Samodzielne rozmnażanie iglaków poprzez sadzonkowanie jest łatwiejsze niż myślicie i bardzo opłacalne, jeśli nie mamy dostatecznych funduszy na urządzenie ogrodu, a mamy w zamian dużo czasu. Ukorzenienie dość długo trwa, ale potem iglaki w dobrych warunkach szybko rosną. Miną trzy lata, a będą nie do poznania.

Rozmnażanie roślin można przeprowadzać niemal przez cały rok, wyłączając srogą zimę. Najlepszym terminem jest wczesna wiosna. U nas ten optymalny czas przypada na miesiąc marzec i kwiecień. Obserwując naturę, za optymalny czas przyjmuje się okres przed pęcznieniem pąków klonów i brzóz. Unikamy sadzonkowania podczas wiosennych roztopów. W każdym razie wiosna musi zagościć na dobre.

Bardzo pomocny w rozmnażaniu będzie namiot foliowy lub inspekt. Szklarnia to już ideał, bo znacznie przedłuża termin sadzonkowania w ciągu roku i zwiększa nasze szanse niemal do 100 procent.

Wiosna jest najwłaściwszą porą na cięcie ozdobnych traw i turzyc oraz bylin o wyglądzie "trawiastym", np. Ophiopogon, Liriope, Luzula.

Czy trzeba je w ogóle ciąć? Nie wszystkie i nie zawsze, wszystko zależy od zimy i od grupy, do jakiej trawy należą. Jeśli tniemy, to z głową, bowiem musimy się zapoznać z zasadami cięcia, aby nie zaszkodzić wyglądowi ogrodu, ani samym trawom. Postaram się to wyjaśnić poniżej.

Ze względu na sposób cięcia traw, można je podzielić na dwie grup: trawy niezimozielone, trawy zimozielone.

Wiosna przyszła i dzięki ciepłym promieniom słońca pokazała nam wesołe kolory na wrzosowisku wśród brzóz, które stworzyliśmy trzy lata temu jako zakątek ozdobny głównie późnym latem i jesienią.

Jednak jak się okazuje, dzięki wcześniejszemu planowaniu i zakomponowaniu wiosennych roślin, może ono nieźle wyglądać także bardzo wczesną wiosną. Wtedy, gdy ścinamy trawy i w głębi brzozowego "lasku" robi się prawie pusto.

Brzozy ze swoją czysto białą korą (Betula jacquemontii) doskonale wpisują się w ten energetyczny obrazek. Tłem dla nich jest mur z grafitowej cegły. We wnęce w murze, w sprytnie weń wmontowanym lustrze, przeglądają się brzozy i cały ogród.

Trójskrzyn pstry czyli Codiaeum to atrakcyjna i kolorowa roślina egzotyczna do mieszkań i oranżerii, spotykana w różnorodnych, energetycznych odcieniach żółtego, pomarańczowego, czerwonego lub brązowego, w większości z ciekawym unerwieniem. Znakomicie zdobi nasze mieszkania, pod warunkiem, że powietrze będzie nawilżane, ponieważ nie cierpi suchego środowiska.

Często jest sprzedawany pod handlową nazwą "kroton", jednak nazwa ta jest nieprawidłowa, bo kroton to całkiem inna roślina, także z rodziny wilczomleczowatych (Euphorbiaceae), do których trójskrzyn również się zalicza. Jest rośliną trującą, może powodować wysypkę..

Bukszpan uwielbiam od dawna, a przyczyn jest wiele. Są to wiecznie zielone krzewy, wolno rosnące, idealne do eleganckiego i zadbanego ogrodu. Łatwość pielęgnacji i trwałość to dwa największe atrybuty tego gatunku roślin.

Sadzonkowanie bukszpanów to najlepszy sposób, aby łatwo rozmnożyć te dość drogie krzewy liściaste. W większości w ogrodach sadzi się je w postaci strzyżonych obwódek, labiryntów albo innych figur geometrycznych, które wymagają zgromadzenia czasem nawet kilkuset egzemplarzy. To znaczny koszt i jeśli ktoś może poczekać, wskazane i jakże opłacalne będzie rozmnożenie tych roślin we własnym zakresie. I jakże ekscytujące, bo jaka oszczędność i własnoręcznie wykonana praca.

