Na przełomie 1978 i 79. Do dzisiaj pamiętam osławioną zimę stulecia z 20 stopniem zasilania, dwutygodniowym zawieszeniem zajęć w klasie maturalnej i pieczeniem chleba w domu, bo nie dało się go dowieźć do sklepów. Z nudów zrobiłam wtedy na drutach wzorzyste metrowe skarpety.

Magarko, nam ludziom zdarza się czasem ingerować w naturalny łańcuch pokarmowy, ale dokarmianie ptaków na działkach, które zamieszkują też koty, nie zaliczałabym do działań szkodliwych. Zdrowe i bystre ptaki dadzą sobie radę. W naturze za gapiostwo i powolność trzeba płacić wysoką cenę. Tak to już jest.

Rączki sobie odmroziłam chyba tej właśnie zimy.

Z historyjek zimowych z rozbawieniem wspominam powrót z zagranicznego narciarskiego wyjazdu. Zatrzymaliśmy się na posiłek gdzieś na granicy, jeszcze nie polskiej. Po posiłku ruszyliśmy w dalszą podróż. Po kilku godzinach, przy kolejnym postoju okazało się, że syn nie ma butów. Dzieci na czas podróży je zdejmowały i zakładały tylko wysiadając. Nie bardzo uśmiechało nam się wracanie i szukanie tych butów.
Z tego samego wyjazdu wracała też moja rodzina. Ze względu na awarię samochodu podczas powrotu musieli zostać na kilka dni za granicą i poczekać na naprawę. Poprosiłam więc rodzinę, żeby sprawdziła czy na parkingu, na którym się zatrzymaliśmy na posiłek, nie stoją przypadkiem buty. I buty się znalazły. Syn zdjął je z nóg wsiadając i zapomniał wstawić do samochodu.

Aaa powiesiłam kule takie połączone i one wiszą w siatce. Poki co sikorki sobie radziły, ale wystraszyłam się

A teraz się okazuje, że u jednej z sąsiadek z dwóch kotek już jest sześć sztuk, które ma na utrzymaniu, i ani jedna sztuka nie jest wysterylizowana. Marzec niedaleko... Wszystkie jej kotki wychodzące. Nie chcę nawet myśleć ile kolejnych kociąt się pojawi wiosną i kto je wykarmi zimą...
No dobra, ulało mi się