Judith, tak, co najmniej rok albo dwa temu do mnie dotarło, że będzie olbrzymem. Tylko tak przybierałam się, że świerk nadal jest Z lewej strony na zdjęciu mam sosnę - uroczą i tej nie wytnę, jest piękna.
Haniu, ten świerk był prezentem od Taty, od początku był na działce, raz przesadzony, ale w międzyczasie poznałam jego "walory".

Baśku, konstrukcja z budką wygląda tak:
Wbita kotwa pod słupek ogrodzeniowy (jak tu: https://tribecco.pl/architektura-ogrodowa/kotwa-wbijana-pod-slupek-60x40) i do tego palik dodatkowo ustabilizowany klinem. Budka jest skierowana wlotem na wschód, osłonięta, aby nie ogrzewała się zbyt mocno.

Koniecznie muszę zgapić.
Okazało się ostatnio, że mam budkę dla ptaków(a to niespodzianka ), ale drzew brakuje odpowiednio dużych.

Dziś poranny obchód być musiał! Rytuał, którego nauczyłam się od mojej koleżanki Judith.
Jest jak mycie zębów, jak głębszy oddech przed skokiem do wody.
Z kawą lub bez.
Zawsze z aparatem pod ręką.
Czasem w kieszeni, tak zupełnie „na wszelki wypadek”, siedzi sekator. Jednak to zbyt ryzykowne, można spóźnić się do pracy.
Oglądam, marzę, podziwiam, snuję plany, snuję się, wracam i jeszcze raz oglądam, odkrywam! Nowe pąki, kwiaty, szkodniki. Słucham ptaków, traw. Ciszy.
Tylko poranek ma taką magię! Czasem we mgle lub rosie, zawsze w świeżych promieniach słońca.
Na chwilę istnieje TYLKO ogród. Wszystkie inne myśli stopują. Mini-reset. Nasycenie oczu i duszy ogrodniczej.
BEZCENNE.