Szybko mija czas, który jest jak płynąca rzeka. Nowy Rok jest tuż za rogiem. Czekamy z niecierpliwością, co nam przyniesie. Wiedzcie, że nigdy nie jest za późno, aby zacząć wszystko od nowa.

Nowy Rok to czas nowych wyzwań, realizacji nowych marzeń, rozwijania horyzontów. Można odnaleźć nową siłę i wiarę w powodzenie. I rozpocząć wszystko od nowa.

Obok poważnych zadań, które na nas czekają, życzymy Wam, abyście byli w stanie cieszyć się tym co już osiągnęliście, pochylić się nad zwykłą codziennością, jak również nad prostymi przyjemnościami, które życie ma do zaoferowania. Życzymy pięknego i szczęśliwego Nowego Roku.

Zbliżają się Święta Bożego Narodzenia, eleganckie, piękne, promienne.

Dni stają się chłodniejsze, a okres tuż przed nimi rozjaśnia drogę do Wigilii. Wiele rodzin spędza czas razem w przytulnych, ciepłych domach, rodzinnie piekąc ciasteczka lub strojąc choinkę i cieszą się z bycia razem. To ważne święta celebrujące miłość.

Jak zawsze szukamy odpowiednich słów, aby wyrazić najserdeczniejsze życzenia.

Agastache czyli kłosowiec, to urocza, aromatyczna bylina, produkująca kłosowate kwiatostany rurkowych kwiatków i zdobi nimi ogród od połowy lata aż do jesieni. Różne gatunki kłosowca mogą być w różnych kolorach, nawet czerwonych, różowych i pomarańczowych, ale dominujący jest fioletowy, odcienie niebieskiego i kremowo-zielony.

Agastache wyróżnia atrakcyjność dla pszczół. One nigdy nie ominą takich pachnących anyżem czy lukrecją kwiatów, choć z tymi roślinami (Pimpinella anisum i Hysoppus officinalis) nie mają botanicznie nic wspólnego.

Liście kłosowca mają pyszny, cytrynowy zapach, łodyga jest pusta w środku, kwadratowa w przekroju. Warto je w ogrodzie posadzić, chociaż nie są zbyt długowieczne. Wytrzymają jednak kilka lat.

Podczas naszego ostatniego pobytu w Anglii, w zeszłym roku w sierpniu, największe wrażenie w ogrodzie Coleton Fishacre wywarła na mnie ognista rabata z roślinami, które choć w naszym klimacie nie zimują, są w naszych ogrodach dość często wykorzystywane. Nigdy jednak nie widziałam ich wszystkich razem w jednym ogrodzie, a co dopiero na jednej rabacie!

Mało kto wie, że wszystkie razem, połączone w duże grupy, z wykorzystaniem mocnych kolorów (czerwony, pomarańczowy, żółty) z niewielkim dodatkiem ciemnych, prawie czarnych liści, dadzą niespotykany i niezwykle atrakcyjny efekt.

Obok takich roślin w tak dużym natężeniu kolorów i w takiej ilości, nie sposób przejść obojętnie. Co więcej, taka rabata rzuca się w oczy już z daleka, bo wygląda jakby płonęła.

Jarzmianki (Astrantia) znam od lat, znalazły się w moim ogrodzie dzięki dawnym holenderskim wojażom, zanim w Polsce można było je kupić. To wspaniałe byliny i dobre do towarzystwa dla innych roślin. Zasługują na miejsce w naszych ogrodach.

Delikatne, kuliste, a jednocześnie gwiazdkowate kwiatki, błyszczą niczym koraliki w broszkach. Mogą naprawdę zachwycić. Rozumiem genezę nazwy, pochodzi od łacińskiego słowa aster czyli gwiazda.

Te byliny (około 10 gatunków) można spotkać w naturze na górskich łąkach i pastwiskach, na leśnych, jasnych polanach, często nad strumieniami, bo takie miejsca im szczególnie pasują. W ogrodach są uprawiane od XVI wieku.