Marzysz o bujnych kwiatach hortensji w swoim ogrodzie? Oto jak możesz zadbać o swoje ulubione gatunki i zapewnić im najlepsze warunki do wzrostu!

Hortensje to popularne krzewy ogrodowe, które mogą wymagać różnego podejścia do cięcia, w zależności od ich gatunku.

Czas cięcia: Hortensje, które kwitną na pędach dwuletnich, należy ciąć po kwitnieniu (latem lub jesienią), a nie wiosną.

Minimalne cięcie: Dla niektórych gatunków zaleca się jedynie usunięcie martwych lub uszkodzonych pędów. Właściwe narzędzia: Używaj ostrych, czystych narzędzi do cięcia, aby zminimalizować stres i ryzyko infekcji.

Ogród The Manor w Hemingford Grey, znany także jako Green Knowe, to miejsce, które zachwyca swoją urodą zarówno miłośników przyrody, natury, jak i pasjonatów literatury. Jego historia sięga lat 30. XX wieku, kiedy to Lucy Boston, utalentowana pisarka i ogrodniczka, postanowiła przekształcić zaniedbaną przestrzeń w prawdziwe dzieło sztuki natury.

Ogród stał się nie tylko jej osobistą oazą spokoju, ale także ważnym źródłem inspiracji do pisania serii książek dla dzieci, w której magia i rzeczywistość splatają się w jedną całość.

Prace nad ogrodem prowadzone były w harmonijnej współpracy z Grahamem Stuartem Thomasem, uznanym ogrodnikiem oraz hodowcą róż, który pomógł Lucy Boston w doborze roślin idealnie wpisujących się w jej wizję. Efekt tego współdziałania można podziwiać w każdym zakątku ogrodu, gdzie różnorodne odmiany róż i irysów zdobią rabaty, tworząc malownicze kompozycje kolorystyczne, które zmieniają się wraz z porami roku.

Jeśli marzysz o ogrodzie, który przez długie miesiące tętni życiem i kolorami, rdesty himalajskie (Persicaria amplexicaulis) to idealny wybór dla Ciebie. Te niezwykle dekoracyjne byliny stanowią prawdziwy klejnot każdej rabaty, przyciągając wzrok nie tylko intensywnością barw, ale także swoją majestatyczną posturą.

Ich kwiaty oscylują w gamie czerwonawych, różowych i białych odcieni, co czyni je uniwersalnymi towarzyszami dla innych roślin ogrodowych. Dzięki swojej zdolności adaptacji do wilgotnych warunków, rdesty mogą dodać niepowtarzalnego charakteru każdej przestrzeni ogrodowej. Co więcej, ich długie okresy kwitnienia zapewniają ciągły spektakl kolorów od lata aż po późną jesień.

Dowiedz się, dlaczego warto powiększyć swoją kolekcję roślin o te wyjątkowe kwiaty oraz jak z łatwością zadbać o ich rozwój, aby Twój ogród zawsze był pełen życia i uroku.

Ogród przy domu to prywatna strefa dla naszej rodziny i warto tak ją zaprojektować, aby nikt obcy nie zaglądał w nasze zwyczaje i życie. Warto stworzyć zieloną oazę, bo cóż może być przyjemniejszego, niż odpoczynek w zacisznym miejscu z filiżanką kawy i oddawanie się refleksji, nasłuchując przy okazji delikatnego szmeru liści czy plusku wody? Przyjęcie gości także będzie wielką przyjemnością.

Świeże powietrze pachnące kwiatami i ziołami może wszak zdziałać cuda! Co nam może przeszkadzać? Jedynie natrętne owady, ale przed nimi można się osłonić moskitierami lub sadzeniem roślin odstraszających komary np. lawenda.

Co jest nam potrzebne do stworzenia prywatności?

John Brookes (1933-2018), guru projektowania ogrodów, wywarł wielki wpływ na ogrodnictwo na świecie. Wyznawał filozofię, że "ogród jest dla ludzi, jest do użytku, powinien być praktyczny, ale też dawać radość". Umożliwił posiadaczom małych ogrodów dostrzec potencjał i zaprojektować praktyczne i piękne miejsce (przedłużenie domu), podobnie jak w ogrodzie o dużej powierzchni.

