Ale ślimakowa etiuda! Chyba cały dzień tam przy nich w kucki siedziałaś? Ale wyszło super! Takie zdjęcia to możesz do jakiegoś pisma przyrodniczego wysłać - kto wie, może docenią? pozdrowienia, tym razem takie jakby deszczem zalane, ale to i dobrze bo sucho było.

Nie, tylko 15 minut. Wcześniej zajmowały sie sobą wstępnie w intymnej samotności
Wczoraj byłam zajęta, bo dzisiaj mała M miała wycinany migdałek gardłowy i trzeba się było przygotować. Narozmawiałam się w językach obcych za wszystkie czasy. Całe szczęście, że zecydowałam się na kurs w swoim czasie, bo anestezjolog mówił tylko po niemiecku.

Technicznie to one raczej nie są aż takie dobre , żeby aż do pisma ale dziękuję Ci Agato za dobre słowo. Robione z ręki. Posiałam gdzieś ten interes od mocowania na statywie i nie mogłam znaleźć. Ale obiekt wdzięczny, prawda? Ile emocji w tych ślimaczych czułkach i nastroju w pozach.

A wycinałyście z powodu czy profilaktycznie? Ciekawi mnie bo sporo ludzi tak robi. Mam nadzieję , ze obyło się bez bólu i juz wszystko ok.
Ślimaki kapitalne. Mniei najbardziej ten akrobata zaskoczył - nei miałam pojęcia, że one takie zwinne. Może powinny się nazywac zwinniczki

Wycinałyśmy "z powodu" i tylko gardłowy, podniebienne zostały. A że tu organizacyjnie jest prościej to zdecydowałam się załatwić sprawę przed przeprowadzką. Wszystko OK jak na razie. Najmłodsza dostała pozwolenie na oglądanie bajek nawet całe popołudnie, w związku z czym tkwiła w drzwiach balkonowych i bolała nad tym, że nie może skakać na trampolinie. A mieliśmy dziś prawdziwy upał - 28 stopni.

Zwinniczki - dobre

(poczytaj jeszcze o strzałce miłości, one nie tylko zwinne i wdzięczne, nawet gadżetów używają)

Ewo, jakoś mi zeszło by do Ciebie zajrzeć, a tu koniec ogrodu na trzy lata....

Chyba jednak mocno stąpasz po ziemi, bo zbyt wielkich rozterek nie wyczytałam w Twoich wpisach. Chyba to co przed Tobą jest na tyle fascynujące, że nie ma co oglądać się za siebie.

Kilka razy opuszczałam różne miejsca po latach, zawsze coś z nas w tych miejscach zostaje, a z biegiem lat wraca się do nich wspomnieniami, ciągle inaczej.
Tym bardziej, że miejsce stworzyłaś ładne i wiele pracy w nie włożyłaś. Jak dobrze, że chociaz zdjęcia zostają...

Ewa,
Mam nadzieję, że po zabiegu mała czuje się dobrze. Ja sama miałam wycinany w dzieciństwie ale akurat nie wspominam tego dobrze (choć i nie jakoś szczególnie źle, ale to inne czasy były i inny komfort zabiegów u dzieci).
"Zwinniczki świetne" - żeby tylko łaskawe były nie szamać liści.......
Ja, chyba gorzej od opuszczania miejsc, znoszę powroty do takich miejsc po latach - widzę wtedy upływ czasu, widzę zmiany, wspominam...chyba łatwiej mi odchodzić niż wracać po długim okresie czasu.
Zawsze tak mam jak odwiedzam chrzestną - przepiękne gospodarstwo, gdzie spędzałam wszystkie wakacje w dzieciństwie...ale trudno szukać dawnych drzew, na które się wspinałam - dawnych miedz i polanek leśnych. Niby widać rozwój, piękno, nowoczesność...ale jednak sentymentem darzę dawne czasy - jakoś ludziom (i dzieciom) było bliżej do siebie...
Ściskam.

Debro, ano koniec. Nie mam rozterek, mam plany.: )

Zdjęcia są do tego celu bardzo dobre. Pamięć jest ulotna.

Gosiu, mała M czuje się doskonale. Jutro kontrola. Pan Doktor dał nam leki przeciwbólowe, ale jej nie bolało i właściwie ich nie użyłam.
Gosiu, ale jakby winniczki nie jadły liści, to co właściwie by jadły? Pomyśl sobie co by one o nas, ludziach, myślały, gdyby myślały. Nic dobrego być może.

Czasami można zobaczyć coś naprawdę absurdalnego:

ewalm napisał(a)

Czasami można zobaczyć coś naprawdę absurdalnego:

Taki widok w sąsiedztwie moich rodziców to norma. Mnie do ptactwa dekoracyjnego nie ciągnie i nie do końca rozumiem chęć posiadania stadka pawi w środku miasta, ale cóż.
Ciekawostka - pierwszego dnia, kiesy sąsiad rodziców przysposobił sobie pawie, rozdzwoniły się telefony na policji, że ktoś dzieci maltretuje, takie wrażenie zrobiły te ich krzyki

Kiedyś na takie coś mówiło się: "chałupa strzechą kryta, anteną satelitarną podparta". Teraz jak widać pawie trafiły pod strzechy