Mariposa napisał(a)

Byłam tam dzisiaj z samego rana, ruchu na giełdzie nie było, sprzedawców też nie za dużo, ale szczerze mówiąc miałam za mało czasu na wszystko i wolałam pooglądać niebieskie dywany (jeszcze nic nie sadzę, w zasadzie nawet nie mam planów rabat, więc unikam pokusy kupowania na hurra!)

Dzięki.

Ela, w którym miejscu są te lazurowe łąki ???
Ja czekam na tulipanowy festiwal w Botanicznym.

Ogrom pracy masz z tą twoją gliniastą ziemią, ale jak już sobie wszystko robisz i nasadzenia będą to będziemy u ciebie cały czas siedzieć i podziwiać !!!!!
Pozdrawiam wiosennie

Nikita napisał(a)

Ela, w którym miejscu są te lazurowe łąki ???

Park Klepacza - między Katedrą a Sukcesją, przy Rektoracie PŁ. Spytaj Asi, czy nie przekwitły już, bo miała być dzisiaj w Ł.

Na ogrodzeniu wydziału budownictwa I architektury, za samolotem, syn mówi ze jeszcze kwitną. Co zabawne dwadzieścia parę lat temu też pięknie wyglądały.

Nareszcie mam chwilę na O, więc zdam relację z pola bitwy - bo walka o ogród rozpoczęta!
Cały tydzień majówkowy pod znakiem wideł i kopania. Tydzień temu dopiero można było spokojnie wjechać i przeorać (jeszcze raz dziękuję za pomoc!) - bez tego nawet bym tej gliny nie ruszyła, a tak powoli, ale działam. Jednak przekonałam się, że muszę to zrobić ręcznie, bo kultywator wyciągnął na powierzchnię max 1/5 tego, co w niej siedziało - ile korzeni (małych, dużych i ogromnych), gruzu (najciekawsze były fragmenty kafli piecowych!), kamieni, szkła, elementów metalowych, kłączy perzu i skrzypu - aż trudno uwierzyć!
Jeszcze dużo przede mną, ale nie poddaję się! Sąsiedzi co chwilę do mnie zaglądają i mi kibicują, a jeden wciąż przypomina, która godzina i że czas zrobić sobie przerwę! (fakt, chwilami wpadam w trans...)
O dziwo, to nie kręgosłup najbardziej dokucza, a ręce i dłonie, od wyciągania i rozbijania ciężkich i zbitych grud gliny.

Elu dużo sił Ci życzę,sama wiem co to za robota to urabianie gliny ale warto się pomęczyć. Fajnych masz tych sąsiadów,posłuchaj ich czasem i złap oddech

Kibicuję poczynaniom Ty miałaś mokro, a my walczymy z suszą o przetrwanie roślin U nas nie padało od ostatniego śniegu, którego spadło 2cm jeszcze przed tymi mrozami 20 stopniowymi i od tamtej pory nic Takiej suszy wiosna nie pamiętam, mam od razu lato.

sylwia_slomczewska napisał(a)

Kibicuję poczynaniom Ty miałaś mokro, a my walczymy z suszą o przetrwanie roślin U nas nie padało od ostatniego śniegu, którego spadło 2cm jeszcze przed tymi mrozami 20 stopniowymi i od tamtej pory nic Takiej suszy wiosna nie pamiętam, mam od razu lato.

Sylwia, u nas w zasadzie też nie padało, kilka razy burze podchodziły, ale tylko raz był deszcz i to symboliczny. Ta mokrość to zasługa mojej kochanej gliny - wierzch jak skorupa, a w głębi mokro. Doniczki, które przywiozłam wiosną, podlewam codziennie, a te, które zadołowałam jesienią, nie podlałam jeszcze ani razu!
Ale z drugiej strony - tylko dzięki temu, że nie padało mogę kopać - w ubiegłym roku woda stała na działce do końca maja!

Pokażę Wam moją glinę, choć widoki takie pewnie nie raz oglądaliście - tak wygląda, jak wyschnie

a takie cuda można z niej robić, jak jest mokra

Może zamiast tworzyć ogród, trzeba było najpierw wziąć się za garncarstwo?

Patrząc na Twoje zdjęcia to cieszę się że mam piach. A może się mylę?