Uczył jak urządzić funkcjonalne, proporcjonalne przestrzenie, a następnie upiększyć je roślinnością, aby dobrze funkcjonowały jako całość. Jego liczne książki były tłumaczone na wiele języków i skutecznie szkoliły wielu projektantów, w tym również mnie. Pamiętam jak uważnie śledziłam w jego książce "Projektowanie ogrodów" głównie instrukcje planowania (system siatki), rysowania projektów, kompozycję, nawiązanie do otaczającego krajobrazu, ale przede wszystkim mądry podział przestrzeni z uwzględnieniem potrzeb wszystkich użytkowników ogrodu. To były bardzo mądre rady.

Moje odkrycie numer jeden tego roku to Vernonia. Urocza, wysoka, późno kwitnąca bylina (od końca sierpnia), w dodatku długo kwitnąca, dość odporna na suszę, łatwa w uprawie.

Wyróżnia się znacznie swoją wysokością i kolorem - mocne, wyraziste, fioletowo-purpurowe lub białe wiechy kwiatów. Pszczoły uwielbiają wernonię z uwagi na późne źródło nektaru.

Warto ją posadzić, bo naprawdę robi wrażenie. Kołysze się na wietrze, niczym molinia, daje dobre tło dla niższych roślin. Uważam, że kwiaty purpurowe i granatowe są lepsze niż białe. Białe są mdłe i prawie niewidoczne na rabacie. Mało wyraziste.

Ogród biały udowadnia, że czystość i konsekwencja kolorów działa w ogrodzie najlepiej. Białe rośliny są też niesamowicie eleganckie. W cienistym ogrodzie rozjaśniają ciemne zakątki nawet po zmroku. Jednak "białe nie zawsze jest białe".

Odcienie bieli są różnorodne, czasem mleczne, czasem śmietankowe, a czasem nawet niebieskawe, także z odcieniem różu lub szarości. Biel może być zimna (prawie niebieska) lub ciepła - w odcieniu żółci. Dopuszczalne jest ich łączenie.

Białych plam lub punkcików używamy na różnych wysokościach ogrodu. Ważne są także pnącza z wielkimi białymi kwiatami (Clematis) lub obficie kwitnącymi jak obłoki (drobne, białe róże, rdest Auberta, hortensja pnąca). Biały ogród z założenia uważany jest za romantyczny.

Stumpery Garden (ogród z pni) to specyficzny rodzaj ogrodu zbudowany z wykorzystaniem pni i korzeni (karp) drzew, podobny do "skalniaków". Służy do uprawy paproci, leśnych kwiatów, mchów i innych roślin cienistych stanowisk oraz jako miejsce do życia dla różnorakich zwierząt (ropuchy, małe ssaki).

Pierwszy taki ogród powstał w Anglii i zbudował go ogrodnik Edward William Cooke w 1856 roku w Biddulph Grange. Od tej pory tego typu aranżacje stały się w Wielkiej Brytanii bardzo modne w czasach wiktoriańskich. Miałam okazję porównać je, ponieważ widziałam kilka podczas wizyt w różnych ogrodach.

Zawsze mnie przerażały, ponieważ znajdowały się w zacienionym obszarze (często był to las, park pod okapem dużych drzew) i były z reguły ciemne, przesadnie ponure, przerażające, paskudne, jak z opowieści o stworach i duchach. Bałam się wchodzić do takiego ogrodu. Ale do czasu.

Niebieski ogród w październiku to przede wszystkim ogromna paleta gatunków i odmian wszelkich astrów jesiennych. O ich uprawie, zestawieniach można poczytać tutaj.

Moc koloru ciemnoniebieskiego, który wyraźnie odcina się i jest widoczny na rabatach, albo "przydymiony", delikatny, niczym wielki obłok, jeśli posadzimy go w dużej ilości. Można też mieszać odcienie niebieskiego i łączyć je z bielą, osiągniemy wtedy świetne, cieniowane, przenikające się, zjawiskowe efekty.

Jesień październikowa w większości kojarzy się z mocnymi kolorami, przebarwieniami liści drzew, strojeniem się ogrodu w mocne, intensywne barwy. Dzisiaj staram się pokazać jesień subtelną, delikatną, przymgloną, zjawiskową wprost. Bo październik w bieli, to jest dopiero coś!

Nie wyobrażam sobie swojego ogrodu bez bieli, ale to to zobaczyłam na południu Anglii, przeszło moje najśmielsze wyobrażenia. Jesień nie musi być kolorowa, wcale...bo może być delikatna, elegancka, biało-zielona, czasem z nutką kremu lub brązu.

Oto moja angielska jesień z pierwszych dni października.