20 tys kroków można zrobić w jeden dzień
Słodyczy jem mało, ale jednak. podziwiam!

Judith, gratuluję samozaparcia, ja kiedy zaczyna się robić zimno, robię się głodna i mam ochotę na słodkie co nieco
A z motywacją to masz rację, nic na siłę, musi coś "kliknąć w głowie".
Trzymam kciuki.

Judith napisał(a)

Zana, i tak dobrze, ze w tym roku nie ma żołędzi - wtedy to już robimy za Kopciuszki, prawda? Najsłodsze jest wygrzebywanie ich ze środka kępy trawy .

U mnie są, ale zdecydowanie mniej. Dla mnie "najsłodsze" jest wyrywanie siewek, bo zawsze się jakieś wysieją. Z jednej strony mi szkoda, bo to żywa roślinka, ale z drugiej strony bez usuwania miałabym już las dębowy A właściwie dębowo-brzozowo-sosnowy, bo to wszystko sieje się niemiłosiernie.