Zaglądam od jakiegoś czasu i przyznam czekałam na finał rozmów o tych donicach........teraz mniej czy więcej wiem że wybielasz rośliny...i Twoje plany są nader ambitne...
..ja też "wybielam storczyki" jak idą do piwniczki po kwitnieniu (to pół żartem)......bo ze mnie żadna ogrodniczka....
...ale Ciebie ,Twoje ogrodowe pomysły zrealizowane i przyszłe podziwiam i śledzę na bieżąco.

Wyższa szkoła jazdy Wybielanie, pędzenie... ale poczytałam I storczyków jak Urszula nie wybielam Ależ ze mnie leń.... i powojników też ni kopczykuję... bom leń

Mikołajkowe pozdrowienia

Ja też jestem leń i informacja o braku konieczności kopczykowania powojników cieszy
Bielenie rabarbaru, hm , nie słyszałam ale nie mam warzywnika

Dla mnie wybielanie to też nowość. Ale ja warzywniak dopiero w 2013 mieć będę

Dziękuję Vito miłego dnia

vita napisał(a)

Ewa, dopytam w środowisku na temat warstwowego wypalania kloszy. Bardzo nabrałam na nie ochoty.
Masz rację, rabarbar się pędzi, a wybiela się np. szparagi.

Vito, nie nie chodzi mi o słowo pędzenie, wybielanie (nie wiem, co jest właściwym słowem dla tej czynności). Chodzi o to czy nasi przodkowie 1. jedli rabarbar i 2. też go czymś nakrywali.
Bo juz samo słowo polskie rabarbar brzmiące podobnie w innych językach germańskich daje do myśłenia, że to nie nasze słowiańskie słowo. Że to była (być może) jakaś nowalijka wprowadzona niedawno ....?
Jak to ze szczawiem i jego jedzeniem było? Albo z jedzeniem nasturcji, pokrzywy i mlecza? A z konsumpcją rabarbaru? Ciekawe.

Dziękuję za Mikołajki
Przybyły mi z tej okazji dwie nowe książki. Jak że by inaczej, ogrodnicze!
"Hortulus, ogrody marzeń, marzenia spełnione", Iwony Bigońskiej mam w rękach po raz pierwszy.
Aldono, dziekuję za rewizytę
Karola! U mnie na tego typu delicje to coraz mniejsze są szanse. Ostatnio widziałam bańkę na mleko, taką zwyczajną, gospodarską bańkę do odstawiania mleka do spółdzielni, za...coś ponad sto.
Ulla, finał rozmów o donicach bliski! Cieszę się, że zaglądasz i mi kibicujesz
Aniu, mnie największe lenistwo dopada w czasie intensywnego siania się chawstów, poza tym okresem nie jest źle. Do okrywania, kopczykowania nie trzeba mnie poganiać, zbyt wiele już roślin straciłam z tego powodu.
Marzenko...kopczykowanie powojników może nie, ale pędy trzeba trochę okryć. Szczególnie powojników o pełnych kwiatach.
Agnieszko, nie miałam warzywnika dwa lata, to jak dwa stracone!

Fajnego miałaś Mikołajka Własnie się zastanawiałam o co poprosić w liście do Mikołaja. Chyba już wiem

Pszczelarnia napisał(a)

Vito, nie nie chodzi mi o słowo pędzenie, wybielanie (nie wiem, co jest właściwym słowem dla tej czynności). Chodzi o to czy nasi przodkowie 1. jedli rabarbar i 2. też go czymś nakrywali.
Bo juz samo słowo polskie rabarbar brzmiące podobnie w innych językach germańskich daje do myśłenia, że to nie nasze słowiańskie słowo. Że to była (być może) jakaś nowalijka wprowadzona niedawno ....?
Jak to ze szczawiem i jego jedzeniem było? Albo z jedzeniem nasturcji, pokrzywy i mlecza? A z konsumpcją rabarbaru? Ciekawe.

Ewa! Wstępne rozmowy na temat kloszy poczynione.
Polskie określenie rabarbaru to rzewień ogrodowy, ale nigdy, w potocznej mowie nie słyszałam.
Pamiętam z dzieciństwa smak kompotu i ciasta rabarbarowego, z czasów, kiedy o szczawianach i jego zgubnych skutkach dla wypłukiwania wapnia z organizmu, nic się jeszcze nie mówiło.
Zresztą, mnie nic nie jest w stanie powstrzymać przed zjedzeniem, wiosną (a i zimą tym bardziej, mrożę szczaw) zupy szczawiowej. Tak jak i przed przyrządzeniem komosy.
Nasi przodkowie raczej rabarbaru nie nakrywali. Tradycja pędzenia wywodzi się chyba z Anglii, pędzono go w okolicach świąt Bożego Narodzenia.

Mam też Rheum palmatum, podobno leczniczy. Ten właśnie chciano sprowadzić do Anglii w celu większego rozpowszechnienia, ale sprowadzono R. rhaponticum i zagościł na dobre w warzywnikach.



Może spróbuję go podpędzić, jak już będę miała klosze?