Życzenia - oby się spełniły.

A wracając do tematów różnych:

Małgorzata - zaraz prześlę priva rękawicowego pączka dzisiaj (wczoraj) nie zjadłam, pewnie przez zwyczajne zapomnienie, ale chyba mój organizm po leniwej zimie strat energetycznych nie odnotował

Ewa - dla tych "Twoich" żuków to ja i kopiec godzien Kopca Kościuszki mogę postawić

Gosia

Daga,
pięknie to ujęłaś! Życzę Tobie i nam wszystkim tego samego! Spokoju!

Tak, tak, niech te nasze zmartwienia ogrodowe będą naszymi największymi zmartwieniami... .


Mój organizm też strat energetycznych nie odnotował, raczej zadbał o zmagazynowanie nadwyżek ale dwa pączki przyjął bez protestów... Może uda się jakieś straty wypracować w weekend czego sobie i Wam wszystkim życzę!

Magara napisał(a)

Dziewczyny, zaglądam dziś na forum żeby oderwać głowę od tych wszystkich myśli i wizji, które od rana nad nami krążą
(…)

Życzę i Wam i sobie, żeby problemy z wiosną wczesną lub późną, problemy z porządkami w ogrodzie, cięciem, sadzonkowaniem, pikowaniem, przesadzaniem, rękawicami czy sprzętem - były jak najdłużej ważnymi dla nas problemami.

Daga, pięknie to napisałaś. Ściskam Cię mocno .

Idę trochę podłubać, chociaż dziś trochę zimniej niż wczoraj. Ale muszę 2 pączki spalić

Dziewczyny, ciężko w tej rzeczywistości, z tymi wiadomościami i obrazami przed oczami, odnajdywać się w naszej lokalnej, prywatnej, w miarę spokojnej egzystencji.
Czy głupio przycinać krzaki kiedy ludzie opuszczają swoje dotychczasowe życie otoczeni przez czołgi??? No głupio, egoistycznie, ale czy mądrzej będzie rzucić wszystko, swoje życie, nie robić nic, a tylko czytać kolejne wiadomości??? No nie...
Czołgu nie mam, na wojnę o Kijów nie pójdę, biegu historii i sposobu myślenia dyktatorów nie zmienię, ale mogę pomyśleć jak wesprzeć działania ośrodków, które zajmują się pomocą humanitarną, pomocą ludziom, którzy są zmuszeni uciekać. To zrobić mogę. Czy to realna potrzeba czy uciszenie sumienia? Pewnie jedno i drugie, ale to już każdy sam w sobie musi ocenić.

Usiłowałam sobie dzisiaj pewne sprawy w głowie poukładać. I uświadomiłam sobie, że przecież wojna trwa nieprzerwanie, w takim czy innym zakątku świata. Zawsze ktoś walczy, ktoś umiera, ktoś ucieka. Tylko myślenie o tym nie zabiera nam za dużo czasu, bo mamy swoje sprawy, swoje życie i swoje codzienne problemy. Syria jest daleko, a Ukraina obok. To co się dzieje teraz tuż za naszą granicą dotyka nas szczególnie, bo jest blisko, a to potęguje nasze lęki. Czyli jakby znowu egoizm, bo zagrożenie jest o krok a nie o pół świata. Ale jesteśmy tylko ludźmi...

P.S. Hania napisała, że mam z siebie wyrzucać - no to podjęłam kulturalną próbę Dwa razy mi tekst wcięło. Za trzecim chyba nic mądrego już nie napisałam... Jedno jest pewne - trzeba się cieszyć każdym dniem i pierdołami też.

Dziś przycięte pęcherznice. Jutro ciąg dalszy cięcia, oby przy lepszej pogodzie.
I w najbliższych dniach - foliak

W punkt, Daga, powodów do radości znajdzie się wiele - nawet w sytuacjach które wyglądają na beznadziejne. Szukanie radości jest jak instynkt samozachowawczy. Odważę się stwierdzić, że ogrodnicy mają łatwiej… Trzymaj się ciepło

Edit: Czekam na relację z foliaka

Jest ciężko, trzeba się ogarnąć, na swój sposób nabrać energi, siły, w moim przypadku siły psychicznej.

Żyć tak, jakby każdy dzień był darem, ale na razie jest rozpacz, nie będę udawać, że nie, ani jej chować przed światem. Ucieczka przed rzeczywistością nic nie da. Trzeba przyjąć na twarz tą rzeczywistość, jaka jest i spróbować uporać się wewnętrznie.
Moja przyjaciółka - Człowiek z wyższej półki, wieloletnia rodzina zastępcza, zgłosiła swoją chęć na przyjęcie pod swój dach kobiety z dzieckiem z ...

Tak - ucieczka przed rzeczywistiscią nic nie da, bo ta rzeczywistość tuż obok nas, a niewykluczone, ze stanie sie nasza...
Z TĄ wojną tak trudno jest nam sie uporać, nie tylko dlatego, ze dzieje sie tuż za naszymi granicami, ale także dlatego, ze wyglada jak początek drugiej wojny światowej, w której tez szaleniec wymyślił sobie, ze będzie panem świata. I zaatakował wolne, suwerenne państwo... To są rzeczy, które trudno sobie poukładać... Gdy wczoraj oglądałam Fakty czyli zestaw wojennych okropności z całego dnia, łzy leciały mi po twarzy...
I racja - ci, którzy potrafią dostrzegać piękno natury wokół siebie, mają łatwiej. Możemy zająć myśli pracą w ziemi, planowaniem...
Daga, pomoc organizacjom humanitarnym, udział w proteście, przyjęcie uchodźców do siebie to nie jest oszukiwanie sumienia. Każda z tych opcji to realna pomoc, taka jakiej możemy udzielić. Każdy może, a jednak nie każdy to robi. Inaczej pomóc nie możemy i to tez trezba zaakceptować, to tez część tej rzeczywistisci.