Eksperymenty kulinarne popieram w całej rozciągłości. Jestem wszak z pokolenia, w którym największym przestępstwem było marudzenie przy jedzeniu. Bez mrugnięcia okiem konsumowałam kanapki z żółtym serem posmarowanym powidłami.
To skojarzenie lawendy z mydłem też ma źródło w czasach minionych. Lawendowego kwiecia człek na żywo nie miał szans zobaczyć; natomiast mydło lawendowe zdarzało się zdobyć.

U mnie również rozwijają się właśnie narcyzy, o zgrozo żółte, a takich nie zamawiałam.
Piękne ilości krokusików u Ciebie, wiosna w pełni

Proso to trawa ubogich i suchych gleb (preriowych). Dobrze się czuje, kiedy podsypuje się je popiołem. U mnie za ciężka (za bardzo zasobna) i za wilgotna gleba. Miskanty i rozplenice czują się jak ryba w wodzie, a proso wylegiwało i wygniwało.

U mnie 30-40 cm IV klasy na glinie i wiosną, tam gdzie rosły prosa NN, po 2 tygodnie potrafiła stać woda. Prosa rosły bosko, ale po deszczu leżały i czasem nie wstawały. 2 lata temu przesadziłam je w suchsze miejsce i to był strzał w 10-kę. Gleba tam taka sama, ale dużo suszej. Najlepiej ze wszystkich wyższych traw przetrwały zimę. Ciągle są ładne.
Może u ciebie to też tylko problem wilgotności, a nie gliniastej gleby?

Kanapki z żółtym serem i dżemem to smak mojego dzieciństwa.

To nienazwane to po prostu ciągi komunikacyjne.
Obecne lokum powstawało, kiedy oboje byliśmy w wieku 50+. Masz jeszcze trochę czasu na ewentualne eksperymenty.
A my jesteśmy teraz na etapie rozważań, czy trzeba już myśleć o zmianie lokum na mniej wymagające. Jednorodzinny domek z ogrodem wymaga jednak nieustannej krzątaniny, konserwacji, a czasem renowacji. Do tego trzeba mieć zdrowie, siły i ogólną sprawność ruchową na dosyć wysokim poziomie. We Wrocławiu czeka na nas niewielkie mieszkanie z prywatnym terenem zielonym. Zatoczę życiowe koło i powrócę na dawne śmieci.

Odwiedziłam dzisiaj ponownie market budowlany. Ciemierników orientalnych nie nabyłam. Stwierdziłam, że ich pochylone w dół kwiaty trudno gdzieś sensownie wykorzystać. U mnie jednak lepiej sprawdzają się te pospolite ciemierniki Niger.
Nabyłam miniaturowe bratki i ciemnoróżowe stokrotki. Po południu wsadziłam je do donic i doniczek. To moje ostatnie w tym sezonie obsadzenia doniczkowe. Nie mam serca do pamiętania o nawożeniu i podlewaniu to raz, a dwa, że donice mam od północno-wschodniej strony domu. W pełni sezonu obficie kwitnące byliny doniczkowe nie miałyby tam szans na jaki-taki wygląd.
Na tarasie wystarczy mi możliwość omiatania kwiecia na rabatach. Bez konieczności biegania z konewką. Donice z kwieciem będę podziwiać u innych.