No właśnie zastanawiam się, jak to robicie. Bo "pół na pół" działało, jak byliśmy bez dzieci i w mieszkaniu.
Teraz po prostu każde ma swój zakres obowiązków.
On: ogarnia rano dzieciaki (ja wychodzę wcześniej), część prania, większość zakupów, sprzątanie samochodów, podwórka, rąbanie drewna, drobne naprawy.
Ja - wiadomo: sprzątanie, gotowanie, lekcje.

Także nie ma tak, że "mąż mi pomaga przy sprzątaniu", ale nie dlatego, że leniwy, tylko dlatego, że ma swoją robotę do zrobienia.
A i tak mu kołki na głowie ciosam, bo to i tamto nie zrobione

W kuchni, zwłaszcza jak się nie za dużo miejsca to ja sercem i duszą polecam szuflady! Koniec z klęczeniem przed szafkami.

Ech... laski, jak ja Was rozumiem, sama żyję ostatnio jak chomik w kołowrotku i u Ewy Pszczelarni pisałam ostatnio, że szukałam domu w Kotlinie, bo praca dla mojego M by była tam też, ale jestem za mało odważna... Może jak już nie dam razy i padnę na pysk, to rzucę to wszystko i ucieknę w góry
(...)

To mogę się odezwać?

Jak uciekniesz, to dopiero się zacznie! Remonty elektryki po 4 razy, podłogi po dwa razy, ludzie nierozumiejący, co do nich mówisz, nie szanujący Twojej pracy i nierozumiejący czego oczekujesz, ogólne zniszczenie i pośpiech w remontach.

Ale to było dawno temu, oj, bardzo dawno.