nie wiem czy mój nie jest z tego gatunku, co to 'wyjątek potwierdza regułę' Chociaż a akcie desperacji spróbowałabym każdego sposobu, żeby przełamać ten jego ośli upór w sprawie choćby przesunięcia tego jego blaszaka. Ale to cud by był prawdziwy gdyby mój eM zaczął przejawiać jakąkolwiek chęć współpracy ogrodowej

Witaj
Pierwszy raz trafiłam na Twój wątek, sporo czytałam i dobrze rozumiem jak ciężko pracuje się w ogrodzie gdzie em jest tak odporny na urok uładzonej przyrody. Mój em to wypisz wymaluj uosobienie Twojego, ale na spotkania ogrodowiskowe mnie wozi. Czasem mu się podoba, czasem jest znudzony, ale łazi za nami i patrzy na nasze zachwycone twarze nad jakimś " zielskiem". Po jednym takim spotkaniu w cudownym ogrodzie Vivy przejął opiekę nad trawnikiem, nawet takie ustrojstwo sobie zrobił do pozbywania się mleczy jakie tam używał mąż Vivy. W ogródku muszę sobie radzić sama, czasem syn mi wykopie jakiegoś krzaczora, przeniesie kompost, wykopie dół, więc bardzo dobrze Cię rozumiem. Problemy z kręgosłupem też mam, ale mam też poważniejsze kłopoty zdrowotne, od 2 lat leczą mnie chemią i nadal nie odpuszczam. Ten mój ogródek to moja pasja i ogrodoterapia. Więc walcz kobieto, stwórz piękną rabatę żebyś miała piękny widok jak kiedyś usiądziesz na tarasie. Też wnioskuję o schowanie blaszaka za dom, albo chociaż przesunięcie go do przodu i szersze miejsce parkingowe.
Pozdrawiam

No cóż, jak poczytałam ostatnie posty, to życzę Ci w tym Nowym Roku męża odmiany (nie zmiany!). Wszystkiego co najlepsze, duuużo czasu dla ogrodu, zielonej twórczej weny.